Half lege Ziggo Dome, maar bomvol muziek met Alter Bridge

Op de allereerste avond van December in 2022 staat Alter Bridge voor het eerst in de Ziggo Dome na hun eerdere optreden in de Melkweg in 2004. Helaas pakte het bezoek in de Ziggo Dome niet heel goed uit voor de band aangezien de zaal aanzienlijk kleiner gemaakt was om toch het knusse gevoel naar voren te halen. De 2e ring was afgesloten en het podium een stuk naar voren gehaald om de vloer een stuk kleiner te maken. Zelfs met de kleiner gemaakte zaal kreeg de band het niet voor elkaar om uitverkocht te zijn, maar dit mocht de pret en kwaliteit van de avond niet drukken.

Mammoth WVH

Als eerste voorprogramma is Mammoth WVH aan de beurt. WVH staat voor Wolfgang van Halen, de oprichter van de band en zoon van legendarische gitarist Eddie van Halen. Ook al is de Ziggo Dome nog half leeg, de band zet toch een ijzersterke set neer van ongeveer 30 minuten met onder andere hun meest beluisterde hits ‘Don’t back down’, ‘Distance’ en ‘Epiphany’. Een mooie opwarmer voor de rest van de avond qua muzikaliteit.

Halestorm

Als tweede is Halestorm aan de beurt. De Amerikaanse rockband van broer en zus Arejay Hale en Lizzy Hale. Hoewel Halestorm een stuk harder is dan Mammoth WVH valt de band niet buiten de boot, voornamelijk door hun ietwat humoristische interactie met het publiek.

Ook nummers zoals ‘I get off’ en ‘I like it heavy’ doen het goed zonder dat de hardere muziek te veel van het goede wordt. Dit komt mede door het aantal kleine pauzes wat de band tussen de nummers pakt, maar wel één of twee bandleden op de stage achterlaat voor de nodige interactie. Zeker de drumsolo van Arejay tegen het einde van de set doet het goed, hoewel het wel de nodige drumstokjes gekost heeft om tot dit moment te komen. Nadat Halestorm afsluit met hun hit ‘I miss the misery’ is het tijd om de stage te verlaten en plaats te maken voor het main event van vanavond.

Alter Bridge

Om precies 21:10 is het tijd voor de headliner van vanavond. De band Alter Bridge heeft een bijzonder sterke lineup met Myles Kennedy (gitarist/zang), Mark Tremonti (gitarist/zang), Brian Marshall (bassist) en Scott Phillips (drums), die al sinds 2004 met elkaar samen spelen.

De tour heet ‘Pawns and Kings’ zoals ook het laatst uitgebrachte album heet, maar dit voert vanavond niet de boventoon. Er worden ook voldoende hits van eerdere albums ten gehore gebracht. De volgorde van de nummers is een mooie mix tussen de oudere en nieuwe nummers.

Met openingsnummers als ‘Silver Tongue’, ‘Addicted to pain’ en ‘This is War’ belooft het een mooie muzikale avond te worden. Hoewel er niet veel gepraat wordt tijdens de show, wordt er voor het begin van ‘This is War’ toch even terug gedacht aan de eerste keer dat Alter Bridge in Nederland stond in 2004.

Tijdens ‘Shed my Skin’ gaat het even mis, na een aantal seconden bezig te zijn met het nummer vindt er een technische storing plaats met de bas. Dit wordt binnen no time opgelost en het nummer kan opnieuw beginnen en voor de rest van de avond vinden er geen foutjes meer plaats.

Voor het nummer ‘Waters Rising’ staat Kennedy de microfoon af aan gitarist Tremonti die niet alleen geweldig gitaar kan spelen, maar ook nog eens over een goede stem beschikt. Na al een aantal geweldige solo’s gespeeld te hebben is het na nummers als ‘Sin After Sin’ en ‘Cry of Achilles’ tijd voor: “licht uit, spot aan”. De akoestische versie van ‘In Loving Memory’ staat op het punt om te beginnen. Kennedy en Tremonti nemen plaats op krukken en brengen het nummer op een emotionele wijze ten gehore. Kennedy heeft dit nummer geschreven ter nagedachtenis van zijn overleden moeder en hoe belangrijk dit nummer is voor de band, is te zien aan de boks die de twee heren elkaar na afloop van het nummer geven.

De band brengt ook nog een ode aan de Beatles door een klein stukje van ‘Blackbird’ te spelen voordat ze aan hun eigen versie beginnen. Dit is ruim 7 minuten lang genieten van prachtige tekst en gitaarsolo’s van Tremonti en Kennedy zelf.

Na ‘Wouldn’t you Rather’ en ‘Isolation’ is het tijd voor de hit met de grootste naamsbekendheid: ‘Metalingus’. Dit komt voornamelijk doordat het nummer ook gebruikt werd door de Canadese professionele worstelaar Edge in de WWE, die inmiddels een ander nummer van Alter Bridge gebruikt. Tijdens de verlengde intro van dit nummer maakt Kennedy van de gelegenheid gebruik om de band goed voor te stellen om vervolgens samen met het publiek helemaal los te gaan. Tegen het eind van dit nummer is het inmiddels gebruikelijk om met z’n allen door de knieën te gaan en op te springen zodra het nummer weer losbarst.

Om de avond af te sluiten speelt de band nog als laatste ‘Open your eyes’ en verlaat na een kort bedankje het podium. De lichten gaan alleen nog niet aan en het geluid van de gitaar blijft doorgaan, dit kan maar één ding betekenen, er komt nog een toegift.

Voor de oplettende luisteraar mist er nog een nummer van het laatste album en de naam van de tour. ‘Pawns and Kings’ komt nog aan bod samen met ‘Rise Today’. Zodra het laatste nummer gespeeld is, neemt de band flink de tijd om afscheid te nemen van de fans. De plectrums, drumstokjes en de setlists vliegen het publiek in en zodra de lichten aan gaan verdwijnen de laatste fans tevreden de Ziggo Dome.