The Enigma Division – The Enigma Division

The Enigma Division werd opgericht door gitarist Conor McGouran (ex-Xerath) en Ronan Burns (bassist/toetsenist). Drummer Ben Wanders (ook ex-Xerath) maakt de line up compleet. Het debuutalbum heet ‘The Enigma Division’, hierop hoor je een mix van de jaren ’80 synthesizers, prog rock en technical metal. De gastmuzikanten zijn: William Alex Young (Defences), Derek Sherinian (Sons Of Apollo/Planet X/Dream Theater), en Sam Bell (Mask of Judas/Solo).

De rustige start van ‘1977’ is intrigerend, dit zorgt er voor dat je meteen intens luistert. Tempo en volume worden heel langzaam een beetje opgevoerd. De wendingen verlopen vloeiend, toch gaat het tempo best wel even omhoog. Licht klassieke elementen worden toegevoegd, ze klinken vrij klinisch. Even later komt de metal naar voren, er blijven lichtere tonen doorheen klinken. De muziek sterf langzaam weg, maar het einde is vrij vroeg afgekapt.
‘The Escapist’ gaat over de ontevredenheid over waar men in het leven staat. Creativiteit is het enige dat helpt om dit gevoel van onbehagen/paniek te overwinnen. Zowel het samengaan als de afwisseling tussen elektronische klanken en de metal is zeer goed. Ook de harmonie tussen zang en muziek is in orde. Dat geldt niet alleen voor de cleane zang, maar ook voor de grunts/grimmige zang. Bovendien is de zang soms gestapeld. Daarnaast zijn er nog meer goede ingrediënten, zoals heerlijk gitaarspel, vette bastonen en dynamisch drumwerk. 

Ook ‘Echoes In The Deep’ heeft een boeiend intro. De overgang naar metal is niet spectaculair. Maar de goede melange tussen toetsen en (bas) gitaar blijft bestaan.Er zijn diverse variaties in zang en muziek, “chaotische” delen worden afgewisseld met rustigere stukjes. Er zijn verschillende uitgebreide instrumentale stukken, sommige details hierin hoor je pas na een paar keer luisteren. In het rustiger gespeeld deel gaat de zang hierin mee. Het intens gespeelde stuk eindigt met een fade out. Ieder nummer heeft zijn eigen mooi dingen. In ‘Afterglow’ valt vooral het fantastische gitaarspel op. Tijdens een gaaf instrumentaal deel in ‘Kaleidoscope’ hoor je een mooie schreeuw. ‘Clarity’ blijft qua muziek en zang een tijd ingetogen, maar het geluid is ook hier niet helder. Dat is absoluut zo bedoeld, maar je mist misschien wat warmte. De mooie opbouw naar meer tempo en volume verloopt geleidelijk. Als het ingetogen deel wat hierop volgt, helder had geklonken, had de intense (woordeloze) zang me op het eind diep geraakt.

In de zachte, langzame start van ‘1977 – Ad Infinitum’ zijn langaanhoudende tonen verwerkt. Als het tempo omhoog gaat, blijft de klank van het geheel elektronisch. Even later vormt de metal weer een goede balans met de toetsen. Op de achtergrond lijkt er even “koorzang” te zijn toegevoegd. Er zijn wel meer details die je misschien de eerste keer niet hoort. Na een strak gespeeld deel volgt een mooie wending naar een lichter gespeeld stuk. Hier zit onder andere gesproken sampling en meespelend gitaarspel in. Er zijn talloze wendingen in deze epic van bijna 20 minuten. Dit laatste nummer eindigt sferisch. 

Over het algemeen is er een soort “toegevoegde ruis” waardoor het geluid wat groezelig is. Hierdoor klinken de lichtere/hogere tonen niet zo sprankelend. Doordat de volumeverschillen over het algemeen niet heel groot zijn, komt het geheel iets te vlak over. Terwijl de balans dan wel afwisseling tussen (bas)gitaar en toetsen goed is. Ook de percussie is prima. Veel intro’s trekken de aandacht, waardoor je wordt getriggerd om aandachtig te luisteren. Bovendien is het geluid goed verdeeld over de koptelefoon. ‘The Enigma Division’ is een prima debuut.(78/100) (Eigen Beheer)

Tracklist: 

01 – 1977

02 – The Escapist

03 – ‘Echoes In The Deep

04 – Afterglow

05 – The Age Of Discovery

06 – Kaleidoscope

07 – Clarity

08 – 1977 – Ad Infinitum

Line up: 

Conor McGouran [ex-Xerath]:  guitar

Ben Wanders [ex-Xerath/:  drumsShardbourne]

Ronan Burns:  bass, synthesizer

Guest musicians:

William Alex Young

Derek Sherinian 

Sam Bell