Gotthard interview: 25 jaar Zwitserse Alpenmetal.

Met ‘Silver’ trakteerde het Zwitserse Gotthard ons begin dit jaar op zijn twaalfde studio-album. Het vijftal debuteerde in 1992 met het gelijknamige album en wist al vlug een plaatsje te veroveren in de Europese melodieuze hard rock scene. Zowel drummer Hena Habegger, bassist Marc Lynn en gitarist Leo Leoni mogen samen die vijfentwintig kaarsjes uitblazen want zij resideren al sinds dat debuut in de band. Het trio mag trots zijn op die prestatie want hoeveel bands kunnen zeggen dat ze na 25 jaar nog voor 60% dezelfde bezetting hebben als in de begindagen zonder gesplit te zijn. Gotthard bleef ook niet gespaard van tegenslag want een kleine zeven jaar geleden verongelukte mede oprichter en zanger Steve Lee tijdens een motorvakantie in Amerika. Na een rouwperiode besloot de rest van de heren toch verder te gaan met Gotthard en gingen ze op zoek naar een nieuwe zanger. Die vonden ze in de persoon van Nick Maeder, een in Zwitserland residerende Australiër.

Volgende week zondag staat de band voor de tweede keer op Graspop (hun vorige passage dateert uit 2012) en naar aanleiding van dat optreden, hun nieuwste plaat ‘Silver’ en hun jubileum gingen we de confrontatie aan met gitarist Leo Leoni, een sympathieke kerel uit Lugano die wel heel tevreden blijkt dat zijn Gotthard al 25 jaar lang overleefd in het rockwereldje. “Wees daar maar zeker van”, vertrouwd de gitarist ons toe. “Dit is echt een jeugddroom van mij. Net zoals heel veel jonge mensen droomde ik er van om het te maken als muzikant. Een mens start dan een bandje op en probeert enkele jaren te overleven. Als dat lukt en je kan een paar jaartjes je ding doen, dan mag je al heel tevreden zijn. Wij zijn nu echter al 25 jaar met Gotthard bezig, wat toch bevestigd dat onze muziek gesmaakt wordt door heel wat mensen. Wat natuurlijk ook helpt, is dat wij onderling ook een heel goede band hebben met elkaar. Het is niet elke band gegeven om zo lang met elkaar onderweg te zijn zonder noemenswaardige problemen”.

Wie metal uit Zwitserland zoekt, weet dat hij niet al te veel bands zal vinden die het gemaakt hebben. Het land van de gatenkaas staat niet direct bekend als topleverancier van veel metalbands. Wie er vijf weet op te noemen moet al een door de wol geverfde metalhead zijn. Naast Krokus, Samael, Eluveite en Celtic Frost, is Gotthard ook een van de vaandeldragers van de Zwitserse metal. “Makkelijk is het nergens als je in de muziek iets wil betekenen”, vangt Leo aan. “Of je nu in Duitsland, Engeland of de States woont, je moet keihard werken om iets te bereiken in de muziekindustrie. Een beetje hulp kan natuurlijk geen kwaad (zelf kreeg de band hulp van Chris Von Rohr van Krokus nvdr.), maar je moet er dag in dag uit voor gaan. Toen wij met Gotthard begonnen, was grunge de rocknorm maar wij waren liefhebbers van hard rock muziek en we wilden absoluut ons eigen ding doen. Het heeft ook geen zin om mee te gaan met de stroming van het moment als je daar niet voor 100% achter staat want dan ontstaan er wrijvingen. Het is misschien ook die keuze van toen die er voor gezorgd heeft dat Gotthard kon overleven omdat we niet met de stroom van het moment meegingen. Wij zijn steeds onze eigen koers blijven varen en proberen steeds opnieuw uit te pakken met goede albums en geven ons 100% tijdens de concerten”.

