Elvenking – Reader Of The Runes – Luna 

Er komt zoveel muziek uit, dat je als muziekliefhebber/recensent onmogelijk alles kunt luisteren. Zelfs niet als bepaalde albums op je ‘to do list’ staan. Dat geldt voor mij bijvoorbeeld voor de trilogie van van de melodische folk/metalband Elvenking. Eerder kwamen ‘Divination’ (2019) en ‘Rapture’ (2023) uit. Kort geleden was de release van ‘Reader Of The Runes – Luna’. Dit album neemt je mee naar verre oorden in een lang vervlogen tijdperk. Het zijn verhalen over onder andere verdriet en hoop. In zang en muziek hoor je zowel vrolijkheid als droevige passages. 

‘Season Of The Owl’ start met percussie en een paar gezongen woorden die van ver lijken te komen. De eerste wending komt vrij snel en verloopt niet helemaal mooi. Het instrumentale deel is prima. Het eerste vocale deel is mega snel, dit voelt een beetje onnatuurlijk aan. Na weer een verandering lijkt het allemaal wel goed te komen.  

De titel track heeft een aangename, opzwepende start. De balans tussen metal en folk, en tussen melodie en ritme is prima. Het contrast in geluid tussen metal en folk/lichtere klanken had wat groter mogen zijn. Door de opbouw van couplet refrein is het toegankelijk. Hoewel er zeker verrassende en mooie elementen zijn, ben ik nog niet razend enthousiast. Dit komt deels door de voorspelbaarheid die er af en toe is. Na de lieflijke folk start van ‘Gone Epoch’ neemt het tempo toe, de sfeer blijft aangenaam. Dit nodigt uit om mee te zingen, de muziek zorgt voor een heerlijke vibe. Het vioolspel en de folkore elementen komen goed tot uiting, maar overheersen niet.  In ‘Stormcarrier’ is er een goede wisselwerking tussen de opzwepende (instrumentale) metal stukken, en viool. Daarnaast hoor je zowel grunts als cleane (gestapelde) zang.  

Wie de twee voorgaande albums heeft, zit misschien al helemaal in het verhaal. Dat gevoel heb ik niet, maar het is wel duidelijk dat dit een verhalend album is. Dat hoor je onder andere in ‘On These Haunted Shores’. De gestapelde zang is soms licht theatraal. Vlak voor het einde zijn er onverwachte,  goede grunts toegevoegd. Enkele nummers later is er de kalme start van ‘The Weeping’. De overgang naar metal verloopt goed, de lichtere elementen blijven aanwezig. Zowel vocaal als instrumentaal is er behoorlijk wat variatie. In delen van de zang hoor je duidelijke emotionele beleving, de samenzang is wat vrolijker. Tijdens een kalm instrumentaal stuk is de percussie verrassend. Er volgen diverse wendingen, dit album lijkt wel steeds mooier te worden. 

Tot slot de epic ‘Reader of the Runes – Book II’. Na een filmische opening is er een wending naar akoestische gitaarspel, en kalme maar overtuigende zang. Er volgen diverse (verrassende) veranderingen tussen onder andere (up-tempo) metal en kalme, folk of klassiek georiënteerde muziek. Met vlagen is het gitaarspel heerlijk gillend. De zang wisselt van “solo” naar gestapeld, en terug. Hier klinkt regelmatig hoop in terug, sommige andere zinnen worden grimmig gezongen. Deze goed opgebouwde epic heeft op het laatst nog een verrassend stukje. Ze hebben het beste voor het laatst bewaard.

Hoewel het duidelijk is dat de tracks verhalend zijn, word ik niet één met de historisch aanvoelende nummers. Je merkt aan de zang en muziek dat het deels fictie is, dat is ook terug te zien op de cover. Door de toegankelijke opbouw is het geschikt voor een breder publiek. (74/100) (Reaper Entertainment)

Tracklist:

1. Season Of The Owl

2. Luna

3. Gone Epoch

4. Stormcarrier

5. Starbath

6. On These Haunted Shores

7. The Ghosting

8. Throes Of Atonement

9. The Weeping

10. Reader of the Runes – Book II

Line up: 

Damna – Vocals

Aydan – Guitar

Headmatt – Guitar

Jakob – Bass

Lethien – Violin

Symohn – Drums