Ghost zet strakke show neer in AFAS Live
Tegenwoordig is het steeds moeilijker om indruk op de fans te maken met een eenvoudige show of bandimago. De Zweedse mannen van Ghost lijken niets nieuws te doen door het dragen van maskers en het verbergen van hun identiteit. Toch is er iets boeiend aan hen, iets wat hen aan fans wint. Dat is wat Rockmuzine te weten wilde komen op 6 april in AFAS live in Amsterdam.
De avond belooft een live show van enorme intensiteit te worden en gezegend is de uitverkochte AFAS Live arena met de heilige aanwezigheid van Papa Emeritus en zijn Nameless Ghouls. De openings act, Zombi, speelt een soort van donkere wave / post-rock. Een set die niet echt door het publiek wordt geaccepteerd. Jammer, want ze zetten een zeer fatsoenlijke set neer, spelen misschien alleen een beetje uit de toon met wat nog moest komen.
Al snel vertonen de eerste tekenen van een ‘spookachtige’ aanwezigheid op het toneel met het bekende Ghost-ritueel. De instrument-covers worden verwijderd door eveneens gemaskerde leden van de crew. Snel erna komen als eersten de Nameless Ghouls, waara Papa zelf de weg naar de voorkant van het podium betreed en direct gelanceerd wordt in een nummer van hun ‘Popestar’ EP, ‘Square Hammer’. De opening is direct al vol enthousiasme. Zelfs zo erg dat één van de Nameless Ghouls als eerste problemen krijgt met zijn gitaar om er vervolgens in te slagen om bijna van het podium te vallen tijdens ‘Van de Pinnacle naar de Pit’.
Zodra de kinderziektes van dit concert worden overwonnen, gaat de band door met de show en begint ze hit na hit te af te leveren. Het is zeer opvallend hoe goed Papa Emeritus de menigte bedient vanaf het podium. Voortdurend interactie, een grapje hier en daar en zichzelf openlijk af vragen of de mensen in Amsterdam ook bloed drinken en vlees eten. De band blijft strak in het uitvoeren van wat waarschijnlijk kan worden beschouwd als de meest evenwichtige setlist van Ghost ooit. Het publiek reageert dan ook vol overgave als gevraagd wordt om mee te zingen met nummers als ‘Body and Blood’, ‘Cirice’ en ‘Devil Church’.
Het hoogtepunt van de avond nadert en na het spelen van de rustige ballad ‘He Is’, gaat de band tot het uiterste. De emoties lijken hoog op te lopen, terwijl de contrasterende ‘Absolution’ en ‘Mama Dust’ worden uitgevoerd en gecontinueerd tot het afsluitende nummer, ‘Monstrans Clock’, waarbij zelfs de meest luie fans in het publiek als een gek mee zingt. Petje af, Ghost levert een geweldige show af. Een show, die zelfs door de minder gemakelijke periode waar de band zich op het moment in bevindt, onbeïvloed lijkt. Fingers crossed, laten we hopen dat dit niet de laatste tour van deze fascinerende band is.
Foto’s (C) Eugene Kabanets
