Alles wat je weten wil van Crescent Moon

Het ontstaan van Crescent Moon

De broers Frank en Eric Peters zijn oprichters van de band Crescent Moon. Deze naam hebben ze gekozen omdat hij bij hun muziek past. Bovendien heeft de maan een grote symbolische en mythische betekenis.
Eind 2013 hebben ze op zolder een studiootje ingericht. Ze kochten een goede geluidskaart. Daar zat een DAW (Digital Audio Workstation) bij. Dit is, kort gezegd, de basis van een digitale muziekstudio. In de loop van 2014 hebben ze uit liefhebberij en om ervaring op te doen een paar nummers opgenomen. Dit was een nieuwe weg voor ze. Ze hebben zichzelf al het studiowerk aangeleerd.
De broers zijn met muziek grootgebracht. Ze hebben altijd belangstelling gehad voor diverse muziekstijlen. Frank was drummer in een band. Na zijn schooltijd is hij hiermee gestopt. Eric bleef zijn bas trouw. Frank en Eric jammen graag samen op nummers die ze beide goed vinden. Ook de tweeling Bas en Tim (zonen van Frank) waren al jong met muziek bezig. Toen ze 9 jaar waren begonnen ze met bugel en trompet. Bas pakte even later de gitaar op en Tim leerde zichzelf piano spelen. Hij begon met klassiek, pop en rock volgde. Niet verwonderlijk dat Bas en Tim zich in 2015 bij de band voegde.
Bas componeert graag in het gratis te downloaden programma ‘Melody assistant’. De melodie die hij in zijn hoofd heeft zet hij zelf moeiteloos over in het notenschrift. Via het programma kun je de compositie door verschillende instrumenten laten spelen.

De voorbereiding

Nadat ze besloten een thema-album over communicatie te maken hebben ze uitgebreid onderzoek gedaan. Ze zijn begonnen met You Tube filmpjes van Franz Kafka (Before the Law) te bekijken. Ze zijn voor veel uitleg vatbaar, dit leverde genoeg discussie op. Ze hebben diverse documentaires en interviews bekeken. Bovendien lazen ze artikelen en boeken over communicatie en privacy. Niet alleen deze serieuze zaken vormden inspiratie voor teksten. Ook een toekomstbeeld uit de serie ‘The Twilight Zone’ en diverse films zoals ‘Men with the X-ray eyes’, ‘They Live’ en ‘Transcendence’ dienden als inspiratiebron.

Margot (de zus van Frank en Eric) maakte het artwork. Het tekstboekje heeft de grootte van een DVD doosje. Bij iedere track zit een andere tekening. Passend bij de tekst.
Het gedicht ‘Insomniac’ (door Sylvia Plath) staat achterin het tekstboekje en op dit gedicht is het albumtitel ‘The Lidless Room’ gebaseerd. Het gedicht gaat over de hoofdpersoon die geen mogelijkheid heeft om zijn ogen te sluiten ondanks de oneindige verandering van beelden.
De volgende stap was het bedenken van de titels van de nummers en waar de tekst over moest gaan. In tegenstelling tot veel andere bands, schreef CM dus eerst de teksten, daarna pas de muziek. Frank en Eric componeerden voornamelijk vanuit akkoorden. Bas en Tim meer van uit melodie of een melodische structuur. Door deze verschillen vulden ze elkaar goed aan. Alle keyboard/piano solo’s zijn door Bas of Tim bedacht. Voor de perfectie zijn de teksten her en der wat aan de muziek aangepast. Tijdens dit proces gebeurde wel eens dat iemand kwaad de studio uitliep met de woorden: “Jij snapt niks van muziek!!” Dit leverde natuurlijk discussies op tussen de 15 jarige tweeling en hun vader en/of oom. Pluspunt van deze discussies was dat het altijd een beter resultaat opleverde. Bovendien heeft hen dichter bij elkaar gebracht.

Het opnemen

Eerst maakten ze een basis demo, om vervolgens de partijen in een schema uit te schrijven. Ze begonnen met de drumtrack, gevolgd door gitaar en daarna werden de andere instrumenten laag voor laag toegevoegd. Frank kan het beste zingen op een nummer dat af is en daarom werd zijn zang als laatste opgenomen. Vanaf het begin wisten ze dat ze samples zouden toevoegen. Dit om het verhaal duidelijker te maken. Toch is de sample van Obama in ‘Of Aphids and Ants’ pas toegevoegd nadat de muziek al klaar was. Ook het toevoegen van arrangementen was belangrijk voor de mannen. Het is als aanvulling op het geheel. In ‘Acceptation’ bestaat de koorzang uit 18 sporen zodat het als een echt koor klinkt. Het orkest arrangement voor ‘The Bellman’ komt grotendeels van Tim. Hij schudde het bijna zo uit zijn mouw. Toch zit het zo knap in elkaar dat je steeds weer nieuwe dingen hoort. Een nummer hoort een opening, een opbouw en een slot te hebben. Ze hebben constant op het geluid en de balans gelet. Telkens bijschaven totdat ze tevreden waren. ’The Devil and the Machine’ werd zelfs herschreven omdat ze niet tevreden waren met de eerste versie.

Doelstelling.

Hun doelstelling was om een zo goed mogelijk product te maken met de middelen die ze hadden. Ze wilden dat hun album vergeleken kon worden met een studioalbum. Over verkoop en promotie was nog niet nagedacht. Hoewel het album grotendeels over communicatie en multimedia gaat, had Crescent Moon voor zichzelf nog geen website of Face Book Pagina. Die hadden ze, vreemd genoeg, pas na de release gemaakt. Ze hebben zelf een paar radiostations en magazines benaderd. Die pakten het vrijwel direct op. De week na de release (18 December) werden ze gekozen tot plugplaat van de week op een Nederlands prog.rock station. Twee weken later stonden ze in de Indie chart. Inmiddels staan ze hier, tot hun grote verrassing, op de 2e plaats.
Ook over de grenzen doet CM het goed, want een aantal nummers is in o.a. Italie, Frankrijk, Engeland te horen geweest. Twee radiostations (in de USA en in Frankrijk) hebben het album integraal uitgezonden.

Toekomstplannen

De mannen werken aan een spectaculaire videoclip voor één van hun nummers. Hun wens is om ‘Lidless Room’ op vinyl uit te brengen. De planning is om in mei van dit jaar aan een nieuw album te beginnen. Bas en Tim maken het liefs thuis muziek en ook zij willen weer meewerken aan het nieuwe album.

Tot slot wil ik Frank, Eric, Bas en Tim bedanken voor de tijd die ze namen om de vragen uitgebreid te beantwoorden.

Hier de link naar de recensie van het album ‘Lidless Room’

https://rockmuzine.nl/2016/02/09/crescent-moon-the-lidless-room/