De Staat (Grenswerk – Venlo, 29-01-2015)
De Staat – “Uit Nijmegen” zoals frontman Torre Florim altijd in één adem pleegt te zeggen, heeft de wind mee. Hun derde album I-con, uitgebracht in 2013 is bijzonder goed ontvangen en heeft de doelgroep van de band behoorlijk uitgebreid. Bij al deze belangstelling komt ook de onvermijdelijke vraag of de band ter promotie een in-store- of akoestische show kan doen. Nu doet de Staat uit principe niet aan kampvuurmuziek. “Ten eerste omdat we dat haten, en ten tweede kunnen we dat gewoon domweg niet” alweer volgens Torre.
Om dan toch aan deze vragen te kunnen voldoen besloot de Staat een aantal nummers van I-con, maar ook de bekendste nummers van eerdere albums te bewerken zodat ze met een lichtere bezetting te spelen zijn. Het resultaat beviel de band zo goed dat ze deze nummers op plaat wilden zetten. De ep ‘Vinticious Versions’ is hiervan het resultaat, een recensie van dit album vind je op Maxazine. Om de release van deze ep te vieren gaat de Staat op tour langs een aantal bijzondere concertlocaties, zoals de Timmerfabriek in Vlissingen en het Aviodrome in Lelystad. En zo staan we op 29 januari in Grenswerk in Venlo in afwachting van een bijzondere show van de Staat.
Als de pauzemuziek uitgaat en de zaallichten doven zien we in eerste instantie slechts drie leden van de Staat het podium betreden; Zanger/gitarist Torre Florim, special effects man Rocco Bell en bassist Jop van Summeren. Als ze alle drie een microfoon hebben gegrepen zegt Torre op zijn eigen afgemeten wijze “Hey DJ!” en de beats van de vinticious version van ‘Input Source Select’ knallen door de zaal en bijna als waren ze Run DMC rappen de drie heren het nummer, compleet met ingestudeerd dansje.
In vergelijking met reguliere shows van de Staat missen we de special effects opstelling van Rocco, hij doet het nu met een stokoud orgel, een keyboard en gitaar. Ook hebben gitaristen Torre en Vedran kleine gitaarversterkers meegenomen, in Vedran’s geval wordt er zelfs een oude buizenradio als versterker gebruikt. Drummer Tim heeft zijn trommelvellen met lappen afgedekt om de harde klappen enigszins te dempen.
Maar wat betekent dat nou, ‘Vinticious Versions’? Torre bekent dat hij het eigenlijk ook niet precies weet, maar dat het andere versies zijn van hun eigen liedjes. Het grote verschil met een reguliere show van de Staat is dat het geluid veel minder massief is, waardoor kleine accenten veel belangrijker zijn. Maar het betekent vooral dat de band haar eigen nummers opnieuw heeft uitgevonden, vaak met verrassend resultaat. Zoals het al eerder gememoreerde ‘Input Source Select’ dat uitgroeit tot een geweldig rapnummer. Of ‘Down Town’ dat van een gejaagd grote stadsnummer omgetoverd wordt tot een duister nachtclub lied. De nieuwe versies zijn niet altijd geslaagd wat mij betreft. In sommige gevallen verliest het nummer zijn urgentie in de ‘Vinticious Version’. ‘Make Way for the Passenger’ is hiervan een voorbeeld; in de massieve elektrische uitvoering is het nummer overweldigend en onheilspellend, in de Vinticioius Version verliest het spanning. Het blijft echter wel een leuk nummer.
Torre geeft al aan dat op de ep maar 8 liedjes staan, wat veel te weinig is voor een complete show, daarom hebben ze, met ons welnemen natuurlijk, ook een aantal oudere nummers onder handen genomen. Met zichtbaar plezier putten de mannen van de Staat uit hun drie albums. Zo horen we een bijna Mexicaans aandoende uitvoering van ‘My Blind Baby’. ‘We’re gonna Die’, ook van het eerste album wordt gebracht als een Woody Guthrie song, heel klein met Vedran op dobro, bas en handgeklap van Torre, Tim en het publiek. Ook ‘Sleep Tight’ wordt onderhanden genomen met meestergitarist Vedran in de hoofdrol met een geweldige gitaarsolo. Als tijdens de toegift Torre alleen het podium opkomt worden we getracteerd op een solonummer van Torre, alleen met gitaar. Dichter dan dat komen we niet bij een kampvuurgevoel met de Staat.
Dat er prachtige dingen kunnen gebeuren als een band haar eigen liedjes opnieuw uitvindt bewijst de ‘Vinticious Versions’ tour. Dezelfde band, dezelfde liedjes, maar we zien een show met een hele eigen sfeer, opener en vrolijker dan een reguliere Staat show. De Staat bewijst hiermee eens temeer een van de beste live-bands van Nederland te zijn. Het publiek is dolenthousiast, zeker als Torre, Jop en Rocco ter afsluiting ‘Input Source Select’ staand tussen het publiek rappen.
Foto © : Hans Kreutzer – archief
