Grim Tim over Beyoncé, dromen en schatgraven
Rockmuzine ging op pad voor een interview met de bluesrockers van Grim Tim. Aanleiding daarvoor was niet alleen het nieuwe tweede album dat aanstaande is maar ook de komst van een nieuwe bassist. Plaats van handeling was Studio het Anker Eindhoven.
Wie is wie:
Zang, gitaar David Henry
Basgitaar Stijn Hazewinkel
Drums Dustin Boerrigter
Manager Bart Becx
Over de band
Over de ontstaansgeschiedenis van Grim Tim
Dustin speelde van jongs af aan in een band van de lokale Eindhovense muziekvereniging de Paraplu. Toen hij een jaar of 13 was vroeg hij, of liever gezegd, smeekte hij David om gitaar te leren spelen zodat hij in de band mee kon doen. Dustin leerde David ‘Smoke On The Water’ spelen. David leende een gitaar van een neef en een versterker van een oom zodat hij in de band mee kon spelen. Na een jaar had David het concept van kinderbandjes en les krijgen om in een band te kunnen spelen wel gezien. Het enige dat David en Dustin zeker wisten was dat ze samen muziek wilden blijven maken. In eerste instantie waren dat vooral Led Zeppelin covers, later gingen ze ook eigen nummers schrijven. Het toeval wilde dat Dustin nog in een ander bandje bij de muziekvereniging speelde, samen met bassist Koen. Die werd gevraagd om de band te completeren. Dat bleek gelijk een goede klik te zijn zodat Grim Tim was geboren in maart 2009.
Over de bandnaam
Bij het eerste optreden, Dustin en David waren nog een duo, had de band nog geen naam, dus moesten ze snel iets verzinnen. Heel toevallig hadden ze die dag dezelfde broek aan, Dustin had ‘m al wat langer, David had hem die dag voor zijn verjaardag gekregen. Dat vonden David en Dustin bijzonder interessant. Zeker toen ze op het label keken hoe de broek eigenlijk heette: “Grim Tim”. Dat klonk in ieder geval beter dan “Dustin en David”. De naam bekte zo lekker dat ze die tot op heden nog dragen. David: “Net als bij Steely Dan krijgen we eindeloos vragen over wie Tim nu eigenlijk is. Er is geen Tim, dat is een deel van het mysterie.”
Een nieuwe start
Na een door Europa in de zomer van 2016 ging het op persoonlijk en creatief vlak niet zo goed binnen de band, zodat er een personeelswisseling plaatsvond. Met als gevolg dat dat Grim Tim een behoorlijk aantal gave shows op de agenda had staan terwijl de band zonder bassist zat. Dus alle energie was gericht op het vinden en inleren van invallers. Het was eigenlijk alsof Dustin en Dave op een lekke boot stonden en maar aan het hozen waren terwijl ze het gevoel hadden dat ze steeds verder zonken. Uit noodzaak hebben ze een setlist die ze al een hele tijd speelden genomen en die constant gebruikt om de tijdelijke bassisten in te leren. Dustin: “steeds maar weer diezelfde nummers herhalen, en geduld hebben omdat die persoon ze waarschijnlijk nog nooit heeft gespeeld.” In januari zou Grim Tim een covershow spelen in de Effenaar, maar er was nog steeds geen nieuwe bassist. Een vriendin van zowel David en Stijn zei tegen David dat ze Stijn eens moesten uitnodigen om samen muziek te maken. Ze spoorde ook Stijn aan om contact met Grim Tim op te nemen. Stijn: “ik was op een feestje en ben naar het toilet gegaan en heb daar met mijn oortjes naar Grim Tim geluisterd, het klonk goed en ik besloot om ze te bellen.” Er werd gebeld en Stijn werd gelijk uitgenodigd voor de coverset en de muziek voor de show werd uitgewisseld. Stijn: “Toen was ik gelijk verkocht, Queens of the Stone Age, Them Crooked Vultures, John