Anderson/Stolt – Invention of knowledge
Jon Anderson en Roine Stolt zijn twee reuzen in de prog wereld. Jon kennen we als zanger van Yes. Multi-instrumentalist Roine is de gitarist van The Flower Kings. Beide mannen zijn decennia lang actief in de prog muziek. Hoogste tijd om samen een album uit te brengen. Dit doen ze in samenwerking met gastmuzikanten zoals: toetsenist Tom Brislin (Yes, Meatlof), bassist Michael Stolt (The Flower Kings) e.a. De backing vocalisten zijn niet de minste, bijvoorbeeld: Daniel Gildenlöw (Pain of Salvation), Nad Sylvan en Maria Rerych. 24 juni verscheen het vooraf bejubelde debuutalbum ‘Invention of knowledge’.
Na een instrumentaal intro herken je de karakteristieke stem van Jon Anderson. Deze stem is één van de belangrijke herkenningspunten van Yes. Jon zingt een groot deel op ongeveer dezelfde toonhoogte en volume. Zijn stem is iets te luid ten opzichte van de muziek. Daar zit een lichte dis balans. De kleur van zijn stem past wel bij de muziek, waarin leuke details verwerkt zijn. De geluidskwaliteit is prima, en de muziek is goed verdeeld in de boxen. Als Jon wat zachter zingt komt zijn zang beter tot zijn recht. Kort na aanvang van het tweede deel hoor je in de muziek duidelijk de invloeden van The Flower Kings. Het is even wennen aan de mix van de stem van Jon, in combinatie met het geluid van The Flower Kings. Het is over het algemeen wel de rustigere Flower Kings. Zonder de bombastische elementen. Door de achtergrondzang valt de scherpe kleur van Jon’s stem minder op. Wanneer Jon’s stem niet meer scherp klinkt verandert ook de muziek. Het geheel is nu bijna minimalistisch. Mooi, maar niet subliem. Bij de wisseling naar deel 3 is er even wat meer power. Ongeveer halverwege is er een verrassende wending naar een rustig gespeeld gedeelte. Dit is mooi! Pas nu ben ik één met de muziek. Op het einde klinkt zachtjes het ruisen van golven, samen met sferische muziek.
‘Knowing’ heeft me al vrij snel te pakken. Toch weet Anderson/Stolt dit niet geheel vast te houden. Na een basloopje volgt een betoverend instrumentaal stuk. Met vooral in percussie kleine details. Goed gemixt in de boxen en bovendien is de geluidskwaliteit zeer goed. Het tweede deel (‘Chase and Harmony’) sluit hier met een pianosolo goed op aan. Het geheel mist af en toe de èchte intensiteit. De muziek kruipt niet onder je huid, zoals Yes en The Flower Kings dat wel kunnen. Het einde sterft weg.
De strijkers klinken heel zacht, langzaam wordt het volume van ‘Everybody heals’ deel 1 opgebouwd. Ondanks de goede start verslapt bij vlagen mijn aandacht tijdens deze 3 delen. Anderson/Stolt weet mijn aandacht wel steeds weer op te eisen tijdens mooie, soms onverwachte stukjes.
De start van ‘Know…’ is een vrij gewoon voor prog rock. Dit blijft even door kabbelen. Het luistert makkelijk weg. Je wordt amper geprikkeld om intens te luisteren. Dat verandert als Jon breekbaar zingt. Hier wordt je geraakt. De strijkers zijn te veel op de achtergrond om voor extra diepgang te zorgen.
Je moet een aantal keer luisteren om het laagje over laagje er uit te kunnen filteren. In eerste instantie vallen deze laagjes amper op omdat ze geïntegreerd zijn in het geheel. Anderson/Stolt klinkt iets te voorzichtig. Ze hebben op veilig gespeeld. Daardoor zijn ze te weinig verrassend. Yes plus The Flower Kings. Dan mag je een subliem album verwachten. Is dit debuut subliem? Nee. Is het goed? Jazeker! Want er is wel degelijk zorg besteed aan de opbouw van de nummers. Hopelijk volgen er meer Anderson/Stolt albums.
(8/10, InsideOut)
