Circuline – Counterpoint
Hoewel het Amerikaanse Ciruline nog geen 2,5 jaar bestaat, is ‘Counterpoint’ al hun tweede album. Sinds kort bestaat de band niet meer uit vijf, maar uit 6 personen. De nieuwkomer is gitarist Beledo. Ze spelen moderne prog. Tevens deden er zeven gast gitaristen mee, waaronder : Doug Ott (Enchant), Alan Shikoh (Glass Hammer) en Matt Dorsey (Dave Kerzner)
‘New day’ start met sampling van stemmen die uit de ruimte komen, deze zijn mooi verdeeld over de boxen. De drums van Darin Brannon zijn de voorgrond te horen. De drums zijn vrij strak bespeeld. Dit gaat over in drumwerk met resonantie. Je hoort de drumvellen trillen, het ritme verandert. Dit geeft een vleugje Afrikaanse invloed. Aangevuld met een lekkere bas groove door Paul Ranieri. Tijdens deze instrumentale track zijn diverse geluiden uit de ruimte toegevoegd. Muziek en sampling zijn niet constant in balans.
De sferische start van ‘Forbidden planet’ wordt hoofdzakelijk verkregen door de toetsen. Het geluid loopt vrij aardig over tussen de boxen, al had er iets meer ingezeten. Je hoort duidelijk meerdere vocalen, gitarist Billy Spillane zorgt samen net Natalie Brown voor de leadzang. Als zij haar stem inzet als instrument, blijkt haar bereik behoorlijk hoog. Dit komt goed naar voren omdat de muziek even wat rustiger is. Toetsenist Andrew Colyer neemt de achtergrondzang voor zijn rekening. De stemmen kleuren goed bij elkaar. Gast gitarist Alek Darson (Fright Pig) laat meeslepend gitaarwerk horen. Dit laagje over laagje nummer is geheel in balans.
Door de opbouw van ‘Hollow’ verwacht je een explosie van geluid. Maar de wending naar rock is iets te voorzichtig. Verrassende decrescendo naar piano spel. Er volgen diverse wendingen. De één wat beter in balans dan de andere. Je hoort een paar aangename bombastisch stukken. Voor het eerst is het geluid van de snaren niet goed. Deze klinken veel te dof. Gelukkig duurt dit niet lang! De piano komt terug, dit zorgt voor eenheid. Deze eenheid houden ze niet de hele tijd vast, sommige stukken komen wat rommelig over. De sferische elementen keren terug. Onverwacht klinkt er een vrij vrolijke sound, ontstaan door de toetsen aangevuld met een lekker opzwepend drum ritme. Na ruim 10,40 minuten sterft dit nummer weg.
‘Summit’ start met het geluid van xylofoon, een brommend geluid en vrolijke kinderstemmen. Waar gaat dit nummer naar toe? De zin: “Every dream is a car crash” is niet de meest toegankelijke. Toch zit ‘Summit’ vooral instrumentaal boeiend in elkaar. Het drumwerk heeft volle, ronde klanken. De, soms onverwachte, wendingen zijn in balans. Een gaaf stuk met pauken vormen een mooie combinatie met de toetsen. De rusten zijn prima gespeeld! een moeilijk nummer om te spelen, omdat sommige dingen super strak neergezet zijn. Dit aangenaam lang instrumentale stuk sterft mooi weg.
De looks van de cover en het cd doosje zijn oké. Jammer dat er niet meer aandacht was voor het tekstboekje: De volgorde van de songteksten is verkeerd. Er zit qua kleurgebruik en lettertype totaal geen eenheid in. Terwijl het papier mooi stevig is. Dus is het nauwelijks een budget kwestie. Op een paar geluidsmankementjes na, is de geluidskwaliteit dik in orde. Er zijn veel details in de muziek verwerkt. Zowel de muzikale als de vocale kwaliteiten zijn goed. Met dit tweede album heeft Circuline duidelijk meer lef getoond. Dit pakt goed uit in o.a. ‘Forbidden Planet’ en ‘Summit’
(7,5/10, Eigen beheer)
