Glenn Hughes – Chosen
Over zanglegende Glenn Hughes (bekend van onder meer Trapeze, Deep Purple, Dead Daisies) hoef ik de klassieke rock fan niets te vertellen. Dat zijn stem na al die (overwegend wilde) jaren, inclusief fors drugsgebruik, nog altijd onberispelijk is, is een medisch wonder te noemen. Er is vrijwel geen sleet te horen, en dat op zijn 73ste! Wat zal een Coverdale jaloers zijn… Met alleen een mooie stem verkoop je echter weinig platen, dus hoe is het songmateriaal op deze eerste soloworp sinds ‘Resonate’, uit 2016 alweer? En de eerste sinds zijn vijfde samenwerking met Bonamassa in Black Country Communion (BCC), wat vorig jaar resulteerde in het lekkere ‘V’ en zowaar een Europese BCC-tour afgelopen maanden.
Het lekkere uptempo ‘Voice in my Head’ schiet aanstekelijk uit de startblokken. Het geluid is lekker open en in-your-face geproduceerd, met alle ruimte voor de instrumenten en Glenns gillende vocals. Het nummer beukt aardig door en heeft een prima zangmelodie. Navolgende ‘My Alibi’ schakelt een tandje terug met een relaxt zingende Hughes, wat net wat fijner de oren binnen glijdt dan zijn wat snerpende hogere regionen. Maar het wat saaie doorsneenummer is geen hoogvlieger. Dat is single ‘Chosen’ wel: volop dynamiek (rustige coupletten – uitbundig refrein, u kent het wel) en een aardige gitaarsolo van de Deen Soren Andersen. Soren is zeker geen Aldrich of Bonamassa, maar volstaat voor deze energieke classic rock.
Het snelle doch melodieuze en catchy ‘Heal’ heeft een lekkere ‘drive’, met dank aan het vloeiende basspel van Glenn. Waarna de stevige midtempobeuker ‘In the Golden’ als een uitschieter aangemerkt kan worden. De song zit boordevol afwisseling, inclusief een heerlijke versnelling aan het einde. Het heavy ‘The Lost Parade’ is gefabriceerd rond een prima Tony Iommi-riff. Nummers als het funky ‘Hot Damn Thing’ of het springerige ‘Black Cat Moan’ voegen weinig toe aan Hughes’ oeuvre. De orkestrale ballad ‘Come and Go’ doet dat gelukkig wel. Mooi en ingehouden gezongen, ook al laat het refrein geen blijvende indruk achter. Een solo a la Bonamassa had het nummer nét een puntje extra gegeven. Over Joe gesproken, afsluiter ‘Into the Fade’ had niet misstaan op de laatste BCC. Al was het daarop niet meer dan een fijne middenklasser geweest.
Glenn levert met ‘Chosen’ niet zijn beste, maar ook zeker niet zijn minste album af. Slechte nummers staan er niet op, maar echte uitschieters zijn ook lastig te vinden. Misschien dat zijn inspiratie vooral in BCC’s ‘V’ is gaan zitten? Maar goed, het album rockt aardig, zeker in vergelijking tot vroegere soloplaten die een veel meer funky inslag hadden, en Glenns soulvolle stem houdt je zelfs in de meer doorsneesongs prima bij de les. In het najaar kunnen we horen en zien hoe het nieuwe materiaal live uit de verf komt.
(77/100 – Frontiers Music)
TRACKLIST
1. Voice In My Head
2. My Alibi
3. Chosen
4. Heal
5. In The Golden
6. The Lost Parade
7. Hot Damn Thing
8. Black Cat Moan
9. Come And Go
10. Into The Fade
LINE-UP
Glenn Hughes – Vocals
Soren Andersen – Guitar
Ash Sheehan – Drums
Bob Fridzema – Keys
