Armed Cloud- Nimbus

Esther Kessel-Tamerus | 15 May 2024 | CD | No Comments

De Nederlandse prog metalband Armed Cloud lanceert 25 mei ‘Nimbus’, hun vierde album. Nimbus komt van cumulonimbus, alias onweerswolken. Dit is het donkerste en zwaarste album van de band tot nu toe.

Het geluid bij aanvang van ‘Safety Word’ is iets doffer dan verwacht. De metal had iets meer mogen “donderen”. Toch is het genieten van de manier waarop deze openingstrack is opgebouwd. Onder andere van het klein gespeeld deel en gezongen deel, de “industriële” geluiden en het uptempo vervolg. Nu lijken de zwaar gespeelde delen beter naar voren te komen. De schreeuw van Daan Dekker is gaaf. Zijn stem blijft zich ontwikkelen, en dat geldt ook voor de muziek. ‘Angel of Frost’ heeft een mooi intro. De (bas)gitaar vormt een prima combinatie met de toetsen. Rico Noijen laat mooie breaks en fills horen, hij drumt in dienst van het geheel. De stemmen van Daan en gastzangeres Marcela Bovio (Stream of Passion, Ayreon) vormen een bijzondere combinatie. Hun manier van zingen past bij de tekst. Deze gaat over de eenzaamheid en de worsteling in onze veeleisende maatschappij. Tijdens een instrumentaal stuk voel je de onrust. Het einde dooft mooi uit.

De start van ‘Desolation’ is rustig. Daan zingt (met zijn eigen kenmerkende kleur stem) over hoe zij als band de Covid crisis hebben beleefd. Het strak gespeelde stuk heeft de snelheid van een machinegeweer. Er is gesproken sampling en sirenes. Je hoort de frustratie in de (woordeloze) zang van Daan. Her plotselinge einde is goed gekozen. De frustratie is ook te horen in ‘Demon I, Demon You’. Maar ‘The Ones Who Are Lost’ is wat lichter van opzet. Uit de tekst en de manier van zingen hoor je meer vertrouwen. Dat komt ook tot uitdrukking in de melodie en de toegankelijkere structuur.

Na de lichte start van ‘Handless Thief’ volgt de metal, waarvan sommige delen opzwepend zijn. Hierdoor gaan de eerste zinnen misschien langs je heen. Maar steeds meer zinnen en woorden komen binnen. Dit gaat over een persoon met Alzheimer die in een verzorgingshuis zit, en niet begrijpt waarom hij/zij opgesloten zit. Het “refrein” is wat lichter gezongen en gespeeld. Dit zorgt voor toegankelijkheid, tijdens een live show zal er zeker interactie zijn met het publiek. Vooral de woorden “I Cry” komen binnen.

In de songteksten komen allerlei onderwerpen aan bod. ‘Stitches’ gaat kort gezegd over de het logge systeem van de jeugdzorg, de valkuilen en de kracht van de jongeren. Rustige delen en metal wisselen elkaar af. Daarnaast is er ook een goede afwisseling en samenspel tussen hoge en lage tonen.

Muziek, zang en de manier van zingen vormen een constante eenheid. Dat geldt ook voor ‘Nimbus’. Deze lichtere en toegankelijke titeltrack gaat over de kracht van muziek als healer. De kalme klanken van een akoestische gitaar geven ‘White Wine’ een melancholische sfeer. Dit wordt versterkt door de rustige (samen)zang. Dit is een verrassende, maar geslaagde track. Het geluid van de cimbalen is in ‘Social Sludge’ iets te blikkerig. Verder niks dan lof over de klank van het drumwerk, en de manier van drummen. In deze laatste track hoor je de woede. Armed Cloud heeft als band tegenslagen gehad, ze zijn opgelicht, bedrogen en er werd bewust kwaad gesproken. De woede en frustratie komen tot uiting in een schreeuw. De muziek heeft complexe wendingen/rusten. Het einde is vrij onverwacht, maar mooi.

Met vlagen komt er veel op je af, zowel instrumentaal als vocaal. Je hoort een aantal emoties zoals onrust en frustratie. Niet alleen zang en muziek vormen een goede balans, ook de instrumenten onderling vormen een prima harmonie. De release show staat gepland voor 25 mei in Popei (Eindhoven).

(91/100) (MEY Productions)