De dertiende editie van Misty Fields begint met een goede start!!

Vrijdag 31 augustus was het dan zover, de dertiende editie van Misty Fields ging van start. Gevoel, kracht, bruisend, muziek, cultuur, kunst en natuur zijn de kern van dit driedaagse festival. In de middag liep de camping al aardig vol. Ondanks dat deze groter opgezet was dan vorige jaren, bleek het nog te klein te zijn. En hoe flexibel de organisatie is, werd deze uitgebreid zodat iedereen plek had op het veld naast het bos, aan de Hollideeweg in Heusden.

Dit jaar is ook het jaar van vernieuwing. Dat was te zien op het terrein in de vorm van een grotere tent. Hierdoor werd het terrein zelf ook wat ruimer omdat de tent  iets naar achteren was verplaatst ten opzichte van voorgaande jaren. Bij de festivalgangers viel dit in goede aarde. Misty Fields is een typisch festival voor bands die op het punt staan door te breken, zo stond al Triggerfinger, DeWolff, Indian Askin en de Likt op de planken op dit kleinschalige festival in een bos aan de rand van de Grote Peel.

De eerste band ‘Mikawe Oziki’ ging om 18.25 uur van start in de nieuwe tent die ‘De Mist’ genoemd was. Dit was één van de twaalf bands die meegestreden hebben tijdens ‘De weg naar Misty Fields’ om een podiumplek te bemachtigen op het festival. Uiteindelijk zouden er vier bands daadwerkelijk een optreden verdienen.
‘Mikawe Oziki’ is een gloednieuw project van drummer Tim van der Zanden en soundwizard Rik Bosmans.  Het duo maakt dansbare en bombastische drum ’n bass achtige wereldmuziek gemixt met samples, noisescapes en haalt inspiratie uit de hedendaagse hiphop en ‘bass music’. De live drums en percussie, werd door het publiek goed ontvangen.

Terwijl in de café entree de Dj’s constant draaien, begon in ‘Het Bos’, (het open podium op het terrein), ‘Kitchenette’ te spelen. ‘Kitchenette’ is een project van zanger/gitarist Chris O. Kikic, met leden van (wijlen) Bombay. Onlangs heeft de band hun debuut EP gereleased die vol met nummers staat die stuk voor stuk in het verlengde liggen van bands als oa. ‘The War On Drugs’. De Popronde 2018 nominatie en de verkiezing tot ‘OOR Talent’ hebben ze al binnen. Vandaag stonden ze bij Misty Fields op het podium.

‘Tony Clifton’ viel bij het publiek zeer goed in de smaak. Dat het een droomjaar was voor dit trio is wel duidelijk, 25 Popronde shows, een uitverkochte release show in Paradiso en een geweldige debuutplaat op Suburban Records. Je kunt het punkpop, slettenrock of zweterige jongemannen-pop noemen, een ding is zeker, het gaat los, rookt, rockt en zweet van het podium af. De muziek kun je vergelijken met Iggy & The Stooges in een sandwich met de Foo Fighters.

Na al het gitaargeweld in ‘de Mist’ stond ‘Cut Worms’ klaar om het stokje over te nemen. De uit Brooklyn afkomstige Max Clark, maakt lo-fi retro gitaarpop waarin in elk liedje een kristalheldere hoog gestemde gitaar melodie sprankelt. Het leek of je terug ging naar de tijd van de Everly Brothers, The Beach Boys en het meer recentere Foxygen. Het was even wat anders dan we net in de tent gehoord hadden, de adrenaline die je gekregen had  kreeg nu de kans om af te nemen.

Misty Fields wordt ook wel het ‘Ontdek festival’ genoemd. De Amerikaanse Indie sensatie ‘Snail Mail’ is zo een band die het verdient ontdekt te worden. De band is gevormd rondom de 18 jarige zangeres en gitariste Lindsey Jordan.  Met haar prachtige breekbare gitaarliedjes vol rammelende gitaren en dromerige vocalen mocht ze al openen voor Beach Fossils en Waxahatchee, speelde ze onlangs op Coachella en tekende ze een platendeal bij het prestigieuze Indie label Matador. Misty fields heeft de eer haar te verwelkomen op haar allereerste Nederlandse festival.

Voor het buitenpodium zou dit de laatste band van de avond zijn. En wat voor een band! ‘Equel Idiots’ ging als een Tasmaanse duivels-duo tekeer op het podium. Het duo uit de stad Hoogstraten, België, belagen je oren met snoeiharde garage-punk. Thibault Christiaensen is de gitarist en liefdevolle bruller van de twee terwijl Pieter Bruurs zijn drumvellen in stukken ramt, alleen voor uw plezier. Dat dit muzikale duo ambities heeft en in vuur in vlam staat bleek nadat ze met hun optreden op 3FM ook een gedeelte van de luisteraars in vuur en vlam zetten.

De noise punk band ‘Metz’ uit Toronto sluit deze eerste avond af. Oordoppen zijn hier niet overbodig. Met hun brute, harde, rauwe muziek gaan ze zo door een metersdikke betonnen muur heen. Met slechts enkele lichtpuntjes achter op het podium was de rest in het duister gehuld. Muziek om mee te maken, niet om te zien. Een moshpit was dan ook niet uitgesloten. De intense en rauwe muziek en de energieke show van frontman Alex Edkins, drummer Hayden Menzies en bassist Chris Slorach werd als een van de hoogtepunten genoemd door de festivalgangers.  

Na de laatste noten van de band kon je nog in de ‘café Entree’ terecht voor een laatste dankje voor je naar huis ging of naar de camping.

Foto’s (c) Josanne van der Heijden