Paul Jones baspartijen.” Gelijk bij de eerste en tevens enige repetitie voor de coversessie klikte het tussen Stijn, Dustin en David. “Een soort musical love at first sight.” Vult David in. Grim Tim had daarna met Stijn een nieuwe bassist. Stijn: “Ik was er best zenuwachtig over, in een band spelen is veel meer dan toffe muziek en je partijen spelen, je moet ook als persoon een klik hebben. Maar dat ging die eerste keer meteen goed, we bleken dezelfde humor te hebben.” David: “Stiekem was die coversessie onbewust eigenlijk de perfecte manier om een keer wat met jou uit te proberen. Omdat we covers gingen spelen was het voor ons allemaal min of meer onbekend terrein en stond je niet voor 2 gasten die die nummers al 300 keer gespeeld hebben en alleen maar denken, schiet nou eens op, wij willen door.” David vervolgt: “ik weet niet of ik dit al tegen jullie verteld heb, maar ik stond tijdens de coversessie in de Effenaar op het podium om me heen te kijken naar Stijn en Dustin en dacht bij mezelf: Wat is het toch superfijn om in een band te zitten! Dat gevoel dat een beetje weggezakt was, was opeens weer helemaal terug. Ik kan gewoon weer lekker muziek maken en er hangt niets omheen.”
Out of the blue zegt Dustin met een lach: “We hebben vandaag gehoord dat David de Beyoncé van de groep is.” Op de vraag om een nadere verklaring vervolgt hij: “Beyoncé zat in Destiny’s Child met, hoe heten die andere twee ook al weer? Dat is precies het punt”. David: “Ik had ze getagd, onthoud dit, ik ben Beyoncé en jullie zijn die andere twee. Dat streelt mijn ego enorm, hahaha.”
De rolverdeling binnen Grim Tim.
Met de komst van Stijn is de dynamiek op het podium veranderd. Vroeger was het vooral David die met een bijzondere riff een jam startte, of Dustin die een beat inzette. Dat is nu meer in balans gekomen, Stijn zet ook regelmatig een jam of een ritmewisseling in. David: “Qua songwriting is het heel wisselend, soms breng ik een riff of een al meer uitgewerkt stukje in en dan maken we dat af. Vaak ontstaan ideeën ook uit een jam in de oefenruimte waar altijd de band meeloopt zodat we toffe stukken terug kunnen luisteren en daarmee verder gaan. Ik schrijf alle teksten, maar verder is het schrijven van nummers een democratisch proces. Zeg ik”. “Hij geeft ons soms een beetje ruimte.” Riposteert Dustin met een lach.
Het leven buiten Grim Tim
David: “Ik bezorg eten op de fiets, dat doe ik om dit te kunnen doen. Ik heb Media en Cultuur gestudeerd, maar hoe verder ik in mijn studie kwam hoe duidelijker dat het werd dat ik muziek wil maken.” Dustin: “Ik ben twee maanden geleden afgestudeerd als jurist aan de universiteit, maar mijn passie ligt bij de muziek, ik kan daar helaas niet van leven. Vandaar dat ik op zoek ben naar een parttimebaan zodat ik een vast inkomen heb en de rest van de tijd kan steken in muziek maken. Als ik een fulltimebaan zou hebben dan schiet er dat bij in.” David: “We zitten nu nog in een fase van ons leven dat we rond kunnen komen van een bijbaantje, ik woon bijvoorbeeld anti-kraak, zodat we serieus met muziek bezig kunnen zijn. Zo gauw als ik ga proberen carrière te maken kan ik muziek alleen maar erbij doen. En dat is nu net waar we vandaan willen, Grim Tim is lang een beetje een hobby geweest, maar nu willen we er echt voor gaan.” Bart valt in: “De band wil heel graag en alle neuzen staan dezelfde kant op. Dat is voor een manager ook heel fijn.” David: “Dat de band niet elk moment uit elkaar kan vallen.”
