CD van de Week: Tell me who I am – Tell me who I am
Vorig jaar kwam het project van Noel Husser van de grond. Hij noemde dit Tell me who I am. Dit is tevens de titel van het conceptalbum. Er staat maar één track op, deze is gebaseerd op een kort verhaal. Het begin van het verhaal vat ik even samen:
Een man heeft pijn tussen de schouderbladen. Dit wordt steeds erger. Hij krijgt bloedende bulten en raakt versuft. Zijn vriendin hoort een tijdje niks van hem. Als ze ongerust bij hem aanbelt doet hij niet open. Daarom belt ze de politie. Die forceert de deur. Ze treffen hem tussen leven en dood aan. Hij bevindt zich, zonder dat hij het echt bewust is, in een bizarre droomtoestand…
Het album begint heel rustig met het slaan van een kerkklok en een enkele aanslagen op de piano. Dit wordt aangevuld met sombere strijkers. De opbouw naar zwaardere muziek volgt. Het eerste deel van de tekst wordt verteld door een grimmig klinkende, duistere stem. De zang heeft een hele andere klank, zachtaardiger. De grimmig klinkende stem komt weer tevoorschijn. Zware muziek wordt afgewisseld met lichte en andersom. Bovendien is er variatie in het aantal laagjes van muziek en zang. Doordat de zang soms tegen elkaar in gaat, is niet alles goed te verstaan. Daarom lees ik mee in het tekstboekje. Gezongen delen worden afgewisseld met instrumentale stukken waar heerlijk zware snaren in zitten en prima dynamisch drumwerk. Zo nu en dan hoor je koorzang. Dit alles is perfect in balans.
Na gillend gitaarwerk en zware snaren is er een klein stukje akoestisch gitaarspel, wat een fenomenale combinatie! Dit vormt de overgang naar deel twee. De strijkers worden aangevuld met metal invloeden. De zin “Let me go” en de muziek die erbij hoort, is gevuld met wanhoop, onrust en paniek. Er is een wending naar uiterste rust. Deze contrasten zijn geweldig. Dat geldt ook voor de afwisseling in zang. Enkele zinnen worden gaaf gegrunt door Noel. Muziek en grunts zijn volledig in balans. Wanhoop en somberheid wisselen elkaar af. Dit komt terug in muziek en zang. Daarbij zorgen de strijkers voor een mooie aanvulling. Dit alles is goed verdeeld over de boxen.
De grunts en de opbouw van muziek die hierop volgen kruipen onder mijn huid. Dit is een heuse metal opera! Weer valt de dynamiek in het drumwerk op: zwaar, laag en toch vrij snel. Lichtere muziek mengt zich er doorheen. Ook in het derde deel wisselen de emoties elkaar af, net als de metal en klassieke elementen in de muziek. De wending naar de pianosolo is subliem. De vertellende stem past er perfect bij. Tijdens het instrumentale stuk komt er best veel op je af. De zang zorgt even later voor nog meer laagjes. De woorden “Tell me who I am” worden bijna geschreeuwd. Je voelt dat dit de opbouw naar het einde is. Weer heb ik kippenvel. En dat terwijl het volume zo hard staat, dat het huis bijna op zijn grondvesten staat te trillen. Met een paar wegstervende voetstappen eindigt dit geniale album.
Er is een hele enkele, korte imperfectie in het geluid. Zo miniem dat ze nauwelijks opvallen. Dat is het enige wat ik op ‘Tell me who I am’ aan te merken heb. Deze metal opera verdient het om met een heus orkest groots uitgevoerd te worden. Op de valreep van 2017 zeg ik: ‘Tell me who I am’ is past in de top 10 van de beste albums van dit jaar!
(94/100 , Eigen Beheer)
Tracklist:
1 Tell me who I am -29.00
I -Anima (Feat. Björn Strid)
II-Awakening
III-Alter Ego (Feat. Björn Strid)
Line up:
Noel Husser – gitaar, backing vocals, grunts, m.b.v. software: orkest, piano en drums
Andreas Wolff- lead en akoestisch gitaar
Raphael Morasch- bas
Levi Wegmann-piano
Sarah May- zang
Michael Rudolph- zang
Feat. Björn Strid (Soilwork) – zang
