Gojira laat Patronaat schudden op haar grondvesten

Is het progressief, death, doom… nee Gojira is gewoon Gojira, de Franse metalband die bijna met geen andere band te vergelijken is en die bewijst dat de boodschap van een metalband niet alleen maar over dood en verderf hoeft te gaan. Afgelopen dinsdag in het stijf uitverkochte Haarlemse Patronaat was de kans om deze meesters aan het werk te zien.

Distillator

De support act van vandaag is het Enschedese Distillator. De band, bestaande uit 3 man, spelen ouderwetse trash met een hoofdletter T zonder hier ook maar 1 moment vanaf te stappen. Aan het enthousiasme van de bandleden lag het zeker niet maar of het in de zaal helemaal aansloeg was een andere vraag. Alsof ze direct uit de jaren 80 kwamen, gehuld in strakke leren broeken en met bullet belts om, waan je je eerder bij het voorprogramma van Destruction of Exodus.

Het geluid stond gelukkig redelijk tot goed afgesteld want met het tempo van de songs in combinatie met slecht geluid zou dit al snel een brij van geluid worden. De snelheid waarop sommige nummers worden uitgevoerd lijkt in een aantal gevallen zelfs te snel voor de bandleden gezien het aantal keer dat de overdrive solo’s niet helemaal goed overkomen.
Distillator brengt niets nieuws maar is ook zeker niet vervelend om naar te luisteren ook al is enige vorm van afwisseling in de songs geen overbodige luxe.

Gojira

Afwisseling in (en tussen) nummers is juist het punt waar Gojira zich in onderscheidt. Van snoeiharde deathmetal tot melodieuze progressieve stukken met overgangen in de nummers waarvan je eigenlijk verwacht dat het onmogelijk is maar tegelijkertijd wel een goed geheel blijft. De band van de Franse broeders Joe (zang en gitaar) en Mario (drums) Duplantier heeft al heel wat clubtours door Nederland in de afgelopen 10 jaar gedaan, de laatste paar jaar veelal als support van de grotere metalbands zoals Slayer en In Flames. De laatste paar keer werd Nederland aangedaan als headliner en gezien de 2 uitverkochte shows (de dag ervoor in Doornroosje was ook stijf uitverkocht) is dit 100% terecht.

De show wordt om klokslag 21:00 gestart met ‘Ocean Planet’ van het album From Mars to Sirius en hiermee wordt direct de toon gezet. Loodzware gitaren met onnavolgbare overgangen met een meesterlijk Mario Duplantier op drums die vanaf het begin tot het einde van de show zo strak speelt dat de overige bandleden alleen maar mee hoeven te liften op het ritme van de drums. Wat een fenomeen is deze man!

De set is opgebouwd uit songs welke het gehele repertoire van Gojira vertegenwoordigen. Van alle albums worden nummers gespeeld en waar het in 2013 in de Melkweg Amsterdam nog het laatste album L’Enfant Sauvage was wat de boventoon voerde is het nu From Mars To Sirius waar de meeste nummer van gespeeld worden.

Zanger en gitarist Joe Duplantier is geen uitgesproken frontman die het publiek eens lekker opzweept en gelukkig wordt er dan ook voor de verandering eens niet gevraagd om een cirkelpit of ‘wall of death’ door de band. Als het publiek er zin in heeft en het een goede energieke show is gaat het publiek vanzelf wel uit z’n dak moet hij gedacht hebben en dat was vandaag ook zeker het geval. Van begin tot het einde is de moshpit aanwezig en is de gehele zaal in beweging.

Meestal is een drumsolo in het midden van een show een soort ongevraagde onderbreking van de vibe van de avond maar je kan het natuurlijk ook zien als een rustpuntje tussen al het bruut-relaxte geweld wat de rest van de avond door Gojira wordt geproduceerd. Enige minpuntje is dat ‘Explosia van L’Enfant Sauvage’ niet wordt gespeeld maar door de nummers ‘The Haviest Matter Of The Universe’ en ‘L’Enfant Sauvage’ is dit absoluut niet iets waar iemand zich heel erg druk om heeft gemaakt.
De set wordt afgesloten met drie(!) toegiften waarvan ‘The Gift of Guild’ een waardige afsluiter is.

Gelukkig is er al bevestigd door de band dat er gewerkt wordt aan een nieuw studio album welke begin 2016 uitgebracht zal gaan worden. Waarschijnlijk zal Nederland bij de supporting tour van het nieuwe album niet overgeslagen worden en zal er wel gekozen worden voor een grotere zaal als nu het geval is.

Foto’s: Dirk van den Heuvel – Rockmuzine