Vanaf dat moment slaat de meligheid toe; Dustin: “Om in ons inkomen te voorzien gaan we elke 2 weken naar verschillende stranden op zoek naar schatkisten.” “Don’t tell everyone!” Roept David. “Daarmee is heel ons businessplan naar de kloten.” Dustin: “Suikeroompjes mogen zich ook altijd melden.” Stijn: “Of de loterij, ik win bijvoorbeeld binnenkort de gratis trekking van de staatsloterij.” Dustin gelijk: “en wij hebben contractueel vast laten leggen dat als hij miljonair wordt hij David en mij moet onderhouden.”
Muziek: Talent of ambacht?
In koor: “Allebei”. Dustin: “Het risico van te veel talent is dat je denkt dat je eigenlijk niet hoeft te oefenen.” David: “Wat ik vaak met heel begaafde muzikanten heb die heel virtuoos hun solo’s spelen is dat me dat na 3 minuten begint te vervelen. Ik denk dan: gast, ik weet ondertussen wat jij op je gitaar kunt, dat hoeft niet nog 8 minuten.” Stijn: “Het ambacht is je techniek en het beheersen van je instrument waar je over de jaren beter in wordt. Het talent zit in het overbrengen van gevoel.” David: “Dat merk je ook heel sterk als je voor het eerst met nieuwe mensen speelt. Met jou gold dat heel sterk, wat dat betreft zitten wij heel erg op 1 lijn. Dat merk je ook binnen een paar minuten, die klik is er of hij is er niet.” Dustin: “Wat mij heel erg opviel was vorige week, toen David ietsje later was, waren Stijn en ik vast begonnen en hebben we 20 minuutjes uit de losse pols gejamd. Ik vond het heel bijzonder hoe vet dat klonk, hoe goed wij na zo’n korte tijd elkaar al aanvoelen. Je kunt nog zo’n goeie muzikanten zijn, als de klik er niet is wordt het nooit zo vet als het zou kunnen worden.” David: “Dat is iets waar ik altijd naar op zoek ben. Ik ben van jongs af aan geobsedeerd door Led Zeppelin en Jimmy Page zei ooit: ‘Toen wij voor het eerst samen muziek gingen maken was het alsof er een vijfde element in de kamer verscheen’, klinkt super zweverig, maar dat is wel waar ik altijd naar op zoek ben als ik samen met anderen muziek maak. Als dat er niet is, dan mist er iets en werkt het niet voor mij. Terugkomend op de discussie over ambacht en talent, je kunt nog zo hard aan iets werken en bijschaven, uiteindelijk gaat het erom dat er iets gebeurd waardoor de muziek tot leven komt. Noem het flow of collective consciousness, dat zijn de momenten dat je je ego loslaat en de band gezamenlijk boven zichzelf uitstijgt. Klinkt super zweverig, maar dat is de Philosopher’s Stone van de muziek. Ook als ik muziek schrijf probeer ik altijd te bedenken wat het nummer nodig heeft, niet of ik op die plek een solo wil spelen. Dat doet er helemaal niet toe. Ook als publiek voel je altijd of iets echt is of een act.”
Over Grim Tim’s muziek
Dustin: “Dat is een hele lastige, daar hebben we ellenlange discussies over gehad. Op een gegeven moment besloten we tot “Alternatieve blues rock”. Op de vraag waar dat alternatief voor staat antwoordt David betekenisvol: “Een beetje anders.” David vervolgt: ”Als je je muziek blues-rock noemt dan verwachten mensen alleen maar elektrische blues, en dat is niet wat wij leveren. En als je alternatieve rock als muziekstijl noemt dan verwachten mensen nineties achtige grunge. Wat het zeker ook wel heeft, maar niet alleen.” Dustin: Ik noem het altijd classic sixties en seventies blues-rock met een vleugje alternative.” David: “Zo staat het ook in de platenzaak, in een bakje ver achterin met een label: “classicsixtiesenseventiesbluesrock*meteenvleugjealternative”. David vervolgt: “Eigenlijk zijn we een rock ’n roll band playing rock ’n roll music. Al die muziek is geënt op de blues. Alleen het werkt niet als je alleen maar zegt: ‘We zijn een band. Luister maar wat je van de muziek vindt’. Je hebt een genre nodig om platen te kunnen verkopen.” Dustin: “Het is een beetje jammer dat jazzrock de term ‘fusion’ heeft gekaapt, want wat wij maken is eigenlijk ook fusion.”
