Paradise Lost – Ascension

1 Van de absolute meesters van een mix van doom en gothic metal is zondermeer het Britse Paradise Lost. Persoonlijk kijk ik altijd erg uit naar weer een nieuw album van hen. Hun stijl verschilt bijna altijd per album, op de automatische piloot draait het nooit bij hen. Na een begin met een mix van death en doom ging het richting gothic, vervolgens bijna new wave om halverwege het eerste decennium in deze eeuw weer terug te keren richting gothic en vervolgens weer nagenoeg terug naar hun begin om op het voorlaatste echte studio-album te eindigen in een mix van hun hele oeuvre.

De band draait inmiddels al 37 jaar mee in de metalen wereld en levert met hun nieuwste product ‘Ascension’ alweer hun achttiende album af, al is ‘Icon 30’ voor mij geen echt studio-album. Opvallend verder is, dat Paradise Lost in hun hele bestaan heel erg consistent in de bezetting is geweest, want alleen de positie van drummer is aan geregelde verandering onderhevig geweest, Jeff Singer is weer terug op het nest en is hiermee de zesde drummer.

Vraag is nu of Paradise Lost op dit album dan (net) weer anders klinkt dan op het vorige echte studio-album ‘Obsidian’. Die vraag kan wel met ‘ja’ beantwoord worden, niet dat het nu om grote veranderingen gaat, maar meer om details. Geopend met het uptempo ‘Serpent on the cross’ met de typische gitaar melodieën van Paradise Lost, een gruntende Nick Holmes en een mooie uitgesponnen gitaarsolo. Het navolgende ‘Tyrants serenade’ is een langzaam meeslepend melodisch gothic metalnummer in de stijl van de albums ‘Icon’ en ‘Draconian times’.

Eigenlijk rijgt zich het ene hoogtepunt aan het andere aaneen. Moeilijk om daar bovenuit stijgende nummers te noemen gezien wederom het zeer hoge niveau, maar ‘Silence like the grave’ is er zeker een, uptempo, zwaar, met een fantastische gitaarriff en een schitterend refrein. Het deels akoestische ‘Lay a wreath upon the world’ is een bijna emotioneel aandoend nummer met prachtige vrouwelijke achtergrond-vocalen. ‘Dilivium’ lijkt een typisch PL-nummer te worden, maar tijdens de break slaat het nummer om in een geweldige pure headbanger. ‘Savage days’ is weer een ingetogen en gevoelig nummer. ‘Sirens’ is een voorbeeld van een nummer uit de wederopstanding van de band in het eerste decennium van deze eeuw. ‘Deceivers’ is een uptempo nummer wat je juist weer doet denken aan de tijden van ‘Icon’ en ‘Draconian times’. Maar, de niet genoemde nummers zijn net zulke parels.

Veel superlatieven wellicht, maar de nieuwe Paradise Lost is wederom een absolute parel geworden. Alles klopt aan dit album, nummers, muzikaal vakmanschap en geluid. (92100) (Nuclear Blast Records)

Bandleden:

Nick Holmes                                     –             Vocals

Greg Mackintosh                            –             Guitars

Aaron Aedy                                      –             Guitars

Steve Edmondson                           –             Bass

Jeff Singer                                         –             Drums

Tracklist:

1                 Serpent on the cross

2                 Tyrants serenade

3                 Salvation

4                 Silence like the grave

5                 Lay a wreath upon the world

6                 Diluvium

7                 Savage days

8                 Sirens

9                 Deceivers

10              The precipice