Jurgen Burdorf – Rhombus

Jurgen Burdorf was tien jaar toen hij Mark Knopfler voor het eerst hoorde spelen. Hij was zo onder de indruk dat hij ook gitaar ging spelen. Op het Conservatorium van Amsterdam studeerde hij jazz gitaar. Maar Jugren componeert en speelt ook buiten dit genre. Op 2 oktober verscheen Rhombus, zijn vierde album.’Fuzz Five O’ heeft een heerlijke blues gerelateerde start. Er is een prima evenwicht tussen ritme en melodie. Het geluid van het drumstel een beetje kil. De ritmesectie speelt een strakke basis, met weinig onverwachte elementen. Het gitaarspel is prima gevarieerd, maar had wat meer naar de voorgrond mogen komen. Er is ook heerlijk orgelspel te horen.Het ritme van ‘Minor Issues’ is wat opzwepender dan zijn voorganger. Niet alleen het ritme, maar ook de stijl is anders. De wendingen vloeien in elkaar over, en daarmee verandert het tempo ook een aantal keer. Het  volume blijft ongeveer gelijk. Zo nu en dan loopt het geluid leuk heen en weer in de koptelefoon. Verder verloopt dit, en de nummers die volgen redelijk voorspelbaar.  Door de herhalingen in het ritme, en door het volume van de overige instrumenten, wordt het meeslepende gitaarspel een beetje te veel naar de achtergrond gedrukt. Het geluid van het geheel had wat meer helder kunnen zijn. De bijzondere geluiden en stijlen die Jurgen onder zijn snaren vandaan haalt komen niet altijd volledig tot bloei. Jammer want hij speelt wel degelijk goed, regelmatig word ik even geraakt. De muziek heeft min of meer een couplet-refrein opbouw. Daarmee is het wel toegankelijk voor een breed publiek. De details die bijvoorbeeld in het funky/groovy ‘Fast And Loose’ vallen bijna weg in het geheel. De nummers hebben een heerlijke flow waardoor ze makkelijk en comfortabel ‘weg- luisteren’.

 ‘First Day Of Autumn’ is wat meer laid back. Het gevoelige gitaarspel wordt ‘over ruled’ door de percussie. Het is een prima solide basis, maar het is te luid ten opzichte van de toetsen en vooral van gitaar. Pas op het allerlaatst is de onderlinge balans beter, te laat om mij te raken. Zonde, want de emotie die in de muziek zit, komt nu niet goed tot uiting. In ‘Steve’s Swagger’ zijn diverse leuke details toegevoegd, waaronder het geluid van blazers. De volumebalans tussen de instrumenten is hier beter. Het tempo in ‘El Plato’ ligt met vlagen iets hoger. Dit nummer bevat een lekker stukje drumwerk. Alles is goed gespeeld, maar een echt topnummer ontbreekt. Al word ik in ‘Of Hubris And Humility’ wel verrast door de opbouw. Hier zitten verrassende wendingen in,  zoals een mysterieus stukje.  Vlak voor het einde word ik echt geraakt door een fantastisch minimalistisch stukje. Wat had ik dit graag eerder en vooral vaker willen voelen.

 Als ik een sfeerbeeld mag scheppen, dan zijn een aantal nummers min of meer geschikt als lounge muziek. De inspiratie zou voor een deel van vele decennia geleden kunnen komen, met zwoele, kalme muziek in rokerige zalen die je nog wel op zwart wit posters ziet. Toch is dit geen oubollig album, zeker niet! De details en de veranderingen die in de muziek zitten zijn regelmatig op voorspelbare momenten. Jurgen heeft misschien iets te veel op safe gespeeld. Iets meer variatie om een instrument wat meer naar de voorgrond te duwen, en anderen dus wat meer naar de achtergrond, had dit album levendiger gemaakt. Eigenlijk doet hij zichzelf een beetje tekort, want het is wel duidelijk dat hij een goede gitarist is. ‘Rhombus’ is toegankelijk, instrumentaal album dat prima past om op een rustig moment naar te luisteren. (Eigen beheer) (74/100)

Tracklist

01 Fuzz Five O

02 Minor Issues

03 Can’t Find My Keys

04 Fast And Loose

05 First Day Of Autumn

06 Steve’s Swagger

07 El Pato

08 Simple Life

09 Of Hubris And Humility

Line up

Jurgen Burdorf- gitaar

Tico Pierhagen – toetsen

Hugo den Oudsten – bas

Willem Smid – drummer

Gijs Anders van Straalen – percussie