In Flames + At The Gates + Support live verslag
Het is gure en koude 6 december. Sinterklaas is weer onderweg terug naar Spanje, en ons favoriete poppodium in Tilburg wordt gevuld met maar liefst vier bands van Zweedse afkomst. At The Gates en In Flames zijn heer en meester in de melodic death metal scene, waarbij er zelfs een metal genre ontstaan is omtrent hun Zweedse afkomst (Gothenburg-style metal). Naast deze twee veteranen zijn er ook twee nieuwkomers, genaamd Orbit Culture en Immenence.
Orbit Culture heeft de eer om de avond af te trappen. Hun muziek past goed bij de twee afsluiters van vanavond, en ze brengen een overtuigende Zweedse Melodic Death metal wat menig bezoeker in de smaak zal vallen. Hun albums klikken strak en professioneel, maar bij het zien van hun liveshow overkwam er een lichte teleurstelling. De muziek is dynamisch, de set is goed opgebouwd, de band klinkt strak maar er ontbreekt wat overtuiging. De praatjes tussen de nummers klinken wat gehaast en simpel (wat überhaupt ook niet vreemd is omdat de band maar 30 minuten heeft). De geluidsmix in de 013 klinkt niet optimaal, de (kick)drums klinken te mechanisch en de backingtracks zitten niet geweldig goed in balans met de rest van de band. Desondanks is de 013 goed opgewarmd en klaar voor het volgende werk.
Imminence is de opvallendste band van de avond, en mogelijk een vreemde eend in de bijt. Ze brengen een heel stuk moderner geluid, wat meer naar metalcore/hardcore/djent nijgt en ook gemixt met een stuk meer cleane vocals. Zelfs zanger “Eddie Berg” verschijnt op podium met een viool, wat in groot contrast staat tot At The Gates zanger Tomas Lindberg. De band presenteert echter een grote bak met energie, en het is duidelijk dat er veel liefhebbers in de zaal zitten voor het modernere genre. De geluidsmix van Imminence komt echter ook niet geweldig over in de zaal. De band heeft veel potentie en zanger Eddie klinkt goed bij stem. Mogelijk zou de band beter op zijn plaats zijn in een andere line-up.
Over At The Gates kunnen we kort zijn; je krijgt precies wat je van een de grondleggers van het Melodic Death metal genre kan verwachten. Met zo’n “30 jaar” ervaring staat hun optreden als een huis. Strak en vloeiend rammen ze door hun set heen en brengen ze een flinke wall of sound, met een degelijke geluidsmix in de zaal. Zonder schaamte wordt als tweede nummer Slaughter of the Soul ingezet, waarbij de frontman makkelijk het publiek meekrijgt. De set bevat voornamelijk nummers van hun klassiekere Slaughter of the Soul en het nieuwere At War With Reality. Frontman Tomas Lindberg heeft nog wat woorden Nederlands geoefend en brengt een “dankjewel” uit naar het publiek.
In Flames stelt zeker niet teleur en laat zien dat ze ondanks een pauze door de pandemie hun trucjes nog niet verleerd zijn. Alle ingrediënten van een typische In Flames show zijn nog steeds aanwezig: een aantrekkelijke showproductie op het podium, Anders Fridén die de lolbroek uithangt en de “Swedish” sound die als een huis staat. In anderhalf uur tijd rammen ze er 16 nummers doorheen van maar liefst 11 verschillende albums. Tijdens de show is er zelfs tijd om een 17-jarige jongen op het podium te halen, die getrakteerd wordt op knuffels van de gehele band en vervolgens een ere plaats krijgt aan de zijkant van het podium spektakel. In Flames heeft inmiddels een flinke discografie (met een 14de album wat nadert) wat het moeilijk maakt om een set samen te stellen. Gelukkig komen alle nieuwe en oude klassiekers zoals Colony, Only for The Weak en Pinball Map voorbij en wordt de set afgesloten met Take This Life.
