Lords of Black – Icons of The New Days

Via Frontiers Music brengt Lords of Black hun nieuwe album ‘Icons of The New Days’ uit. Het album zal zowel in een standaardformaat als in een deluxe edition worden uitgebracht. De deluxe edition kent een bonus disc met daarop twee bonustracks (‘The Maker and The Storm’ en ‘When Nothing Was Wrong.’) En een aantal covers (O.a. ‘Innuendo’ van Queen en ‘Edge of The Blade’ van Journey.)

Sinds Ronnie Romero als vocalist is toegetreden tot de nieuwe lichting van de legendarische band Rainbow, stijgt daarmee ook de aandacht voor deze band. Lords of Black uit Spanje bracht in eigen beheer hun eerste titelloze debuutalbum ‘Lords of Black’ uit. Dit album trok de aandacht van de Spaanse Metal Hammer die het album uitriep tot ‘Beste Album van 2014 door een Spaanse band uitgebracht.’ Vervolgens wisten de heren met dit album een platendeal te sluiten met hun huidige platenlabel, en brachten vervolgens hun tweede album ‘II’ uit. En dan is er nu het derde album ‘Icons of The New Days’. De band wil hun muziek zoveel mogelijk op een organische manier benaderen, hetzij wel met een melodieuze, progressieve insteek.

De band opent meteen met een 6 minuten durende track genaamd ‘World Gone Mad’. De opbouw is geleidelijk met gitaar, bass en drums, om vervolgens via keys uit te komen bij de vocals. Meteen weerklinkt de strakke productie van dit album die op deze track direct naar voren komt, zonder dat de sound daarbij te over geproduceerd klinkt. Met een knal wordt de luisteraar de naar de volgende track gebracht, namelijk de titeltrack ‘Icons of The New Days.’ Deze track kent opnieuw weer een geleidelijke opbouw met vocals en een slow gitaarriff, maar de midtempo sound klinkt lekker. Bij de track ‘Not in A Place Like This’ hebben de keys en synths de leidraad, vooral tijdens het refrein en de uithalen van Ronnie Romero. De track is een echte afwisseling en maakt echt een mooie overlap met de albumtracks in het geheel. ‘When A Hero Takes A Fall,’ is een lekker stevig nummer met een goede samenzang tussen achtergrond vocalen en leadzang onder een stevige gitaarriff en stampend drumspel. De gitaarsolo van Tony Hernando op deze track klinkt echt lekker strak en stevig, en loopt vervolgens weer prima over naar de stevige gitaarriff die de track eerst leidde.

‘Forevermore’ klinkt hetzelfde als de vorige tracks, zonder dat dit verveelt of irriteert dankzij de strakke productie en door het hanteren van een afwisselend stemgebruik. Ook de gitaarsolo is opnieuw weer strak en stevig gespeeld, waarbij het dit keer opvallend is hoe goed de drums en riffs op de achtergrond lekker doorklinken. Als verrassend intermezzo wordt er op deze track gebruik gemaakt van een akoestische gitaar en een piano. Bij de intro van ‘The Way I’ll Remember’ denk je dat je te maken krijgt met een ballad door enkel en alleen gebruik van een romantisch klinkende piano sound, totdat het stevige gitaarwerk zich inzet en de piano wegvalt. De track gaat verder met een midtempo stevig gitaarwerk en zang met harmonieuze achtergrondkoortjes. Echter begint de gitaarsolo als intermezzo een beetje te vervelen doordat deze nauwelijks verschilt met de vorige gitaarsolo’s. Dan stopt de track enkele seconden, maar daarmee is hij nog niet afgelopen, want dan zet een akoestische gitaar zich in die de luisteraar naar het einde van de track begeleidt. Echt een fantastische track.