Over inspiratiebronnen
Dustin: “Als ik mij wil laten leiden door negatieve emoties bij het schrijven van muziek dan probeer ik aan Bart te denken. Grapje. Dat zijn toch de bands die ik vet vind, in de eerste plaats is dat Led Zeppelin, maar ook blues- en jazz- en jazzrock artiesten.” Stijn: “Voor mij is dat heel breed, Led Zeppelin natuurlijk, maar mijn grootste held is toch wel Jimi Hendrix, Hendrix is toch de reden dat ik muziek ging maken.” David: “Toen had Stijn nog geen video, en wist dus niet dat ie 2 snaren meer had moeten kopen.” Stijn vervolgt: “Het is heel breed, met bands als Queens of the Stone Age, maar ook d’Angelo. Het is in de loop van de tijd ook steeds breder geworden.” David: “Omdat ik ook zing en teksten schrijf put ik ook inspiratie uit boeken en films. Als ik bijvoorbeeld een boek lees waarvan ik de schrijfstijl heel mooi vind dan probeer ik de flow daarvan te vangen en toe te passen in mijn teksten. Als ik schrijf probeer ik een coole versie van mezelf in te denken, altijd in een leren jack met een sigaret in de mond naast de snelweg naar auto’s aan het kijken, als dat tenminste is wat coole mensen doen. Het is een cliché, maar meisjes vormen ook een onuitputtelijke bron van inspiratie, zo gauw er maar iets met meisjes gebeurt in mijn leven dan gaat de creatieve energie stromen.”
Met welke kunstvorm zou je Grim Tim vergelijken?
In eerste instantie vliegen kreten als Pop Art, Performance Art, Andy Warhol en Zweedse detectives over de tafel. David is de eerste die zijn lachen weer kan bedwingen: “Ik vind het beeldende heel interessant, dingen die geen beelden zijn toch beeldend maken. Dan denk ik aan film, of aan boeken, boeken hebben de mogelijkheid om jezelf te verplaatsen.”
Met wie zou je samen willen werken
David: “Todd Rundgren, als ik met Todd Rundgren de studio in zou gaan zou ik er waarschijnlijk nooit meer uit komen.” Dustin: Quincy Jones, dat is natuurlijk een legendarische producer, dat alleen al zou supervet zijn, ik ben ook serieus benieuwd naar het resultaat als Grim Tim met Quincy Jones de studio in zou gaan. Het is niet onmogelijk, hij leeft nog, weliswaar ver in de 80, maar toch.” Stijn noemt Prince, waarna Dustin John Lennon oppert. David: “Dat lijkt me zo’n eikel, ik geloof niet dat ik het langer dan een halve dag met die dude in de studio uit zou houden. Dan liever met George Harisson, beetje theedrinken, gitaarloopjes opnemen, de tuin in en dan nog even sitar spelen. Of natuurlijk Led Zeppelin, maar dan in hun hoogtijdagen. Ik ben niet echt geïnteresseerd in ouwe mannen die weer bij elkaar komen, die nummers zijn toen geschreven, dat gevoel hoort daarbij en komt nu niet meer terug.” Dustin: “Ik zou wel eens met Chris ‘Daddy’ Dave de studio in willen, een ontzettend goeie drummer en dan eerst een beetje les krijgen, hij leeft nog en is nog vrij jong, dat maakt de kans natuurlijk groter. Of Memphis Depay.”
