Royal Thunder – WICK
Royal Thunder is een vierkoppige band uit Atlanta. Ze spelen classic hardrock, vermengd met jaren ’90 grunge en progressieve rock. ‘WICK’ is hun derde studioalbum. Het instrumentale intro van ‘Burning Tree’ is best boeiend. Frontvrouw/bassist Mlny Parsonz heeft een krachtige stem met een ruw randje. De zang die bewerkt is in de mix, klinkt merkwaardig. Deze stem lijkt op die van een animatie / tekenfilmfiguur. De opbouw van deze openingtrack is vrij eenvoudig. Apart, maar mooi wegstervend einde.
‘April Showers’ heeft een rustige, zachte start. Hierdoor en door de titel lijkt het een zachtaardig nummer te worden. Maar al gauw neemt het vocale volume van Mlny toe. Ze laat een mooie rauwe, emotionele schreeuw horen. Goed opgebouwd nummer met voldoende tempo/volume wisselingen. Jammer dat de interessante tekst niet volledig is te verstaan. Goed gitaarwerk van Josh Weaver en Will Fiore zorgen er mede voor dat dit een sterk nummer is. Hopelijk is de rest van het album ook zo goed. Maar dat blijkt niet het geval. De volgende nummers zijn best aardig. En zeker opzwepend. Maar te veel van hetzelfde. Zeker voor prog rock zitten er te weinig verrassende elementen in. Toch tik ik met mijn voet op de maat van de muziek mee. Mlny zingt grote delen ongeveer op hetzelfde volume en in toonhoogte zijn de verschillen ook aan de kleine kant.
De akoestische start van ‘Plans’ vormt een groot contrast met de voorgaande nummers. Mlny’s stem heeft nog steeds een rauw randje. Je hoort de emotie op haar stem. Evan Diprima drumt langzaam, hetgeen prima past bij deze setting. Bovendien klinken de drums ‘rond en vol’. Verrassend en zeer goed nummer!
Piano, zang en strijkers tijdens het intro van ‘Push’. Ik ben getriggerd, nieuwsgierig naar wat er komen gaat. Wordt dit weer een verrassend nummer? Hoewel het opzwepende stuk helemaal niet verkeerd is, weet Royal Thunder net niet compleet te boeien. De wending naar minimalistisch verdient een pluim. Het laatste stukje is dan weer te voorspelbaar. ‘The Well’ is boeiender van structuur dan de voorgaande nummers. Maar ook dit is geen topper. Een voorspelbaar verloop dreigt voor ‘We Never Fell Asleep’. Dan klinkt er zeer verrassend a capella zang. Even hoop ik dat dit een wending zal zijn. Door de opbouw is het duidelijk dat hiermee de cd eindigt.
De single release van ‘April Showers’ was veel belovend. Dat veel belovende klonk slechts in een paar nummers door. De teksten hadden meer indruk gemaakt als er meer wendingen in volume en tempo waren geweest. Vrij veel intro’s triggeren mij. Maar dat gevoel sijpelt weg omdat het vervolg niet boeiend genoeg is. Hoewel dit geen topalbum is, is het best een lekker plaatje. De nummers vragen om het volume verder open te draaien.
(69/100 , Spinefarm Records)
1. Burning Tree
2. April Showers
3. Tied
4. We Slipped
5. The Sinking Chair
6. Plans
7. Anchor
8. WICK
9. Push
10. Turnaround
11. The Well
12. We Never Fell Asleep
