Damian Wilson trakteert de Bosuil op een Progrock feestje

De Bosuil is goed gevuld deze vrijdagavond met naar schatting zo’n 250 tot 300 man (vrouw). Er is deze avond geen voorprogramma. Om zijn 30-jarige jubileum als frontman van diverse bands en projecten (en solo) speelt de Damian Wilson band op deze ‘One Knight Only’ tour nummers van onder meer Lalu, Landmarque, Headspace en Ayreon.

De Damian Wilson band bestaat voor het grootste deel uit leden van de band Lalu. Toetsenist Vivien Lalu, drummer Jelly Cardarelli en  de uit Weert afkomstige gitarist Joop Wolters die vanavond een thuiswedstrijd speelt. De Italiaanse gitarist Mirko Sangrigoli kent hij van de Engelse Prog band Arena en bassist Christian Mendoza is een alleskunner met een even groot gevoel voor humor als Damian Wilson. Petje af voor Damian Wilson trouwens aangezien hij de show een dag van tevoren in het Duitse Aschaffenburg voortijdig moest afbreken omdat hij onwel was geworden. Het was daarom onzeker of hij überhaupt zou optreden deze avond maar gelukkig is dit het geval.

Het is dik 2,5 uur genieten geblazen. Headspace nummer ‘Die With A Bullet’ en het afsluitende Threshold nummer ‘Part Of The Chaos’ bevallen mij persoonlijk het best omdat dit de stevigste nummers van de set zijn maar ook de rest van het gebodene is niet te versmaden zoals bijvoorbeeld ‘Life Goes On’ van Arena en de Ayreon nummers ‘And The Druids Turn To Stone’ en ‘Into The Black Hole’.

Ook het Lalu nummer ‘Is That A London Number’ is een klein hoogtepuntje waarin Damian Wilson niet alleen zingt maar tegelijkertijd een komische act neerzet. De nummers van Landmarque en Lalu zijn wat minder stevig maar daarom niet minder mooi. Gitarist Joop Wolters toont deze avond aan hoe veelzijdig hij is. Vingervlug gitaarwerk of gevoelig en rustig a la David Gilmour, alles krijgt hij uit zijn gitaar. Ook Mirko Sangrigoli kan goed soleren maar op een enkele uitzondering daargelaten beperkt hij zich tot het ritme gitaarwerk. Openbaring voor mij deze avond is drummer Jelly Cardarelli die performt op het niveau van Gavin Harrison. Wat een klasbak!

Als er toch een puntje van kritiek moet zijn, en dat is er, is het de onevenwichtige mix, waardoor je soms niet optimaal kon genieten van het solowerk van Joop Wolters of het toetsenspel van Vivien Lalu. Dit is dan ook het enige smetje op mooie Progrock feestje van de Damian Wilson band.