Caligula’s Horse – Charcoal Grace

De Australische progmetal band Caligula’s Horse heeft een moeilijke periode gehad gedurende de pandemie. Zoals vele anders bands/artiesten moest ook Caligula’s Horse tour dates cancelen en het album ‘Rise Radiant’ kon dan ook niet gepromoot worden door middel van de altijd goede live optredens van Caligula’s Horse. De band en dan met name hoofdcomponist en gitaarvirtuoos Sam Vallen worstelde met nogal wat issues. Het vertrek van gitarist Adrian Goleby bijvoorbeeld. Ook de vragen wanneer kunnen we weer gaan toeren en heeft Caligula’s Horse nog wel bestaansrecht als kwartet?

Meer universeel vraagt Vallen zich af of de mensheid af kan stappen van de gedachte ‘ieder voor zich’ en bereid is zichzelf weg te cijferen als individu ten faveure van het grotere geheel. Dit thema alsmede de persoonlijke twijfels van Sam Vallen zorgt er voor dat ‘Charcoal Grace’ een stuk grimmiger klinkt dan voorganger ‘Rise Radiant’.

De productie van ‘Charcoal Grace’ is uitstekend. Glashelder, zowel de stevige als de rustige ambient passages komen op een prettige manier je boxen uit. ‘Charcoal Grace’ telt negen nummers maar eigenlijk zijn het er zes aangezien in het midden van het album het titelnummer ‘Charcoal Grace’ geplaatst is wat bestaat uit vier nummers. ‘Charcoal Grace’ opent met de eerste twee singles die getrokken zijn van het album. Het redelijk compacte ‘Golem’ wat met de lekker heavy Djent-riffs nog het dichtst in de buurt blijft van wat we gewend zijn Caligula’s Horse.

Tweede single ‘The World Breathes With Me’ duurt wat langer en klokt exact tien minuten. Na drie minuten instrumentaal getrakteerd te zijn valt de ook op dit album weer excellerende zanger Jim Grey in met het refrein waarin hij meteen laat horen waar hij allemaal toe in staat is met zijn veelzijdige stem. Na deze twee nummers volgt dan het vierluik ‘Charcoal Grace’. ‘Part l : Prey laat horen welke muzikale koers Caligula’s Horse is ingeslagen en vermengt de nieuwe elementen met datgene wat we gewend zijn van Caligula’s Horse. Erg cool vind ik de agressieve fluisterrap waar Maynand James Keenan van Tool vaak gebruik van maakt in het midden van het nummer.

‘Part ll : A World Without’ bevat naast het fraaie gitaarwerk ook vele sferische passages waarin de stem van Jim Grey en de toetsen alle ruimte krijgen. ‘A World Without’ eindigt met akoestische gitaar en loopt naadloos over in ‘Part lll : Vigil’ waarop alleen een akoestische gitaar en de stem van Jim Grey te horen is. ‘Part IV : Give Me Hell’ sluit het vierluik ‘Charcoal Grace’ af en behoort totéén van de stevigste nummers die Caligula’s Horse heeft uitgebracht. Luister maar eens naar die machtige gitaarriff! Het schrijven van mooie ballads is nooit een probleem geweest voor Caligula’s Horse, ook op dit album staat er eentje genaamd ‘Sails’.

Op ‘The Stormchaser’ laat Jim Grey horen wat hij vindt van de manier waarop de mensheid zich gedroeg tijdens de pandemie. Afsluiter ‘Mute’ heeft een beetje dezelfde structuur als opener ‘The World Breathes With Me’ en duurt met twaalf minuten zelfs nog twee minuten langer. ‘Mute’ bevat zelfs een fluitsolo en sluit ‘Charcoal Grace’ op een waardige manier af. Caligula’s Horse doet met ‘Charcoal Grace’ meteen aan het begin van het jaar een serieuze gooi naar het beste progressieve album van 2024. Vergelijkbare bands Soen, Karnivool, Leprous en Haken, ook de band Arcane waar Jim Grey zong voor hij bij Caligula’s Horse toetrad mag je bij dit album gebruiken als referentiekader (98/100) (Inside Out Music’)

Tracklist

1. The World Breathes With Me (10:00)
2. Golem (5:20)
3. Charcoal Grace : Part l : Prey (7:48) Part ll : A World Without (6:48) Part lll : Vigil (3:22) Part lV : Give Me Hell (6:13)
4. Sails (4:31)
5. The Storm Chaser (5:57)
6. Mute (12:00)

Lineup

1. Sam Vallen – Guitars
2. Jim Grey – Vocals
3. Dale Prinsse – Bass
4. Josh Griffin – Drums