Joost de Lange band – Hypnotized

Esther Kessel-Tamerus | 28 October 2022 | CD | No Comments

Nog voordat ook maar iemand van Corona of Covid had gehoord, bracht de Joost de Lange Band het album ‘Lonesome Wolf’ uit. Net als zoveel bands zat ook dit power trio niet stil tijdens de vele lockdowns. Zanger/gitarist Joost schreef de tien nummers voor het album ‘Hypnotized’, dat 28 oktober uit komt. Ook hierop zal een mix van rock, blues, en grunge te horen zijn. Naast gave gitaarsolo’s van Joost, is er volop ruimte voor de ritmesectie met Ramses Donvil op drums en bassist Mitchell Goor.

‘Won’t follow’ heeft een aangenaam rockend intro, dat overgaat in een pakkend ritme. Ik tap direct mee met mijn voet. Joost heeft een vrij duidelijke uitspraak, zodat je na een paar keer luisteren het refrein deels mee kunt zingen. Het instrumentale stuk heeft lekker veel gitaarspel. Daarnaast hoor je een mooi staaltje drumwerk van Ramses. In openingsnummer hoorde je de bas van Mitchell al goed, maar in ‘Mixed emotions’ is de bas helemaal lekker dik aangezet. Het instrumentale stuk heeft meerdere verrassingen. Live gespeeld gaat dit zeker voor een goede vibe zorgen.

De titeltrack heeft een mooi langzaam en zacht gespeeld intro, de sfeer is mysterieus. Joost zingt passend langzaam. Hoewel hij vrij duidelijk zingt, was het toch leuk geweest als je mee had kunnen lezen in een tekstboekje. De diverse veranderingen in zang en muziek verlopen over het algemeen geleidelijk. Tijdens de gave gitaarsolo is de ritmesectie steady, het geluid goed verdeeld over de koptelefoon. Tijdens een ingetogen stukje is de zang heel even (bijna) solo, mooi gedaan. De opbouw naar het einde is langzaam, maar intrigerend. ‘Love, fear and uncertainty’ heeft een aangename flow, weer weet Joost mij te raken met zijn gitaarspel. Niet alleen zang en muziek vullen elkaar constant aan, ook instrumentaal is alles prima in orde. Fans weten dat Ramses mooi gedetailleerd kan spelen op de cimbalen, dat laat hij ook hier weer te horen. Er is duidelijk veel werk gestoken in het componeren, want ook dit nummer heeft een gaaf outro. De nummers zijn vast geschreven met live optredens in het achterhoofd. Er zittende pakkende delen in die het live goed zullen doen.

Het korte, rustige intro van ‘Take me higher’ gaat een klein beetje vreemd over naar rock. Het tempo is niet heel hoog. Maar gitaar en bas klinken soms lekker zwaar. Tijdens een super instrumentaal deel laat Joost allerlei mooie geluidseffecten horen. Na een wat rustiger stukje worden tempo en volume weer omhoog gestuwd. De achtergrondzang is subtiel, maar prima toegevoegd. Ook ‘Rush’ heeft een leuk intro, opzwepende delen en een heerlijke gitaarsolo. Dit laatste nummer dooft met gitaarspel heel mooi, langzaam uit.

Deze tien nummers hebben geen “standaard couplet-refrein” opbouw. Ieder nummer heeft mooie veranderingen en details in de muziek. Bovendien is er ook goed nagedacht over de intro’s en outro’s, en er is leuk gespeeld met de verdeling over de koptelefoon. De bas en de drums vormen op bepaalde stukken een steady basis. Hierdoor kan Joost er lekker door heen “scheuren” met zijn gitaar. Daarbuiten zijn Ramses en Mitchell veel meer dan “alleen maar” ritme sectie. Dit drietal versterkt elkaar, alles staat in dienst van het geheel. Het geluid op ‘Hypnotized’ is soms iets groezeliger dan op ‘Lonesome Wolf’, maar dat mag bij deze muziek. De Joost de Lange Band heeft duidelijk zijn eigen stijl gevonden; je hoort op beide albums ongeveer dezelfde ingrediënten terug: lekker bas grooves, dynamisch drumwerk en natuurlijk heerlijk gitaarspel. Na een paar keer luisteren, blijven de nummers langzaam maar zeker in je hoofd kleven. Met deze basis als uitgangspunt heeft de Joost de Lange Band met ‘Hypnotized’ weer een prima album gemaakt. (82/100) (Eigen Beheer).