Gin Lady – Before the Dawn of Time
|
Zes albums. Deze band uit het noorden van Zweden heeft al zes albums gemaakt, maar buiten Zweden zullen maar weinig mensen in staat zijn om er minimaal twee te noemen. Daarom voelen wij de behoefte om die leemte te vullen. Het debuut onder de eigen naam stamt uit 2012. Daarna verschijnen nog ‘Mother’s Ruin’ in 2013, ‘Call the Nation’ in 2015, ‘Electric Earth’ in 2017, ‘Tall Sun Crooked Moon’ in 2019 en tot slot ‘Camping with Bodhi’ in 2021. Dit ‘Before the Dawn of Time’ is nummer zeven en rechtvaardigt de conclusie dat het eigenlijk heel gek is dat deze groep zo lang onder de radar is gebleven.
De hoes zou potentiële luisteraars wel eens op het verkeerde been kunnen zetten. Het is zo’n hoes die vooral lijkt te passen bij psychedelische bands met nummers die minimaal tien minuten in beslag nemen, zonder duidelijke kop, staart of middenstuk. Het bandlogo verraadt inspiratie die is opgedaan uit de ontwerpen van Roger Dean, de man die ook verantwoordelijk is voor het beroemde logo van Yes. Gin Lady zal dus wel uit datzelfde vaatje tappen.
Nope. Nou, een beetje. Want de Zweden maken rock met een duidelijke hang naar de jaren zestig en zeventig, waarbij de psychedelische invloeden zijn absoluut niet te missen zijn. De openingstrack ‘The Paramount’ zet wat dat betreft direct de toon – en wel eentje afkomstig uit een mellotron, toch een instrument dat vooral intens populair was onder de toetsenisten van symfonische grootheden uit het decennium van de wijde pijpen en de wapperende manen. Een notoir onbetrouwbaar instrument waarbij met toetsen tapejes met vioolachtige geluiden werden bediend: het apparaat ging in die dagen vaker kapot dan een auto van Sovjet-makelij. Het geluid van Gin Lady komt evenwel uit een moderne elektrieke doos.
Toch is dit de sound van die roemruchte jaren, verpakt in keurig afgebakende songs met een duidelijke structuur; songs die bovendien ontzettend prettig klinken, mede dankzij het warme stemgeluid van gitarist en zanger Magnus Kärnebro. Het is de sound die past bij dromerige deuntjes met natuurlijk filosofische teksten die vooral gaan over de teloorgang van onze aarde en de mensheid: op de een of andere manier zijn die twee elementen onafscheidelijk in het meer psychedelisch-symfonische segment.
Zorgen leiden tot diepe overpeinzingen. Het feit dat de band uit het noorden van Zweden komt, zal ongetwijfeld een rol spelen in de beelden die het oproept: de duisternis die over onze aarde valt, zoals dat het elk jaar doet in grote delen van Scandinavië. Hier wordt het in overdrachtelijke zin gebruikt en luidt de centrale vraag hoe we van deze planeet een minder donkere plek kunnen maken. Door ons te realiseren wat nu echt belangrijk is in ons bestaan. Onze verstoorde kijk op de ware aard der dingen heeft ons van die vraag afgeleid. Aldus ‘Tingens sanna natur’ (de ware aard der dingen). Geen zorg: alleen de titel en de eerste regel van het refrein zijn in het Zweeds.
Klinkt allemaal wat zweverig, toegegeven – maar dat beeld zetten de mannen zelf behoorlijk recht in nummers zoals ‘Mighty River’ of ‘Turn Back’. In die tracks laten ze horen dat ze ook lekker up-tempo kunnen rocken met lekkere, gruizige gitaren en Hammond – al klinkt het alsof ook de Hammond uit een moderne doos komt. In ‘Turn Back’ klinkt de groep zelfs agressief in een bijna-schreeuw om terug te keren op onze schreden.
Daarna wordt het tempo zelfs nog wat verder opgeschroefd in ‘Mulberry Bend’, ‘The Brain’ en ‘Bliss on the Line’. Dit is gewoon lekkere rock met pakkende licks en een drijvende bas, maar bovenal met heerlijke samenzang, want dat doet Gin Lady heel goed. ‘Mulberry Bend’ is het moment op de plaat waarop je in de verte de geest van de Moody Blues hoort, en dan valt ook de gelijkenis op tussen de stem van Kärnebro en Justin Hayward. Waarbij het bluesy intro van ‘Bliss on the Line’ zelfs een vleugje Allman Brothers herbergt. Absoluut single-waardig.
Hoogtepunt van het album is echter het wat lome ‘Ways to Cross the Sky’ waarin de muziek licht dissonant is met de tekst die ons maant tot actie. Want wie gaat ons redden van hetgeen ons staat te wachten? De harmonieën in de samenzang, de jaren zestig-fuzz op de gitaar en de afsluitende Mellotron: dit had nog wel wat langer door mogen gaan, in de goede traditie van dit genre. Gin Lady zet zichzelf definitief op de kaart met dit album. Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen. (80/100)(Ripple Music)
Bandleden:
Anthon Johansson – Bass, Vocals, Keyboards
Fredrik Normark – Drums, Percussion
Johnny Stenberg – Lead Guitar, Vocals
Magnus Kärnebro – Lead Vocals, Guitar
Tracks:
1. The Paramount
2. Mighty River
3. Tingens sanna natur
4. The Long Now
5. Ways to Cross the Sky
6. Turn Back
7. Mulberry Bend
8. The Universe Vibrant Rings
9. The Brain
10. Bliss on the Line
11. You’re a Big Star