Antoine’s Legacy – Antoine’s Legacy

Pas geleden werd ik door Antoine’s Legacy benaderd of ik voor hun gelijknamige debuutalbum een review wilde schrijven. Na het horen van de teaser zei ik:“Ja graag!”. Deze prog-band werd opgericht door de Glenn en Randy Antoine. Deze Utrechtse broers vonden in de Brabander Marijn Geluk de perfecte zanger. Niemand minder dan Dave LaRue (o.a. Flying Colors, Steve Morse Band) is de bassist. Toen toetsenist Derek Sherinian (o.a. Dream Theater) hun muziek hoorde, wilde hij graag meewerken.

‘Pain and illusions’ heeft een akoestische start. Er is vrij snel een verandering naar meer power. Marijn heeft een geheel eigen kleur stem. Hij zingt een flinke lap tekst in een behoorlijk tempo. Hierdoor moet je zo nu en dan goed luisteren om alles te verstaan. Dit lukt prima met hulp van het tekstboekje. De woorden die hij zingt zijn niet bepaald vrolijk, maar ook niet al te zwaarmoedig. De meerdere vocalen vormen een prima combinatie. De zware sound wordt een aantal keer afgewisseld met lichtere muziek. De lichtere delen zijn steeds weer verrassend. In de donkere stukken horen we de aangenaam zware bas van Dave, heerlijk gillend gitaarwerk van Randy. Prima aangevuld door Glenn met donderende dan wel strak bespeelde drums. Met “Woohohoo, Woohohoo” eindigt deze openingstrack.

Het intro van ‘Dirty Details’ is vrij rustig, de spanning wordt opgebouwd. De verwachte explosie van geluid is minder heftig. Maar dat maakt het juist boeiend. Het tempo gaat flink omhoog. De metal invloeden zijn ook hier duidelijk, maar niet overheersend aanwezig. Even lijkt de track te gaan eindigen. Maar het is een gave omslag naar klokkengelui. Pianoklanken en diverse laagjes gitaarspel worden toegevoegd. Het ritme van het drumwerk bevat diverse contrasten. De verrassende wisselingen tussen melodie en ritme èn het samenspel tussen deze twee componenten geeft een boeiende structuur. Je voelt opbouw naar einde. Iets voorspelbaar, maar fantastisch gespeeld.

Na de ‘hectiek’ van ‘Where we belong’ start ‘As the moon shatters’ heel rustig. Ook hier is er afwisseling tussen licht en zwaar. Maar het accent ligt hier meer op de lichtere, optimistischere sound. Het einde is plotseling maar mooi.

In ‘Trip into the night’ hoor je even het geluid van een voorrijdende trein. Dit lijkt geen direct verband te hebben met het geheel. Een aantal elementen uit eerdere nummers zijn ook hier te horen. Dit zorgt voor eenheid, maar verkleint het verschil in de nummers onderling. Na een tekst waarin Marijn respectvol over een plezierig avontuurtje vertelt, volgt een instrumentaal, melodieus stuk. Vervolgens herhaalt Marijn vol vuur een deel van de tekst. Je hoort de trein stoppen. De wending naar een vleugje country is totaal onverwacht. Maar geweldig gekozen! Wat een subliem einde!

Één van de weinige kritiekpunten is dat ‘Sacred’ eindigt in een fade out. Zo jammer dat zo’n gave track op het einde wordt weggedraaid. Andere tracks eindigen wel mooi. Vooral ‘Where we belong’ heeft een gaaf wegstervend einde. De geluidskwaliteit is goed, alles is prima verdeeld over de koptelefoon. Dit komt ook goed tot zijn recht als je de muziek flink uit de speakers laat denderen.

Een aantal songteksten zijn behoorlijk lang en worden deels snel gezongen. Toch zing ik flarden van de teksten na een aantal keer luisteren mee. Vlagen van de melodie blijven in mijn hoofd kleven. Technisch zit de muziek ingewikkeld in elkaar. Er zijn nogal wat veranderingen in volume en tempo. Regelmatig vliegen de muzieknoten in hoog tempo om je oren. Maar Antoine’s Legacy is nergens over de top gegaan. Hierdoor is ‘Antoine’s Legacy boeiend en toegankelijk. Antoine’s Legacy is een verslavend en ijzersterk debuutalbum.

(91/100, Sacred Recordings)

Tracklist:
1 Pain and illusions
2 Sacred
3 Dirty details
4 Where we belong
5 As the moon shatters
6 Trip into the night

Band line up:
Glenn Antoine – drums en zang
Randy Antoine- gitaren
Dave LaRue- bas
Marijn Geluk- zang