Machines Dream – Black Science

In Canada gingen vijf mannen een paar keer per week jammen. Deze jamsessies leidde tot een aantal tracks. Die tracks leidde tot een prog rockband Machines Dream. Ze hebben zich laten beïnvloeden door bijvoorbeeld: Porcupine Tree, Marillion en Blackfield. Vijf jaar geleden kwam hun debuutalbum uit. Inmiddels zijn we een paar albums verder. ‘Black Science’ is vooral een terugblik naar de vorige eeuw. Er zijn fantastische ontwikkelingen geweest, maar ook dieptepunten zoals oorlogen en gevechten.

‘Armistice Day’ is een korte, mysterieuze en vrij sombere track. De sombere klanken passen bij de tekst. Deze openingstrack gaat bijna naadloos over in ‘Weimar’. Het drumintro verraadt de wending. Het instrumentale stuk is melodieus, daar zorgt onder andere de elektrische keyboardsound voor. Pianospel aan het begin van een kleiner gespeeld deel. Craig West zingt klein, door zijn zang en de tekst word ik getriggerd om intens te luisteren. Dit gaat over de Weimar Republiek. Zo werd Duitsland na de eerste Wereldoorlog ook genoemd (tot 1933). Met het geluid dat lijkt op een klavecimbel krijgt de kalme sfeer een wending naar rock. Dit rockende stuk zit verrassend in elkaar. Gave elementen in het ritme wordt afgelost met zowel meeslepend als licht gillend gitaarwerk. En dit wordt weer afgewisseld met rustigere stukjes. Elektronisch keyboard klanken komen weer naar boven. De manier van drummen sluit er prachtig bij aan.

‘Heavy water’ is gebaseerd op de atoombom van Hiroshima. Ik word zo in beslag genomen door de tekst en de muziek, dat ik vergeet te recenseren. De achtergrondzang smelt dusdanig samen dat het niet meteen opvalt. Tijdens het prachtige instrumentale stuk vormen melodie en ritme een uitzonderlijke combinatie. Weer is het gitaarspel van Rob Coleman fantastisch, maar ook het drumwerk van Ken Coulter is super. Alles is tot en met het gave einde in totale harmonie. Piano en het geluid van ‘strijkers’ aan de start van ‘Black science’. Dit bezorgt mij kippenvel. Dit ebt even later een klein beetje weg. Toch blijft de titeltrack je bij. Josh Norling bespeelt zijn saxofoon vrij zacht, dit mengt zich fantastisch met het geheel.


 Drums geven ‘UXB’ een boeiend intro. De snaren zorgen voor een wat zwaarder vervolg. De tekst komt binnen. Geen wonder want het leven en het opgroeien in Noord Belfast staat centraal. De verandering van rock naar lichtere muziek vlak voor het einde is bijzonder. 

Natuurlijk zijn er al veel tracks gemaakt over internet en social media.
Toch krijgt Machines Dream het voor elkaar om van ‘Noise to signal’ een goede track te maken.
De woorden:

“Noise to signal, signal to noise”

doen me denken aan ‘Signal to Noise’ van Sylvium (van het album ‘Waiting For The Noise’) . Hoewel de verschillen groot genoeg zijn, blijft er voor mij even die connectie. Terug naar Machines Dream: Na een toename in volume is de verandering naar minimalisme verrassend. Niet alleen verrassend, ook subliem. Tijdens een instrumentaal stuk laat Josh zijn saxofoon met meer power klinken. Magnifiek wegstervend eind.

’Black science’ is een album om intens naar te luisteren. Muziek en teksten versterken elkaar en vormen een indrukwekkend geheel. Toch is dit album niet al te zwaar beladen. De toegankelijkheid is gebleven. Tijdens de eerste keer luisteren was het album al mooi en dat werd alleen maar beter.

(90/100, Progressive Gears)

1 Armistice Day 01:34
2 Weimar 10:40
3 The Cannons Cry 04:18
4 Heavy Water 08:36
5 Airfield on Sunwick 06:11
6 Black Science 08:17
7 UXB 04:59
8 Noise to Signal 08:47

Line up:
Ken Coulter: drums
Brian Holmes: keyboards
Craig West: lead zang, bas
Rob Coleman: gitaar
Jake Rendell: mandoline, achtergrond zang

Gasten:
Chris Belsito en Eugene Rogers: teksten
Josh Norling: saxofoon
Jakub Olejnik, Chris Belsito en Jenny Gauvreau : (achtergrond) zang