Leviathan – Mischief Of Malcontent 

Leviathan speelt een mix van Thrash en Progressieve Metal en is opgericht in 1989 door gitaristen Ronnie Sheen en Steve Fugate en zanger Tom Braden. De originele line-up wordt compleet gemaakt door drummer Ty Tammeus en bassist James Escobedo. Verwar deze band alstublieft niet met de 50 andere bands die ook Leviathan heten. De bandnaam is namelijk vrij populair.

Vlak voordat Leviathan hun gelijknamige debuut-EP gaat opnemen in 1991 verlaat Fugate de band en wordt vervangen door John Lutzow. In 1993 neemt Leviathan hun eerste volledige album ‘Deepest Secrets Beneath’ op met nieuwe zanger Jack Aragon. In eigen land doet het album weinig tot niets maar overzees, met name in Japan wordt Leviathan wel opgepikt door de fans. Doordat het verwachte succes uitblijft valt de band bijna uit elkaar. Gelukkig besluiten Sheen en Lutzow de handdoek niet in de ring te gooien en met nieuw personeel, te weten zanger Jeff Ward, bassist Derek Blake en drummer Trevor Helfer wordt in 1996 ‘Riddles, Questions, Poetry & Outrage’ opgenomen.

Dit album krijgt wereldwijd lovende kritieken van de media en bezorgt Leviathan een platencontract bij Century Media. In 1997 staan ze op het Powermad Festival waar ze de vele fans die van heinde en verre zijn gekomen om eindelijk Leviathan live te zien performen niet teleurstellen. Datzelfde jaar brengt Leviathan hun meest progressieve en uitdagende album ‘Scoring The Chapters’ uit. Toch gaat uiteindelijk in 1998 de stekker er uit. Oorzaken zijn muzikale vermoeidheid en frustraties door het uitblijven van succes en het vinden van een platenmaatschappij.

In 2001 wordt toch weer de basis gelegd voor een doorstart van Leviathan wanneer gitarist John Lutzow en bassist Derek Blake de handen in elkaar slaan om het solo-project wat Lutzow al in de jaren 90 gestart had eindelijk af te maken. In 2007 is Leviathan weer uit de as herrezen en pakken ze de draad weer op. Ze spelen enkele reunie-optredens wat de band ook weer inspireert om nieuw materiaal te schrijven en de studio in te duiken om ‘At Long Last, Progress Stopped To Follow’ op te nemen. Dit album komt begin 2011 op de markt. Na het uitbrengen van dit album gaat Leviathan intensief toeren en delen ze onder andere met Fates Warning het podium. In 2014 brengen ze ‘Beholden To Nothing, Braver Since Then’ uit. Het zal het laatste album zijn waarop zanger Jeff Ward te horen is. In 2018 brengt Leviathan ‘Can’t Be Seen By Looking, Blurring The Lines, Clouding The Truth’ (Leviathan houdt van lange moeilijk te onthouden albumtitels) dit album wordt ingespeeld door drummer Mark Zonder (Fates Warning) en gezongen door nieuwe zanger Raphael Gazal die Lutzow na een lange zoektocht in Brazilië heeft gevonden. Ook dit album wordt goed ontvangen door pers en fans maar doet desondanks weinig qua verkoop.

Ondanks het gebrek aan succes, een beetje de rode draad in de geschiedenis van Leviathan gaat de band toch door, gesteund door hun  fans die niet groot in aantal zijn maar wel hondstrouw zijn. Hun laatste wapenfeit is het eind 2020 opgenomen album ‘Words Waging War’ (eindelijk weer een LP-titel met een normale lengte) waarop voor het eerst nieuwe drummer Kyle Brian Abbott te horen is. Nu heb ik dus hun 10e werkstuk ‘Mischief Of Malcontent’  voor me liggen. Ondanks dat er slechts 5 nummers op staan is de speelduur (ruim 40 minuten) er eentje van een volledig album. De eerste 2 nummers zijn het minst progressief en gaan ook liefhebbers van (Thrash)Metal zeker bevallen. Referenties zijn bands als Doctor Butcher en Wicked Maraya. ‘Unfriendly To Humans’ knalt er meteen stevig in met een loodzware gitaarriff en een erg gave baslijn. Bassist Derek Blake die er al bij zat vanaf het debuut ‘Deepest Secrets Beneath’ wordt meer dan capabel vervangen. Het baswerk op het hele album is om je vingers bij af te likken. Als ik me niet vergis is ook John Lutzow hier verantwoordelijk voor. Hij heeft dit album ingespeeld en volgens mijn laatste informatie heeft Leviathan weer een nieuwe bassist in de gelederen genaamd Ronald Perciful.

Het tweede nummer ‘Dark Side Down’ is een mid-tempo nummer met mooie twingitaar-solo’s. Het eerste progressieve werkje is track nummer 3 ‘Rorschach Test’. Dit ruim 8 minuten durende nummer is minder heavy en recht-toe-recht-aan dan de eerste twee nummers en zit vol met tempowisselingen. Het contrast tussen de rustige en heavy stukken werkt ook erg goed. ‘Semblance Of Self’ vind ik persoonlijk het minste nummer. Zelfs na meerdere luisterbeurten heb ik het gevoel dat de zanglijnen totaal niet kloppen en samengaan met de muziek. Ook de ‘poppy’ stukken die dit nummer bevat kunnen me niet bekoren. Met afsluiter ‘The World Is Watching’ pakt Leviathan gelukkig de draad weer op.

Het ruim 13 minuten durende nummer (had overigens wel wat korter gemogen en gekund) begint mooi met cello-en gitaarharmonieën. Na 9:30 minuten komt er een mooie tempoversnelling waar mijn bloed sneller van gaat stromen. Het anderhalve minuut durende einde is vrij apart en lang en lijkt een soort trailer te zijn voor het volgende album. Ik wordt wel blij van ‘Mischief Of Content’. Niet alleen voor Progmetal liefhebbers, ook lezers die houden van het (nog) hardere werk zullen met dit album goed uit de voeten kunnen (88/100) (Eigen Beheer)

Track-List:

1 Unfriendly To Humans (6:17)

2 Dark Side Down (4:50)

3 Rorschach Test (8:29)

4 Semblance Of Self (6:53)

5 The World Is Watching (13:18)

Line-Up:

Raphael Gazal – Vocals

Kyle Brian Abbott – Drums

John Sellers – Guitars/Cello

John Lutzow – Guitars, Keyboards, Bass & Vocals