Paradise Lost – The Plague Within
Toen Paradise Lost aankondigde om met ‘The Plague Within’ meer invloeden van hun oude werk terug te brengen, leidde dit tot wisselende reacties. Aan de ene kant is dit natuurlijk de droom van iedere fan van deze Britse doom legenden, maar aan de andere kant is dit vaak ook een teken van een gebrek aan inspiratie. Logisch lijkt de keuze om de death metal invloeden terug te brengen echter wel. Zanger Nick Holmes trad vorig jaar namelijk toe tot de Zweedse death metal all star band Bloodbath en ook gitarist Greg Mackintosh gooit hoge ogen met zijn death metal band Vallenfyre.
Al vanaf opener ‘No Hope In Sight’ is duidelijk dat men zich geen zorgen hoeft te maken. Het nummer past op het eerste gehoor goed bij het materiaal van de laatste albums van de band, maar vooral de zang is rauwer dan voorheen. Bij ‘Terminal’ komen de death metal invloeden pas echt naar voren. Dit nummer is bijna geen doom meer te noemen. Bij ‘An Eternity of Lies’ komen het oude en het nieuwe Paradise Lost pas echt bij elkaar. Melodieuze stukken met cleane zang en ondersteuning van strijkers worden afgewisseld met brute stukken, die zo van een oudje als ‘Gothic’ (1991) af hadden kunnen komen.
‘Beneath Broken Earth’ is toch wel een hoogtepunt van het album. Dit nummer, het traagste dat de band ooit heeft opgenomen, is een zware treurmars waar Black Sabbath jaloers op kan zijn. Iedere noot en iedere slag op de drums voelt als een mokerslag. De herkenbare grunt van Holmes weet je tot pure wanhoop te drijven.
‘The Plague Within’ mag met recht een hoogtepunt uit de ruim 25 jarige carrière van deze Britse treurwilgen genoemd worden. Na een aantal jaren van muzikale rondzwervingen is de band vanaf ‘In Requiem’ uit 2007 weer op de goede weg, maar met dit album zijn ze weer terug bij hun roots. Dit album gaat verder waar ‘Draconian Times’ uit 1995 ophield. Doom en death metal vullen elkaar mooi aan en ook de mix van cleane zang en grunts werkt sfeerverhogend. Daarnaast is het duidelijk dat de bandleden de afgelopen twintig jaar gegroeid zijn, zowel als muzikanten als ook als componisten.
Liefhebbers moeten ook zeker de gelimiteerde mediabook versie zien te bemachtigen. Niet alleen om het geweldig gedetailleerde artwork van Zbigniew M. Bielak (o.a. Ghost, Watain), maar ook om de live versie van ‘Victim Of The Past’, dat op 20 september 2014 live opgenomen werd met het Plovdiv Philharmonic Orchestra in Hongarije. (8,5/10) (Century Media)
