Eye 2 Eye – Nowhere Highway
Zo’n drie jaar geleden bracht de Franse symfonische prog band Eye 2 Eye ‘The Light Bearer’ uit. Dit was het eerste deel van een conceptserie. Het verhaal gaat over een inspiratieloze muzikant, hij probeert zijn inspiratie terug te vinden in de whisky. Na ontelbare glazen raakt hij in een coma, dit leidt hem naar deel twee ‘Nowhere Highway’.
Hij zit gevangen in zijn eigen strijd: het onophoudelijke gevecht tussen zijn oude ‘geesten’ en zijn ‘Muse’, genoemd naar de Griekse godinnen van de kunst en wetenschap. Het woord muze wordt nog steeds gebruikt in de betekenis van inspiratiebron.
Er klinken gesampelde geluiden, fluitspel, sferische muziek, en een sombere monoloog. Je wordt meteen het nummer ingetrokken. Na ruim twee minuten begint Jack Daly te zingen. Hoewel zijn woorden vrij depri zijn, blijft het boeien. De sombere klank van strijkinstrumenten onderstrepen de sobere sfeer. De muziek is passend langzaam, en toch gebeurt er best veel in de muziek. Het geheel is bijzonder van opzet, je voelt dat de hoofdpersoon in een innerlijk worsteling zit. De veranderingen in de muziek zijn misschien niet allemaal even toegankelijk, maar wel boeiend! Dit vloeit non-stop over naar ‘The Hidden Muse (Ghosts – Pt.3’). Het eerste stuk is minimalistisch en mooi gedetailleerd. De sfeer is somber, maar toch meeslepend. De muziek verandert, somberheid maakt plaats voor een soort onrust. Elektronische geluiden en gitaarspel wisselen elkaar af en/of worden mooi gemixt. De details van de strijkinstrumenten en de klanken van akoestisch gitaar zijn fascinerend.
‘The Choice (Ghosts – Pt.4) is een epic van bijna 17 minuten en bestaat uit 6 delen. Maar de display ziet de hoofdstukken als losse nummers. Daarom is het in het begin even zoeken in het tekstboekje. De somberheid en depressieve gevoelens blijven de kop opsteken, maar er lijkt ook angst te zijn, dan is muziek ‘chaotisch. Muziek en zang vormen constant een eenheid. ‘Ghost’s Creepy Voice’ is een rustiger deel. De details zijn bijna spookachtig. Er zijn veel overgangen en mixen van instrumenten en stijlen.
Het geluid van tokkelen op een viool in ‘The Fight’ is één van de mooie details van deze epic. De ‘koorzang’ van The Silent Shroud’ is deels zonder woorden en smelt mooi samen met de muziek. Ook in ‘Moons ago’ zijn er allerlei bijzondere wendingen, de klanken van een ‘kerkorgel’ komen compleet onverwacht, maar is wel gaaf! Rustig gespeelde delen worden afgewisseld met heerlijke (prog)rock.
Er is nòg een epic, dit is ‘Nowhere Highway (Ghosts – Part 6), deze duurt maar liefst 20 minuten. De goede gestapelde zang valt ook hier weer op. De herhalende percussie klinkt te blikkerig en wordt op den duur bijna hinderijk. Maar balans tussen zang en muziek goed, en deze epic is fantastisch opgebouwd. In ‘The Muse’s Caress’ combineert de hoge heldere zang prachtig met de muziek, het gitaarspel is meeslepend. In het ene deel heeft de zang een verbeten klank, op andere momenten zingt Jack breekbaar. Je merkt op een gegeven moment aan de sferische muziek dat de opbouw nar het eind ingezet wordt. Met zachte geluid van golven eindigt dit album. In best een aantal wendingen zit een kleine hapering. Echt zonde, want je merkt aan de rest dat het met zorg gemaakt is. Er is een goede balans tussen prog en symfonische elementen. Een aantal wendingen heerlijk onverwacht is, de tracks zijn aangenaam complex. Het is goed voelbaar dat dit een conceptalbum is. Naast ‘Nowhere Highway’, is er ook een re release van het uitverkochte album ‘The Wish’ uit 2011. (79/100) (Progressive Promotion Records)
Tracklist
01.Behind The Veil (Ghosts – Part 2) (8:54)
02The Hidden Muse (Ghosts – Part 3) (6:42)
03.The Choice (Ghosts – Part 4) (16:54)
I. Strange Battlefield
II. A Light Appeared
III. Ghost’s Creepy Voice
IV. The Fight
V. No Compromise
VI. The Silent Shroud
04.Moons Ago (Ghosts – Part 5) (7:09)
05.Nowhere Highway (Ghosts – Part 6) (20:00)
I. Princes Street
II. Emptiness
III. The Muse’s Caress
IV. Wandering
V. The Holy Glow
VI. Lost In Time
VII. Virtual Sunset
Line up
Jack Daly : lead en achtergrondzang
Bruno Pegues : Gitaren
Philippe Benabes: Keyboards
Etienne Damin : Bas, gitaren en achtergrondzang
Didier Pegues : Drum en keyboards
Gastmuzikanten:
Michel Cerroni: Achtergrondzang en verteller
Claudine Istria: Achtergrondzang
Thierry Lalet: Feadog
Marie Pascale Vironneau : Viool
