The Answer – Sundowners

Jeroen Schortemeijer | 11 March 2023 | CD | No Comments

Het Noord-Ierse The Answer leverde op hun eerste vijf albums vooral stevige rock in het straatje van Thunder en AC/DC. Heel opzienbarend of origineel was het allemaal niet, maar het bracht de band aardig wat succes. Zo was de band voorprogramma tijdens AC/DC’s Black Ice World Tour in 2008 en 2009. In 2016 gooide men met ‘Solas’ het roer verrassend genoeg volledig om en kwamen de psychedelica, flower power en blues-invloeden bovendrijven. Persoonlijk vond ik het een prachtig album vol mooi uitgewerkte en beklijvende songs. Echter had de fanbase een overwegend andere mening, want heel veel succes bracht het de band niet. Of dat de reden was van de lange pauze weet ik niet, maar pas een kleine zeven jaar later ligt hier ‘Sundowners’ voor me. De bezetting is hetzelfde gebleven, de muziek is weer geëvolueerd.

Op het nieuwe werkstuk gaat het geluid meer richting hard rock met folk-, blues-, soul- en jaren 70-invloeden. The Black Crowes komen het meest in de buurt van de huidige sound. Geen verkeerde referentie natuurlijk. Maar ook invloeden van Rival Sons, The Cult of Black Stone Cherry zijn hoorbaar. Het titelnummer opent de plaat overtuigend. Het is een spannend opgebouwde en lange track die leunt op de percussie, een zwaar basloopje, veel slide-gitaar en de vervormde hoge schuurstem van Cormac Neeson. Mooi open geproduceerd ook door de Brit Dan Weller (Enter Shikari, Bury Tomorrow). Het swingende ‘Blood Brother’ kenden we al als single en ligt wat makkelijker in het gehoor. Gewoon een lekkere meestamper.

Nummers als het opzwepende ‘California Rust’, de stamper ‘Oh Cherry’ of het Rival Sons’ achtige ‘Cold Heart’ zijn okee, maar geen uitschieters. Het nogal vervormde en erg volle geluid op ‘Want You To Love Me’ maakt het tot een wat vermoeiende luisterervaring. Dan komt de gevoelige ballad ‘No Salvation’ als geroepen, want het is een fijn rustpuntje, ook al ontbeert het een catchy refrein. Het opzwepende ‘All Together’ heeft wat Stones invloeden. En in het prima ‘Livin’ On The Line’ komen The Black Crowes wel erg bovendrijven, zeker met dat achtergrondkoortje. Het heavy, doch soulvolle midtempo ‘Get Back On It’ heeft wat blazers op de achtergrond. En de warme emotievolle ballad ‘Always Alright’ sluit het album in alle rust af. Het kabbelt wat voort tot het mooie tweede deel en had op ‘Solas’ niet misstaan.

The Answer gaat met deze ‘Sundowners’ weer wat terug richting de stevigere rock van de eerste platen. Het is een afwisselend album geworden, echter had ik na zeven jaar wel iets meer uitschieters verwacht. Enkele songs gaan namelijk het ene oor net zo snel in als het andere uit. Het vorige album was spannender en origineler, doch draait deze, met dank aan de fijne productie, ook wel weer lekker weg. Voor de liefhebbers van rootsrock zeker een aanrader.
(78/100 – Golden Robot Records)