Over nieuwe muziek
David: “We zijn druk bezig met een nieuwe plaat, we hebben een aantal nummers die nog uit de oude bandsamenstelling komen, maar we zijn ook druk bezig met nieuwe ideeën. De nummers die er al lagen zijn grotendeels in stand gebleven, alleen Stijn heeft er zijn stempel op gedrukt en de baspartijen grondig aangepakt. Omdat we binnenkort met een producer de studio in duiken bedachten we dat we die nummers zouden kunnen bewerken, maar die producer zit er juist voor om samen met de band de liedjes te laten groeien.” Bart: “Wat er nu opgenomen gaat worden zijn singles, dus we gaan de nummers zo opnemen dat het ook radio-friendly klinkt en op een single past. De lange versies met extra solo’s en drumfills komen wel op de plaat.” David: “En live, het is ook wel zo leuk dat je het publiek dat je muziek goed kent live net even iets anders voorschotelt. Daarna hou je het ook interessant voor jezelf als niet iedere avond netjes binnen de lijntjes kleurt, maar een beetje met je eigen nummers speelt.”
Over het tijdspad
Dustin: “De release van het nieuwe album is gepland voor het eerste kwartaal van het volgende jaar. De eerste 4 singles worden volgende week opgenomen in de studio bij Martijn Groeneveld in de Mailmen studio in Utrecht. In juni doen we een korte toer, in het najaar de popronde en dan na de popronde gaan we de rest van het album opnemen, weer met Martijn.” David: “We hebben besloten om de singles een voor een uit te brengen, in aanloop naar de Popronde, en dan later richting de album release nog een single. Je moet in beeld blijven en dat doe je door regelmatig muziek uit te blijven brengen.”
Over live spelen
In juni kunnen we een korte tour verwachten waarin Hedon in Zwolle, Stathe in Utrecht, het Tilburgse Cul de Sac en café Wilhelmina in thuishaven Eindhoven wordt aangedaan. De nadruk dit jaar ligt echter op de Popronde, daar hangt het hele plan van af. Dus de band is dolblij dat dat gelukt is. Meedoen aan de popronde levert publiciteit, een heleboel liveshows op heel veel verschillende plekken en de kans om meters te maken op het podium in de nieuwe formatie. David: “We doen dit jaar bewust weinig festivals, enerzijds omdat we weinig nieuws kunnen laten zien aan organisatoren als ze vragen waarom ze ons op moeten laten treden. Anderzijds geeft het ons ook de tijd om in de zomer nieuwe nummers te schrijven. Dat was echter alleen logisch als we aan de Popronde mee konden doen. Als dat niet het geval was zouden we een beetje vreemd klinken als we zeiden dat we bewust geen festivals doen en op de vraag wat dan wel alleen ‘niks, of schatgraven’ zouden kunnen antwoorden. We zijn dus heel blij dat we erbij zijn.” David vervolgt: “Wat wel helpt als band is dat we zowel op een groot podium voor 5-600 man als in een klein cafeetje voor 20 man goed tot ons recht komen.” Stijn vult aan: “Het helpt wel dat we maar met z’n drieën zijn. In andere bands speel ik met 5 man en als we dan op een klein podium staan heb je fysiek geen ruimte en daardoor muzikaal ook niet.”