‘Silver’ is inmiddels het twaalfde album van Gotthard en die titel spreekt ook boekdelen denk ja dan. Verkeerd gegokt blijkt, want de albumtitel heeft niet rechtstreeks iets te maken met de jubilaris. “Die titel is puur toeval”, weet Leoni hierover te vertellen. “We zijn gewoon de studio ingestapt met als doel het derde album met Nick te maken. We wilden het beste Gotthard album ooit maken en daar lag onze focus op. Het was ergens tijdens de mix dat iemand er ons op attent maakte dat in 2017 ons zilveren metal jubileum vierden. Zelf hadden we daar nog geen moment bij stil gestaan. De albumtitel stond wel al vast maar die was afgeleid van het nummer ‘Silver River’. Het is dus puur toevallig, maar het komt natuurlijk wel goed uit omdat we zo ook die 25 jaar extra in de verf kunnen zetten.”

In de Lage Landen is Gotthard niet direct een naam die op ieders lippen ligt. De band heeft hier wel zijn fans maar een grote vetpot is het zeker niet. In eigen land is de band heel populair en belandt zowat elk album, net als ‘Silver’ onlangs, op 1 in de hitlijsten. In de buurlanden Oostenrijk en Duitsland duiken ze met elk album de top 10 binnen. Voor de rest lijkt de markt daarmee uitgeput voor een band als Gotthard, denk je dan. “Dat is helemaal niet waar”, verzekert de Zwitser ons. “Die drie landen zijn heel belangrijk voor ons maar Gotthard doet het ook goed in Zuid Amerika en Spanje. Toen we ons debuut uitbrachten, ging dat ook in Japan goed over de toonbank en sindsdien draait het daar nog steeds fantastisch. ‘Silver’ werd zelf album van de maand in het belangrijkste Japanse metaltijdschrift.”

Op 18 juni speelt Gotthard voor de tweede keer op Graspop. Leo denkt even na over die eerste keer maar is niet helemaal zeker van zijn stuk. “Om eerlijk te zijn, ik zou het niet weten of we daar ooit speelden. Ik dacht het wel. Nick was toen nog niet zo heel lang bij ons. Als je zoals wij al 25 jaar de wereld rondreist speel je in heel wat zalen en op heel wat festivals. Je kan ze niet allemaal in je geheugen opslaan.“

De vervanger van de in 2010 overleden Steve Lee, werd de Australiër Nick Maeder. Een rare speling van het lot, want hoe verzeilt een Australiër in Zwitserland bij een metalband. “Toeval zeker”, repliceert mijn gesprekspartner al lachend. “Nick is eerder een Zwitser met een Australisch paspoort. We zijn via een vriend bij hem terecht gekomen en nodigden hem uit voor een auditie. Hij speelde toen een song op de piano waarvan we tranen in de ogen kregen. Ook op persoonlijk vlak klikte het direct zodat de keuze vlug en unaniem gemaakt werd. We hebben er in ieder geval nog geen moment spijt van gehad dat we met hem in zee gegaan zijn.”

Dat zilveren jubileum vieren zonder jullie maatje Steve moet toch ook een dubbel gevoel geven bij de jongens die al sinds het begin deel uitmaken van de band. “Het ongeluk van Steve was een groot verlies, zowel voor de band als voor ons.” Leo hapert even, en gaat dan verder. “Ik denk nog bijna alle dagen aan Steve. Wij hebben twintig jaar lang lief en leed gedeeld op professioneel vlak. Daarnaast waren we ook zeer goede vrienden. Het was dus ook niet echt simpel om hem te vervangen bij Gotthard. We hebben dus een tijd van bezinning nodig gehad voor we op zoek gegaan zijn naar een vervanger. De omstandigheden zijn ook anders dan wanneer je zanger opstapt. Gelukkig hebben we Nick gevonden. Hij is voor ons de perfecte vervanger voor Steve hoewel Steve altijd in onze gedachten zal zijn als we met Gotthard bezig zijn.”

Een perfect slot van een aangename babbel met Leo die we nog even het woord geven om zich tot de fans te richten: “Ik wil iedereen bedanken die ons de voorbije jaren gesteund heeft. Misschien zien we jullie op Graspop of op een van de andere festivals waar we deze zomer nog spelen. Voorlopig denken we er nog niet aan om er mee te stoppen. Wij doen dit nog altijd graag en zo lang je iets kan doen dat je graag doet, moet je dat blijven doen. Akkoord, het gaat allemaal niet meer zo vlot als je vijftig bent maar we blijven werken aan het product Gotthard.”