Wulf of Collision – Between Here and Somewhere Else
Per toeval kwam ik onder dit bericht staande video van Wulf of Collision tegen op Youtube. Een mooie volwaardige video met heerlijke muziek. Daar wilde ik meer van weten. Daarom zocht ik hun FaceBook-pagina op, en wat blijkt? Ze hebben net de release gehad van hun debuut cd. Wat een geluk heb ik dat ik hun debuut mag recenseren.
Wulf of Collision is een Belgisch/Britse hardrock band, ‘gestationeerd’ in Hoogstraten, België. Ze spelen een meltingpot van rock ’n’ roll, blues en metal. 2013 was een goed jaar voor ze: Ze waren support act in Biebob te Vosselaar, voor niemand minder dan Halestorm, de winnaar van een Grammy Award. Ze deden mee aan Kamp Noord 2013 en behaalden daar mee een finaleplaats op Puntpop. Ook deden ze mee aan Frappant POP en wonnen tijdens de finale de online publieksprijs van de Gazet van Antwerpen. Het meedoen aan dergelijke wedstrijden was niet nieuw voor ze, want in 2012 behaalden ze in België de finale van The Global Battle of the Bands.
In juli 2014 zijn ze de Foel studio in Wales (UK) ingedoken om hun debuut-cd op te nemen. Hun releaseshow vond plaats op 22 november j.l. in Hoogstraten. De cover van de cd ziet er gaaf uit, het artwork is van Colin Michael Ashcroft ART. Als ik cd open klap merk ik dat het een drieluik is, met in het midden hun cd. Op de cd is het logo van de band geprint. Dit ziet er goed uit; Waar een kleine band groot in kan zijn.
De cd begint met ‘Silent Asylum’. Anders dat de titel misschien doet vermoeden heeft het intro een aangenaam pittig begin; ‘t klinkt meteen al lekker. De stem van Yannick Woestenborghs is heerlijk rauw. Als later zowel het tempo en het volume omlaag gaan krijgt Yannicks stem een warm timbre. Voor de zekerheid check ik even het cd hoesje, om er zeker van de zijn dat er echt maar één zanger is, en er is inderdaad maar één zanger. Wat een veelzijdige stem, want als de muziek in volume en tempo weer omhoog gaat, schakelt Yannick van zijn warm timbre zo weer over naar heerlijk rauw. Ik ben onder de indruk, meteen bij de eerste song (Die overigens bijna 7 minuten duurt) al.
Het zal me niet verbazen als menig luchtgitaarspeler zijn/haar gitaar uit de kast haalt. Ik speel geen luchtgitaar, ook geen luchtdrum, maar ik kan niet stil blijven zitten. Instrumentaal zit het mooi in elkaar: Mooie overschakelingen in tempo en volume. De ene keer mooi strak gespeeld, een andere keer meeslepend. Drum (Roel Sommen), gitaar, (Colin Ashcroft en Bart Van Den Heuvel) basgitaar (Matthijs Braspenning), alles is mooi in balans. Niks dat overheerst, niks wat te weinig is. Wat het extra bijzonder maakt: Colin (rhythm en lead) en Bart (rhythm) hebben zichzelf gitaar leren spelen en hadden maar een paar lessen nodig gehad om de puntjes op de i te zetten.
De intro’s zijn iedere keer anders. ‘Point Blank’ heeft, in tegenstelling tot ‘Silent Asylum’, een heel kalm intro, waar de bluesinvloeden hoorbaar zijn. ‘Siren of Desire’ heeft een prima drum intro. Ook het slot is steeds mooi, geen slot dat zomaar ‘weg gedraaid’ is.
De metal invloeden zijn in ‘Siren of Desire’ goed te horen. Zowel qua tekst als instrumentaal. Toch is ook deze song voor de rockers die afhaken bij de echte metal zeker aangenaam en goed toegankelijk. De mannen van Wulf of Collision willen van hun hobby hun beroep maken en om dat te bereiken hebben ze een prima debuut-cd gemaakt. Sterker nog: een debuut om trots op te zijn. (8/10) (Eigen productie)