Op ‘Fallin’, verschilt de muziek nauwelijks dan met die van de titeltrack. De productie blijft strak, maar deze track lijkt eerder een klein bruggetje naar de volgende dan een op zichzelf staande song. Met de tracks ‘King’s Reborn’ en ‘Long Way To Go’weet de band dit echter niet helemaal te overbruggen. Deze tracks klinken iets teveel als een typische melodic rocksong, met de typische uithalen, gitaarriffs en gitaarsolo, en voegen daarmee weinig variatie toe aan het album. ‘The Edge of Darkness,’ klinkt echter nog veelbelovend met een gitaarsolo als intro en een bass riff en drumspel eronder. De synths en keys die aan dit nummer zijn toegevoegd maken deze track tot de variatie waar je tegen het einde van dit album als luisteraar op zit te wachten. De langzame bass uitloop aan het einde maken van deze track een interessant einde.

‘Wait No Prayers For The Dying’ is, wat de titel eigenlijk al doet vermoeden, inderdaad een door Iron Maiden geïnspireerde track. Ook qua vocal stijl met de vele uithalen aan het einde van elke lyric line hebben veel weg van die van Bruce Dickinson. De elf minuten durende afsluiter ‘All I Have Left’ is eigenlijk de enigste powerballad op dit album. Jammer dat ze maar slechts 1 lange powerballad op het album hebben gezet. Als ze nog een of twee kleinere powerballads erop hadden gestaan, had het album zeker qua sound wat meer afwisselend geklonken.

Volgens de bijgeleverde biografie zou de zanger net als Ronnie James Dio klinken, maar dat is echt volledig onterecht, want Ronnie Romero heeft een eigen herkenbare sound. Wat betreft de muziek kun je echter wel merken dat hij veel heeft geleerd van zijn tijd bij Rainbow. De gitaarriffs verschillen wat spel betreft nauwelijks van het gitaarspel van Ritchie Blackmore, maar daarmee klinkt de band absoluut niet zoals Rainbow. De band heeft in alles een geheel eigen sound die je als luisteraar van begin tot eind weet te blijven boeien. Het enigste jammere aan deze plaat is dat de powerballads erop ontbreken, waardoor het einde van het album uit slechts vullers lijken te bestaan.
Jammer, ik was zeer zeker benieuwd geweest hoe een powerballad, of een song in de stijl van de Rainbow Classic ‘Catch The Rainbow,’ zou hebben geklonken onder de vocale kwaliteiten van Ronnie Romero. Super album, die ook de kans verdient bij de wat oudere fans van Rainbow en Deep Purple. Tevens is dit album een must voor elke Classic Metal en Progressive Metal liefhebber. Fans van o.a. Judas Priest, Dio, Helloween, maar ook van Journey en Queen kunnen hier zeer zeker iets mee. (80/100) (Frontiers Music)

Tracklist Icons of The New Days:

1. World Gone Mad
2. Icons Of The New Days
3. Not In A Place Like This
4. When A Hero Takes A Fall
5. Forevermore
6. The Way I’ll Remember
7. Fallin’
8. King’s Reborn
9. Long Way To Go
10. The Edge Of Darkness
11. Wait No Prayers For The Dying
12. All I Have Left

Bonus Disc (deluxe edition only):
1. Innuendo (Queen cover)
2. Only (Anthrax cover)
3. Tears Of The Dragon (Bruce Dickinson cover)
4. Edge Of The Blade (Journey cover)
5. The Maker And The Storm (Bonus Track)
6. When Nothing Was Wrong (Bonus Track)

Line Up Lords of Black:

Ronnie Romero – Vocals
Tony Hernando – Guitar
Andy C. – Drums
Dani Criado – Bass

Additional
Tony Hernando – Bass guitar on album
Andy C. – Piano, Synths and Keyboards on “Icons Of the New Days” and “Not In A Place Like This. ” Tony Hernando – Keyboards, Synths and Synth Guitars on “World Gone Mad”, “Forevermore”, “King’s Reborn” and “The Edge of Darkness”
Víctor Díez – Piano on “Fallin’” and “The Way I’ll Remember”