Riverside – Love Fear And The Time Machine

In 2001 werd de Poolse prog.rock band Riverside opgericht. Op 4 september jongstleden hebben ze hun zesde album gelanceerd. De voorgaande albums verschillen nog al van elkaar. Anno Domini High Definition (4^e album, 2009) was het donkerste en meest metal-achtige album.

Een heel lang aangehouden noot op het orgel door Michał Łapaj en de heldere stem van Mariusz Duda aan de rustige start van ‘Lost (Why Should I Be Frightened By a Hat?)’. Geen Metal sound in deze openingstrack. Wel zijn er, zoals verwacht, diverse wendingen te horen. Hiermee zet Riverside een prima track neer.

Gaaf basloopje  als intro in ‘#Addicted’ welke een mooi contrast vormt met de vrij hoge stem van Mariusz Duda. Er zitten leuke wendingen naar wat meer rock. Toch heeft deze track een licht poppy sound, waar niks mis mee is! Piotr Kozieradzki drumt een strak en een pakkend ritme met tegen het einde van de track een onverwachte wending. Niet alleen het volume, maar ook het tempo gaat naar beneden. Het einde sterft langzaam weg. Ook in ‘Discard Your Fear’ valt het gave basloopje op. Het orgel is wat meer op de achtergrond te horen maar is goed in balans door het minimalistische geluid van de track.
De akoestische gitaar in combinatie mat de stem van Duda bewijzen dat heel weinig ook heel mooi kan zijn. Vooral deze laatste track ‘Found (The Unexpected Flaw Of Searching)’ heeft een mooie tekst : “Oooh, it’s a lovely life you have gone so far, don’t give it up’ Instrumentaal en vocaal blijft het klein, lief is eigenlijk het juiste woord.

Hoewel keyboard en vooral het orgel nog veelvuldig te horen zijn, zijn de toetsen op dit album minder frequent en minder dominant aanwezig. De gitaren hebben nu vaker de ruimte om de melodie voor een groter deel te bepalen. Piotr Grudziński haalt mooie melodieën uit zijn elektrische gitaar. Al in de tweede track ‘Under the Pillow’ valt dit op. De akoestische gitaar die je hoort is van Mariusz. Hij bespeelt de 12 snarige gitaar. Daarom klinken de akoestische gedeelten zo bijzonder.
Misschien wel de belangrijkste verandering is dat Duda met minder power zingt. Waardoor de warme kleur van zijn stem beter naar voren komt. Je zou bijna kunnen zeggen dat ze deels terug keren naar hun roots van hun eerste albums. Ondanks deze terugkeer, is ook dit album toch compleet anders.

(8/10) (Inside Out Music)