The Flower Kings – Love

‘De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. (..) Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.’ Indachtig Pasen beginnen we deze recensie met de apostel Paulus. Zijn geloof begon pas nadat hij de opgestane Christus had gezien. Vanaf dat moment besloot hij dat hij het evangelie moest verkondigen en zulks deed hij door middel van brieven aan diverse gemeenten binnen het Romeinse Rijk. Zijn belangrijkste boodschap was daarin steevast dat zonder de liefde alles zinloos was. De brief aan Korinthe geldt daarbij als belangrijkste document.

Het is precies die brief – 1 Korinthe 13 – die de inspiratiebron is geweest voor een goed deel van dit nieuwe album van The Flower Kings. Althans, zo oordeelt Prog Report en als we de teksten van zanger en gitarist Roine Stolt goed bestuderen, dan lijkt die conclusie gerechtvaardigd. Dat The Flower Kings hun inspiratie deels uit het christelijke geloof halen, is immers bepaald geen geheim. Zinnen als ‘Once a man took your silver lining’ (iemand heeft jouw ellende al voor zijn rekening genomen, vrij vertaald), laten geen ruimte voor interpretatie. En anders zijn er nog wel de meer expliciete verwijzingen naar bijbelse teksten.

Liefde, dus. Het moest er natuurlijk een keer van komen, zo’n album. Als je een band The Flower Kings noemt en daarbij vooral teruggrijpt op een muziekstijl die geboren is in de tijd van de flower power, dan ben je welhaast aan je stand verplicht om een album te maken met de liefde als het voornaamste thema. Lang hebben de Zweden niet hoeven nadenken over de titel: die is kort en dekt de lading volledig. En nu we het toch het woord ‘kort’ in de mond hebben genomen, kunnen we ook melden dat deze plaat de epische, lange stukken ontbeert, een trend die de groep al een paar albums geleden heeft ingezet. Het laatste wapenfeit dateert uit 2023, met de release van ‘Look At You Now’. Dat was met afstand het meest toegankelijke werk tot dat moment, met vooral kortere stukken. Op ‘LOVE’ zetten de mannen dit voort, met zelfs nummers die net de drie minuten aantikken, al staan er echt een paar kloeke tracks op de schijf. Fans die wachten op een herhaling van ‘Garden of Dreams’ dat een uur in beslag neemt, zullen echter wederom teleurgesteld zijn. 

Met dit album lijkt The Flower Kings iedereen een plezier te willen doen. De openingstrack ‘We Claim the Moon’ is een up-tempo rocksong en bijna a-typisch voor de Zweden, los van de kenmerkende samenzang tussen Stolt en Hasse Fröberg. Als we iets zouden moeten benoemen wat de sound van The Flower Kings bepaalt, dan is het de samenzang, naast de altijd sublieme keyboardpartijen van Lalle Larson, die gelukkig al vanaf de eerste seconde het Hammondorgel laat zingen. Verder is de opening vooral een rocksong zoals er zo veel zijn, gebouwd op een pakkende, eenvoudige riff voor gitaar en bas. Doorstampen geblazen. Daar is niks mis mee, maar we zijn meer gewend van The Flower Kings.

Dit is zo’n album waar je in moet groeien. Zo’n album waarbij je aan alles voelt dat er nog een majestueus stuk aan zit te komen. Zoals altijd is de muziek van The Flower Kings pure muzikaal genot, met machtige solo’s uit gitaren en keyboards die de luisteraar klaarstomen voor het Grote Werk, die ene epische track als donderend slotakkoord. De formatie bouwt elke plaat zorgvuldig op en dat geldt ook voor ‘LOVE’. Hoewel het geen conceptalbum is in de meer traditionele zin van het woord, bestaat de plaat wel uit drie delen. Er is weliswaar een centraal thema, maar de delen kunnen prima afzonderlijk van elkaar worden beluisterd. Het derde deel is daarbij de absolute apotheose, maar dat voel je pas als je de eerste twee delen ook hebt beluisterd.

