Volbeat – Seal the Deal & Let’s Boogie

Halverwege het eerste decennium van deze eeuw was daar ineens Volbeat! Een viermans formatie uit Denemarken, ontstaan in Kopenhagen, uit de asresten van de death metal band Dominus. De eerste drie platen van Volbeat, die verschenen bij het Nederlandse Mascot label, vond ik zeer goed te pruimen. De aanstekelijke mix van rock, rock ‘n’ roll en metal met een heel klein vleugje Amerikaanse punk als een soort Johnny Cash meets Elvis Presley meets Metallica, klonk fris en voor metal begrippen een soort van vernieuwend, ondanks dat alle ingrediënten van Volbeat’s muziek uit reeds ruim bewandelde paden afkomstig waren.

Met het uitbrengen van het vierde album ‘Beyond Hell/Above Heaven’ in 2010, hield ik even mijn adem in. Zou Volbeat voortborduren op de koers van de drie voorgangers? De onveranderde stijl en het concept van Volbeat hadden zich immers al bewezen en de sound was misschien wel toe aan een upgrade. Ook het feit dat dit de eerste release zou worden voor een grote platenmaatschappij (Vertigo/Universal) baarde mij een beetje zorgen. “Wij” in de metal wereld hebben daar in het verleden, met andere bands niet altijd even goede ervaringen mee gehad.

Die “grote jongens” willen nou eenmaal centjes verdienen om via veel radio aandacht een hoop platen te verkopen en Volbeat is daar met hun toegankelijke muziek de melodieuze stem van de charismatische zanger/gitarist Michael Poulsen een uitstekende partner voor.

Het vierde album werd uiteindelijk een groot succes. Volbeat had nog enkele troeven in hand door een balans te vinden tussen hun swingende rock ‘n’ roll deuntjes afgewisseld met een stevig potje metal o.a.geholpen door gastmuzikanten Barney Greenway (Napalm Death), Michael Denner (Mercyful Fate) en Miland “Mille” Petrozza (Kreator).

Wat ik vreesde bij het vierde album, werd uiteindelijk toch bewaarheid op het vijfde album ‘Outlaw Gentleman & Shady Ladies’ uit 2013. Het was zeer zeker geen slecht album, want ik ben er heilig van overtuigd dat Volbeat, met de kwaliteiten die de band bezit nooit een slecht album zal maken. Maar het album kende qua songs en stijl niet veel verassingen behalve het feit dat de liedjes vooral toegankelijker waren voor “radio airplay”, hier en daar wat pop-punk invloeden maar vooral minder heavy, gestroomlijnder, melodieuzer en vooral weer erg “Volbeat”. De gastbijdrage van de Deense “Metal God” King Diamond zou vanuit het oogpunt van de metalhead wel eens interessant kunnen worden, maar helaas deed het nummer ‘Room 24’ geen enkel metalhart sneller kloppen.

Anno 2016 is Volbeat wel geëvolueerd van interessante nieuwkomer tot een wereld act van formaat.
Behalve het feit dat Volbeat al regelmatig in Amerika heeft getoerd en recentelijk is ingelijfd bij het zelfde management als Metallica, is de band vooral hier in Europa ook sterk in aanzien gegroeid. In de nabije regio speelde de band in tien jaar tijd in steeds grotere zalen en op steeds grotere festivals. Little Devil, 013, Ahoy, Dauwpop, Fortarock, Graspop, Pinkpop…….Volbeat is er allemaal geweest. Ook komende zomer staan er grote festivals als headliner op het programma.

Dit gloednieuwe zesde album van Volbeat, ‘Seal the Deal & Let’s Boogie’, krijgt na heel veel luisterbeurten nog steeds geen vat op mij, of misschien is het wel andersom en kan ik geen vat op het album krijgen. Ik hoor Volbeat….maar dan ook voor het overgrote deel, de Volbeat zoals ik ze al jaren ken. Okay, het album heeft iets meer ballen dan zijn iets wat slappe voorganger, er is weer wat meer plaats gemaakt rock georiënteerde melodieën. Het gitaarwerk en de bijbehorende solo’s zijn wat rauwer aangezet ten opzichte van het vorige album, zoals goed te horen in songs als ‘Let it Burn’ en ‘The Gates of Babylon’. Volgens vertrouwde Volbeat traditie zijn er ook weer wat gasten uitgenodigd om de plaat op te leuken. Net als op het album “Rock the Rebel/Metal the Devil” uit 2007 zingt de Deense zanger Johan Olsen een deuntje mee.

Voor het nummer ‘Black Rose’ is rocker Danko Jones van stal gehaald maar dit nummer heeft geen spierballen en met een veel te hoog “whoe-ha” gehalte in de koortjes irriteert het nummer zelfs een tikkeltje. In positieve zin valt te melden dat de muzikale kwaliteiten van Volbeat weer volledig zijn gewaarborgd in dit album, de hoes is goed verzorgd en sluit aan op al het vorige artwork, ook huisproducer Jacob Hansen heeft zijn job weer goed gedaan, wat dat betreft klopt alles.

Nummers waar je als luisteraar blij van zou kunnen worden zijn up tempo nummers als het titelnummer ‘Seal the Deal’ (heerlijk gitaarwerk) en de perfecte opener ‘The Devil’s Bleeding Crown’. Het gedeeltelijk in de Deense moedertaal gezongen, het wat tragere ‘For Evigt’ mag er ook best zijn. Die laatste drie genoemde nummers zijn allen wel toevallig songs die al enige tijd op het internet te beluisteren zijn. ‘The Loa’s Crossroad’ is een nummer dat het meest metal georiënteerd is. Melodieus als altijd maar ook hard met bulderend bas werk, een scheurende gitaarsolo en een lekker staccato riffje. De cover (ook een bijna vaste traditie van Volbeat) ‘Battleship Chains’ van Georgia Satellites is geen slechte keuze, een lekker simpele, rechttoe rechtaan bluesrock stamper.

Seal the Deal & Let’s Boogie’ is zeker geen slecht album. Volbeat doet wat ze al jaren doen en heeft hier en daar een kleine nuance aangebracht in de muziek.
Gospelkoortje hier (‘Goodbye Forever’), doedelzakje daar (‘The Loa’s Crossroad’) hier en daar een oosters riedeltje, maar ik hoor vooral heel veel Volbeat.

(7/10, Vertigo/Capitol)

01. The Devils Bleeding Crown
02. Marie Laveau
03. For Evigt
04. The Gates Of Babylon
05. Let It Burn
06. Black Rose
07. Rebound
08. Mary Jane Kelly
09. Goodbye Forever
10. Seal The Deal
11. Battleship Chains
12. You Will Know
13. The Loa’s Crossroad
14. The Bliss