Spock’s Beard – The first Twenty Years

Deze band uit Los Angeles werd in 1992 opgericht door de broers Neal en Alan Morse. Er zijn een paar wisselingen in de bezetting geweest. Ik noem alleen de wisselingen in de lead zang. Neal Morse (ook gitarist,toetsenist) verliet de band in 2002. Drummer Nick D’Virgilio nam de lead zang over en in 2011 werd gitarist Ted Leonard de leadzanger. De eerste twintig jaar zijn samengevat op 2 CD’s:’The first Twenty Years’

CD 1

Je wordt meteen gegrepen door de van stem van Neal, vlak daarna door de muziek. Eerst nog rustig, maar dan gaan tempo en volume op zijn Spock’s Beard’s omhoog : Bombastisch met lekker gillende gitaar. ‘The light’ komt van het gelijknamige debuut album uit 1995. Er zijn volop wendingen. Niet verwonderlijk want het nummer bestaat uit 8 delen. Die wendingen naar een ander hoofdstuk hoor je duidelijk.

‘At the end of the day’ komt van het album ‘V’ uit 2000. Dit nummer heeft een bijna klassieke start. Natuurlijk volop wendingen. Het ritme is her en der pakkend. De keyboards zijn regelmatig pompeus aanwezig. En met name Ryo Okumoto op de Hammond. Het klassieke geluid keert echter terug. Dave Meros speelt een mooi stuk op de hoorn.Tel daar de cello van Alan Morse, en het akoestisch gitaarspel van Neal Morse bij op en je hebt een schitterend nummer die maar weinig bands zo neer kunnen zetten. Één van de allerbeste nummers van SB. Ruim 16 minuten durende ‘ear-candy’

Neal is voor alle tracks op CD 1 de lead zanger. Alle mannen zijn mede verantwoordelijk voor de achtergrond zang en deze stemmen kleuren bijzonder goed bij elkaar.

CD 2
‘Feel Euphoria’ is het eerste album waar Nick de lead zang op zich nam. Een heel duidelijk verschil met de stem van Neal. Dat merk je meteen bij de eerste paar regels die hij zingt in ‘The Bottom line’. Nick’s stem klinkt minder helder. Veel fans moesten wennen aan deze verandering. Misschien zijn sommige fans er nooit aan gewend geraakt. Toch is ook Nick in staat om emotie over te brengen met zijn stem.

Tijdens ‘On a perfect day’ heeft Alan een redelijk groot aandeel in de zang. Zijn stem is zo mooi! En kleurt perfect bij de muziek. In deze track zijn diverse snaar en blaas instrumenten te horen.

Ted Leonard was voor het eerst de lead zanger op het album ‘Brief Nocturnes and Dreamless Sleep’. Zijn stem ligt dichter bij die van Neal. Ook helder met een hoog bereik. Als er fans eventueel weg gelopen waren, zullen die vast terug gekeerd zijn naar SB. Ook qua muziek zijn er wat invloeden uit de eerste 9 jaar te horen. Je wordt weer dieper geraakt. De “wow” factor is terug.

Er staat één nieuwe track op, en wel ‘Falling for forever’. Alle ex-bandleden doen mee, samen met de huidige bandleden. Het lange instrumentale intro start rustig en meeslepend. Ook hier volop wendingen en veel keyboards. De melodielijn wordt nooit uit het oog verloren. Sommige stukken zijn bombastisch. Op andere momenten word je geraakt door het minimalisme. Om weer vol in Spock’s Beard kracht verder te gaan. Gedurende 19 minuten komt er met vlagen veel op je af. Een betere afsluiter had ik me niet kunnen wensen.

(8,5/10, InsideOutMusic)