Neem een track als ‘The Elder’ in het eerste deel van de suite. Om de liefde in al haar prachtige facetten te begrijpen, heb je wat ervaring nodig. Levenservaring. Naarmate we ouder worden, leren we de liefde beter te begrijpen en gaan we het meer en meer koesteren. Vervolgens leren we in een volgend deel hoe we de liefde moeten koesteren, het moeten bewaren en vooral hoe we het moeten delen. Maar eerst moeten we die liefde bevestigen. ‘Love is true – it can’t be broken,’ zingt  Roine Stolt in ‘Love Is’, een parel op het album. Toegegeven: tekstueel kan het allemaal wel wat subtieler. The Flower Kings worden vaak in één adem genoemd met het vroege Yes en muzikaal is dat prima te verdedigen. Daarnaast zijn er zeker spirituele overeenkomsten. Sterker: ook Jon Anderson haalde regelmatig citaten aan die een Bijbelse connotatie hadden, zij het iets poëtischer verpakt als ‘geestelijk voedsel dat vanuit de hemel werd verstrekt’: ’My eyes convinced, eclipsed with the younger moon attained with love. It changed as almost strained amidst clear manna from above.’ Bonuspunten als u weet uit welke Yes-klassieker dit afkomstig is.

Ja, ‘Love Is’ is een parel, zonder de tracks die eraan vooraf gaan ook maar een millimeter te kort te willen doen. De gracieuze melodieën, de lagen in de instrumentale en vocale harmonieën, de intensiteit van de solo’s waarin – we zeggen het nog een keer – de toetsen in al haar bombast een magische aantrekkingskracht uitoefenen en ons letterlijk de composities inzuigen. Die toetsen… durven we het aan? Durven we de vergelijking te maken? Ja. Want Larsson laat zijn keyboards klinken alsof Wright en Wakeman samen achter de klavieren zitten. ‘The Great Gig in the Sky’ Meets ‘The Six Wives of Henri VII’. We zijn verliefd op die toetsen. Ja, de gitaren zijn groots. Ritmisch klinkt het als een geoliede machine, maar het zijn toch echt de keyboards die dit album in de buitencategorie plaatsen.

We voelen de muziek, voelen de liefde. We voelen ook de vertwijfeling.  ‘Do I know you? Do you know me? What do we see when we open our eyes,’ zingt Stolt in het laatste deel. Levensvragen passeren de revue. Kunnen we deze wereld gezamenlijk veranderen, er een betere plek van maken? Dat kan alleen als we onderlinge verschillen aan de kant zetten en we de liefde voor deze plek met elkaar delen. Dat is de kern van de afsluitende overwegingen, als ware dit ‘LOVE’ een brief.

En wellicht is het zo bedoeld: een plaat als een moderne, muzikale brief die je wel helemaal moet lezen, totdat je bij die laatste paragraaf komt met de overwegingen, de ‘Considerations’. Pas dan wordt alles oorverdovend duidelijk. Als een gigantisch koor rolt het over ons heen, tot het even stilvalt en we de tijd krijgen om alles eens goed in ons op te nemen. Maar het orgel zwelt al weer aan, het koor stelt zich op om ons naar die laatste maten te begeleiden. Dan klinkt het bemoedigend: shine on. Want de liefde is alom en altijd, zal altijd overweldigend zijn.

Was getekend: The Flower Kings.

(95/100)(InsideOut Music)

Bandleden

• Roine Stolt – vocals, guitar, keyboards, bass guitar
• Hasse Fröberg – vocals, guitar, acoustic guitar, tambourine
• Michael Stolt – bass guitar
• Mirko DeMaio – drums
• Lalle Larsson – keyboards

1. We Claim The Moon
2. The Elder
3. How Can You Leave Us Now!?
4. World Spinning
5. Burning Both Edges
6. The Rubble
7. Kaiser Razor
8. The Phoenix
9. The Promise
10. Love Is
11. Walls Of Shame
12. Considerations