Over de toekomst
Op de vraag waar Grim Tim over vijf jaar hoopt te staan roepen David en Dustin in eerste instantie door elkaar heen: “Op het strand schatgraven” en “Private jet”, tot Dustin wat serieuzer wordt: “Ik hoop op meer bekendheid, de grote festivals, maar vooral dat mensen denken als ze ‘Grim Tim’ horen dat ze denken ‘Oh ja, vette band’, we krijgen dat nu steeds meer in Eindhoven, maar er zijn nog grote delen van Nederland waar nog niemand ons kent.” David: “Ik wil over 5 jaar festivalweides zien springen, daar komt het gewoon op neer.” Dustin valt in: “Grote festivals, ook in het buitenland, Engeland, Amerika, Java Jazzfestival, al is het maar voor onkostenvergoeding en een krat bier.” David vervolgt: “Ik heb altijd met deze band gehad, groot dromen, hopen dat het helemaal naar de top schiet. Ik zou niet weten hoe je het anders aan moet pakken. De top verschuift ook steeds, net als in het leven. Als je 20 bent, dan denk je dat je op je 23e alles wel op een rijtje hebt, maar ik weet nu nog steeds niet wat ik aan het doen ben.” Dustin: “Het lijkt mij wel vet om in de Ziggo Dome te spelen en een volle Ziggo Dome, zo’n 17000 man mee staat te blèren met onze muziek. Over 5 jaar willen wij alleen maar in stadions spelen, extreem chique omstandigheden”. Bart valt in: “Ik denk het niet per se de Ziggo Dome gaat worden, maar eerder toffe clubshows, ook in het buitenland.” Dustin: “Onze manager managet nu ook onze dromen”. “Dream management” valt David bij. “Ik heb al sinds dat ik gitaar ben gaan spelen dat ik ’s avonds in mijn bed ‘David, David, David’ fluister, gewoon om me voor te stellen hoe dat is, ik doe dat nog steeds iedere avond. Ik heb dat al op hele kleine schaal, als muzikantenvrienden mij vragen hoe een bepaald stukje precies speel. Dan denk ik: Hoe tof is dat, dat jij een stuk dat ik heb geschreven zo tof vindt dat je dat thuis wilt gaan reproduceren.” Dustin: “Het zou ook heel mooi zijn om een legacy achter te laten. Dat bijvoorbeeld kids op gitaarles massaal David’s gitaarriffs naspelen, tot afgrijzen van de medewerkers van de gitaarwinkel die dat dan op elk moment van de dag aan moeten horen.” David: “Dat hadden de bands waar we mee opgegroeid zijn, de Stones, Led Zeppelin, die waren Larger than Life, dat bestaat nu niet meer. Die levensstijl vind je nu alleen nog in de hiphop.” “De droom is festivals, en dan dat moment dat die hele weide losgaat op jouw muziek.” Stijn: “Ik had zo’n kippenvel moment bij de Stones op Pinkpop, de band zette ‘Sympathy for the Devil’ in en gewoon 70000 man zong ‘Hoe Hoooooo’.” David: “Wij hadden dat ook een beetje tijdens de covershow in de Effenaar, opeens zong iedereen mee. Tijdens het drum intro van ‘A Song For The Deaf’ van Queens of the Stone Age ging echt iedereen los! Ik krijg er nog kippenvel van als ik dat terugkijk op Youtube.” Het ultieme doel is volgens de heren: “een all-female Grim Tim tribute band.”
Welke vraag had ik nog moeten stellen?
Dustin: “Hebben jullie ook een crowd funding actie? Goeie vraag, fijn dat je hem stelt. In september starten we een crowd funding campagne voor het nieuwe album. We willen mensen unieke en persoonlijke tegenprestaties bieden zoals bijvoorbeeld barbecueën met Grim Tim, jammen met Grim Tim tot eventueel zelfs jam maken met Grim Tim. Alles voor de kunst.” Bart: “De campagne gaat lopen via ‘Voor de Kunst’, we willen bijvoorbeeld ook zalen vragen om deel uit te maken van onze release tour, en actief werven tijdens onze concerten in de Popronde.”
Waarna de spraakwaterval langzaam wegebde en alleen de foto’s nog restten. Daarna werd Rockmuzine nog getrakteerd op een drietal oorverdovende, maar o zo lekkere Grim Tim nummers in de oefenruimte, waaronder een van de aankomende singles ‘My Dear Mary Ann’.
Fotografie: Ariane van Ginneke
