Zeal & Ardor – GREIF

Zwitser en zanger/ bandleider Manuel Gagneux heeft voor deze release de welkome keuze gemaakt flink af te wijken van de sound van de eerste drie albums. De avantgarde metal daarop was een zeer originele combi tussen death/black metal en gospel/soul. Horen is geloven, maar het heeft de band geen windeieren gelegd. En terecht, want de verfrissende crossover leverde vooral op de eerste twee albums prachtige momenten op. Echter begon op album nummer drie (‘Zeal & Ardor’ uit 2022) het kunstje wat in herhaling te vallen en bleek de gekozen muziekstijl een te strak keurslijf. Dat zag Gagneux blijkbaar ook in en gooide het voor deze ‘GREIF’ over een andere boeg: meer rock, minder deathmetal en gospel. Tevens liet hij in de studio voor het eerst zijn (live)band meespelen, wat de sound enorm ten goede komt.

Heel slim levert de band op ‘GREIF’ natuurlijk nog wel enkele songs die de oude stijl ademen, zoals het vervreemende en duistere hak op de tak-nummer ’Clawing Out’, het korte ‘369’, of het herkenbare ‘Hide In Shade, dat met zijn combi van gospel- én extreme zang prima op de voorganger had gepast. Maar overwegend horen we dus nieuwe muzikale invalshoeken. Zo is het rustige, prachtig opgebouwde intro ‘The Bird, The Lion And The Wildkin’ een mooie opmaat naar het catchy rockende ‘Fend You Off’. De zang van Manuel is herkenbaar, het meerstemmige refrein ook, maar toch is dit veel toegankelijker dan voorheen. Het deels elektronische ‘Kilonova’ is Faith No More-achtig. ‘Are you the only one now?’ start als een zeurderige akoestische ballad, maar wordt halverwege ondersteund met deathmetalzang wat een bijzonder effect geeft.

Het enorm aanstekelijke ‘Go Home My Friend’ is een fijn rustpuntje. Het lekkere ‘Disease’ klinkt spartaans en heeft ook weer die Faith No More-echo. Een post grunge gitaartje opent de prima, nogal rechttoe rechtaan rocker ‘Thrill’. Zeal & Ardor slaan nogal door in hun vernieuwingsdrang in het vervelende instrumentale synthesizernummer ‘une ville vide’. Maar het heerlijke ‘Sugarcoat’ maakt het weer goed. Het doet denken aan de hoekige QOTSA-sound zowaar. De donkere pianoballad (!) ‘Solace’ breekt de sfeer doeltreffend en wordt mooier én heaviër naarmate het nummer vordert. Eerste en nogal verrassende single ‘to my ilk’ vat de stijlverandering goed samen. De gelikte akoestische ballad sluit het album af in schoonheid.

Tsja, het zal voor de verstokte Zeal & Ardor fans even wennen zijn, deze ‘GREIF’, maar ik juich de muzikale verbreding enorm toe. Minder extreem, meer variatie en veel toegankelijker. De verrijkte sound geeft de band in de toekomst zoveel meer mogelijkheden. Geen nummer lijkt (nu) op elkaar; afwisseling is het sleutelwoord. Op een enkel missertje na is dit dan ook een meer dan prima vervolg van de toch al niet misselijke carrière van deze Zwitsers. Hulde! (86/100 – Redacted/ Suburban)

LINE-UP

Manuel Gagneux – vocals/ guitar etc.
Tiziano Volante – guitar
Marc Obrist – vocals
Denis Wagner – vocals
Lukas Kurmann – bass
Marco Von Allmen – drums

TRACKLIST

1. The Bird, The Lion And The Wildkin
2. Fend You Off
3. Kilonova
4. are you the only one now?
5. Go Home My Friend
6. Clawing Out
7. Disease
8. 369
9. Thrill
10. une ville vide
11. Sugarcoat
12. Solace
13. Hide In Shade
14. to my ilk