Crossfire – Switch to reset

Ronald van Bruggen | 9 January 2024 | CD | No Comments

Ierland, een land waar de metalbands niet dik gezaaid zijn, Metal Archives geeft iets meer dan 1 pagina aan bands. De bekendste Ierse metalband is Gama Bomb (dit jaar te zien op Welcome to Hell in Eindhoven, gaat dat zien). Crossfire komt uit de hoofdstad Dublin en bestaat al sinds 2012, maar heel productief is de band nog niet echt geweest, 1 Ep in 2018 en 3 singles, maar zie, dan is daar net voor het einde van 2023 toch het eerste full-album. Mede door hun lage productiviteit zijn ze ook niet bekend geraakt tot heden, de live optredens hebben zich dan ook beperkt tot hun thuisland.

Qua stijl kun je oldschool thrash metal verwachten en dan wel in de zo bekende Bay Area-stijl, denk dan met name aan Exodus, Testament, het wat onbekendere Atrophy, wat met name komt door een min of meer zelfde raspende zang en in de melodieuzere passages aan het oude Metallica.

Het titelnummer opent met een heerlijke gitaarriff en bevat een goede break naar de spetterende gitaarsolo en een strak en stuwend thrasheinde. Het navolgende ‘Book of the dead’ is een geweldige furieuze thrasher met ook nu weer geweldig gitaarwerk, zowel in de strakke staccato riff als ook de solo. ‘Lost all control’ is een langzaam, zwaar en dreigend nummer, komt qua melodie flink in de buurt van ‘Harvester of sorrow’ van Metallica. Het is dan inmiddels duidelijk, dat de Ieren zich graag bedienen van voor thrash-begrippen lange nummer, het kortste nummer duurt vijf en een halve minuut, het langste nummer bijna elf minuten. Het is met die lange nummers welhaast vanzelfsprekend dat de nummers allen erg afwisselend klinken, hetgeen ook wel moet om het album beluisterbaar te houden. ‘Turned to stone’ is zo’n voorbeeld, uptempo en met wat aparte zang in de coupletten, maar ook geregeld korte thrashstukken. Het afsluitende ‘Prometheus’ doet door zijn instrumentale en opbouwende karakter denken aan ‘Orion’ van Metallica. Enig minpunt van dit album is, dat je veelvuldig in nagenoeg elk nummer dezelfde hakkende thrashstukken hoort.

Crossfire heeft er wel heel lang over gedaan om een debuutalbum te produceren, maar het album klinkt uitstekend, zowel qua nummers, qua bekwaamheid van de muzikanten als qua productie. Het klinkt zeker niet vernieuwend, maar het klinkt anders wel verrekte goed. Echte uitschieters staan er niet op hun debuut, zwakke broeders ook niet. Jammer dat ik niet eerder aan deze recensie toe kwam, dit album was anders beslist in mijn top 10 van beste albums 2023 terecht gekomen. 85 / 100 (WormHoleDeath Records)