Blå Lotus – Tube Alloys

De prog band Blå Lotus is zo’n anderhalf jaar geleden opgericht. Het motto van dit Zweedse drietal is: “Zes snaren zijn niet toegestaan”. Je zal dus geen gitaar horen, maar des te meer orgel en andere toetsen, bas en drums. Bovendien komt de Theremin ook voorbij. Hun inspiratie komt grotendeels uit de vroege prog jaren. Ze voegen er stoner-elementen en soundscapes aan toe en maken hiermee een eigen sound.

‘Trajectory’ heeft een staccato gespeeld ritme, waar het orgelspel van zanger Fredrik Andersson zich mooi een weg doorheen baant. Hierdoor ademt deze openingstrack al snel een aangename jaren ’70 sfeer uit. Hoge, meer elektrisch klinkende tonen mengen zich hierdoorheen. Deze heerlijke openingstrack sterft langzaam weg. ‘Omnistellar Firefly’ klinkt in eerste instantie ruiger. De zang is met vlagen vrij hoog en deels vervormd. De eerste woorden van Fredrik zijn slecht te verstaan. Ik moet even goed luisteren of er in het Zweeds of Engels of een mix hiervan gezongen wordt. Het zijn maar enkele zinnen. Bovendien vloeit de zang zo mooi samen met de muziek dat de mindere verstaanbaarheid niet storend is. Tijdens een instrumentaal stuk gaat het tempo flink omhoog. Als de zang er even later weer bij komt, ligt het tempo nog steeds best hoog. Vlak voor het einde gaat het tempo omlaag.

De nummers hebben allemaal een heerlijke flow in de melodie. Sommige delen klinken bijna lief en aardig. Andere stukken klinken wat ruiger en/of retro. Sommige stukken mogen dan retro klinken, de muziek is zeker niet gedateerd. De laagjes zijn zo gestapeld dat je soms amper kunt horen wat het allemaal is. Toch is het grotendeels in evenwicht. Er zijn diverse tempo en volumewisselingen. Er zijn af en toe mysterieuze geluiden te horen, dit is meer dan ‘alleen maar’ een Theramin. Regelmatig hoor je details. Zo zorgt Wiktor Nydén voor details in de percussie. Doordat alles prima verdeeld is over de koptelefoon, komt het allemaal goed tot zijn recht. In ‘Recreational Nuke’ ligt het tempo behoorlijk lager, en voelt bijna laidback. Zowel qua zang als qua muziek. De allerlaatste noot had wat langer aan mogen houden na zo’n ‘dromerige’ track als deze.

Het tempo wordt voor ‘Indian Money’ flink omhoog geschroefd. Eerdere elementen zoals de ruige retro sound komen terug. Ondanks de terug kerende elementen gaat het niet vervelend. Ook deze laatste track geeft je een heerlijke boast. Weer is er een goede opbouw naar het einde.
In de heerlijk lange instrumentale stukken zijn een royale hoeveelheid details verweven. Bassist/ Theramin speler Linus Karlsson is door de toegevoegde geluidseffecten verantwoordelijk voor een deel van deze details.

Vlagen van de melodieën blijven je bij. Sommige delen zijn experimenteel en/of psychedelisch van karakter, en zijn best complex. Door de weinige zang duurt het ook tijd voordat van ieder nummer de juiste titel weet. Bovendien is niet alles goed te verstaan. Dit biedt dus geen houvast om te tracks snel beter te leren kennen. Daarvoor moet je echt best vaak luisteren. Erg? Nee hoor, want dit smaakt naar meer. Er zijn nog wat verbeterpuntjes, maar ik hoop dat deze proggers de volgende keer met een full CD komen, die ook als hard copy verkrijgbaar is.

(78/100, Melodic Revolution Records)

Tracklist:
1. Trajectory (03:33)
2. Omnistellar Firefly (06:08)
3. Mephistopeles (08:09)
4. Moebius (07:33)
5. Recreational Nuke (04:17)
6. Indian Money (08:20)

Fredrik Andersson: Hammond and Farfisa Organ, Mellotron, Synthesizer, Electric Piano, Flute & Vocals
Linus Karlsson: Bass Guitar, Theremin & Random Sound Effects
Wiktor Nydén: Drums & Percussion