Richard Thompson heeft Fairport Convention niet nodig in Zwolle
Een los zittend kabeltje gooide bijna roet in het eten van het concert van sir Richard Thompson. Gelukkig zijn er dan technische mannen aanwezig die met hun 30 jaar oude zaklampje de boel snel en vakkundig in elkaar fixen. Alsof de band die verlaatte minuten goed moest maken begint de avond knallend, de drums zitten er meteen lekker in, de bas klinkt hard en diep en de gitaar overheerst. Dit beloofd wat voor de rest van de avond.
Sir Richard Thompson is op tour met zijn Electric Trio, Michael Jerome op drum en Taras Prodaniuk op bas. Thompson was mede- oprichter van de vernieuwende band Fairport Convention, een band die begin jaren ’60 onststond. In die tijd ontwikkelde Thompson en zijn vrienden eigenhandig het genre British Folk Rock, huidige bands als Mumfords & Sons laten zich nog steeds inspireren door dit genre.
Na een indrukwekkende tour in Japan, Australië en Amerika staat nu Europa op het programma. Je zou denken dat na je een tijdje op de automatische piloot speelt, maar niets is minder waar. Thompson staat nog met veel energie op het podium. Het eerste nummer knalt letterlijk de zaal in en hier laat Thompson nog even zien waarom hij is uitgeroepen tot één van de 20 beste gitaristen ter wereld. Een gitaarsolo waar menig gitarist jaloers op zal zijn.
Tijdens het nummer ‘Sally B’ laat drummer Michael Jerome zien dat je niet alleen op de vellen van een drumstel kan drummen maar dat ook de zijkant en het stalen frame een mooi geluid heeft. Ook schuwt de drummer het niet om gebruik te maken van zijn handen als zijn stokjes het begeven hebben. De energie spat van deze drummer af.
Als Thompson vervolgens een jaren ’70 nummer aankondigt reageert het publiek hier zo enthousiast op dat Richard het niet kan laten om hierop te reageren: “You are old.” Iets wat de talloze grijze hoofden alleen maar kunnen beamen. De weinige jongelui in de zaal zijn, of met de ouders mee gekomen, of hebben zijn muziek later ontdekt. Dit doet echter niks af van de energie die de band van de zaal krijgt. Solo’s van bas, drum en gitaar krijgen een luid applaus, alsof de zaal voor even hun jeugd weer terug heeft gekregen. De interactie met het publiek is ingetogen, af en toe een grapje tussendoor, kleine verhaaltjes over welk jaartal bepaalde nummers komen. Thompson heeft zelfs tijd om aan RockMuZine’s eigen fotograaf te vragen of hij goed op de foto staat. Even vergeet je dat je in een zaal van ruim 800 man staat.
Naast de gebruikelijke set komt de band nog twee keer terug voor een encore, waarbij niet de beste nummers van de avond worden gespeeld. Het zijn echtter wel de nummers waarbij het publiek luidkeels meezingt; Dat is op zich merkwaardig te noemen. Thompson sluit de avond 19 nummers na aanvang af met een cover van The Sorrows (‘Take a Heart’) de jaren ’60 band opgericht door Don Fardon (bekend van de 2011 opnieuw uitgebrachte hit ‘I’m Alive’). Ondanks dat er af en toe een valse noot klonk was het een zeer verrassende show waarbij de driekoppige band niet een keer moe overkwam.
Foto’s (c) Robert Westera
