CD van de Week: Convulse – Cycle Of Revenge
Als je teruggaat naar de beginperiode (lees: 1990) van Convulse, dan hebben we te maken met een death metal band pur sang. Het 1e album van deze Finse band uit 1991 ‘World Without God’ ademde dood en verdoemenis en kon zich moeiteloos meten met hun diverse andere Scandinavische leeftijdgenoten.
Het 2e album ‘Reflections’ uit 1994 liet een heel andere indruk na en was meer ‘death and roll’ georiënteerd. Korte tijd later viel het doek voor de band. Een ijzersterke doorstart volgde er (pas) in 2013. ‘Evil Prevails’ was wederom een death metal knaller van jewelste.
18 maart a.s. krijgt de loopbaan van Convulse een verder vervolg in de vorm van ‘Cycle Of Revenge’. Ook hier gaat men weer verder met “het buiten de lijntjes kleuren” en de zoektocht naar een vernieuwend geluid… Licht progressief en de her en der opduikende “vrolijke” ritmes zorgen voor een spannend album. Diverse vocale wisselingen, van diep grommend tot bijna fluisterend en dan weer ‘vertellend’, tot vrij rauw gezongen teksten, houden je goed bij de les.
Men schuwt de diverse instrumentale intermezzo’s niet en maken je juist als luisteraar nieuwsgieriger, naar wat je de eerstvolgende keer nog meer zult horen als je het album wederom opzet. Het eerste nummer (het titelnummer) zet je dus al meteen helemaal op het verkeerde been, wanneer je Convulse zou kennen van hun death metal platen van voorheen. Het intro ervan duwt je meer richting black metal, vanwege het mooi opgebouwde gitaarloopje en ditzelfde gitaarloopje laat je lekker wegdromen en alvorens je het doorhebt, wordt je zo het 2e nummer ‘God Is You’ ingezogen.
Eigenlijk zegt dit al genoeg over de rest van het album. Niets vermoedend luister je het moeiteloos in 1 keer uit. Nergens wordt op het album vol gas gegeven, iets wat je eigenlijk ook pas in de gaten hebt als men met het stuwende ‘Into The Void’, deze sterke plaat afsluit.
Vooralsnog is er geen tour aangekondigd van dit trio. Toch ben ik benieuwd naar de live setlist, die dit album tezamen met het oudere werk zou kunnen opleveren. “Fingers crossed”, mijn zegen hebben ze.
(8,5/10, Svart Records)
