Void of Silence – The Sky is Over

Via het recordlabel Avantgarde Music brengt de Italiaanse band Void of Silence alweer hun vijfde album uit met de titel ‘The Sky is Over’. De band uit Rome is al sinds 1999 actief en heeft door de jaren heen vier albums uitgebracht met de titels ‘Toward The Dusk’ (2001) ‘Criteria ov 666’ (2002) ‘Human Antithesis’ (2004) en ‘The Grave of Civilization’ (2010). De band omschrijft zelf hun muziek als een mix van Funeral Doom Metal, Dark Ambient en Cinematic Soundtracks.

Op enkele intro’s na (?) duren de meeste composities meer als vijftien minuten (En zijn daardoor eigenlijk geen tracks meer). In totaal duurt het album gewoon zestig minuten, de gebruikelijke lengte natuurlijk voor een Doom Metal album.

De band opent meteen met de ruim zestien minuten durende compositie ‘The Void Beyond’ met een spannende, atmosferische intro en een langzaam opkomende gitaarriff met een sample van een speech onder een dromerige pianosound. Het is direct duidelijk dat band hun Dark Ambient invloeden vooral op dit album willen benadrukken en dat doen zij op zeer uitstekende wijze. Mooi om te horen hoe de band rustig de tijd neemt om pas na vijf minuten hun Ambient sound te laten overlopen in mystieke zang en gitaren. Ze doen hierin duidelijk de dingen lekker op hun eigen manier, maar ook dan blijft de mix van gitaren, mystieke soundeffects, en zang prettig om naar te luisteren met af en toe een grunt als backing vocal. Onder een stevig drumspel en lange uithaal wordt de luisteraar naar het einde begeleidt.

‘Abeona (Or Quitley Gone in A Hiatus) is een mooi intermezzo, die op zichzelf staat, en duidelijk geen begeleidende inhoud heeft naar de volgende compositie, de titelsong ‘The Sky is Over’. Qua aanpak verschilt deze nauwelijks van ‘The Void Beyond’ (Opnieuw maakt de band weer duidelijk gebruik van hun Dark Ambient invloeden als intro). Alleen wordt de zang dit keer eerder ingezet en wordt er gebruikt van harmonie met de backing vocals. Samen vormen zij de enigste interessante afwisseling tijdens deze song. Daarna volgt een langdurend instrumentaal middenstuk, wat toch een beetje begint te vervelen, want het gitaarspel klinkt nogal erg voorspelbaar onder de mystieke sound effects van keyboards. Een zeer korte pianospel dient als outro en eindigt abrupt. Jammer, want daardoor loopt het weinig mooi door naar de volgende intermezzo, ‘Adeona (Or Surfaced As Resonant Thoughts) Deze instrumentale intermezzo verschilt weinig met de vorige, maar heeft duidelijk wel meer een begeleidende taak naar de volgende compositie ‘Farthest Shores’.

‘Farthest Shores’ is duidelijk een My Dying Bride geïnspireerde song. De vocals hebben op deze song veel weg van de stijl van Aaron Stainthorpe. Ook de muziek kent een vergelijkbare opbouw. De band opent met een akoestische gitaar, om vervolgens over te gaan op stevige gitaren en dramatische zang onder een mystieke keyboards sound. De overlap tussen de verschillende instrumenten zitten zo goed in mekaar, waardoor je verbaasd reageert als de song is afgelopen.

‘White Light Horizon’ is de afsluiter van het album en is een ruim zeven minuten durende instrumentale track. Ook deze song begint tevens met een akoestische gitaarintro onder een sample van het geluid van spelende kinderen. Deze sample vaagt langzaam weg onder het spel van dramatische violen en mystieke zang. Als verrassend vocaal element wordt gebruik gemaakt van een vrouwelijke sopranostem, waardoor je de daadwerkelijke zang van Luca Soi nauwelijks mist.

Een mooi album met goede overlap van gitaren, mystieke effecten, Dark Ambient, en vocalen. Alleen neigt het mystieke er wel iets te dik bovenop te liggen, maar doordat het album muzikaal een verrassend gebruik is van een aantal instrumenten, houd het de aandacht van de luisteraar voldoende vast. Het gitaarspel klinkt wat voorspelbaar, maar doordat de band duidelijk geen consessies doet over hoe lang een bridge mag duren, of op welk moment de vocals moeten worden ingezet, slaat de verveling niet toe. Doordat er voldoende overlap is in het samenspel van de band vormen de composities mooi een geheel tezamen met alle invloeden waar de band dankbaar gebruikt van maakt. Ben benieuwd hoe dit op een livepodia over zal komen. (75/100) (Avant-garde Music)

Tracklist The Sky is Over:

1. The Void Beyond
2. Abeona (Or Quitley Gone in A Hiatus)
3. The Sky is Over
4. Adeona (Or Surfaced As Resonant Thoughts)
5. Farthest Shores
6. White Light Horizon

Line Up Void of Silence:

Luca Soi (Blind Vagrant) Vocals
Ivan Zara – Guitars, Acoustic Guitars, Bass
Ricardo Conforti – Drum, Keyboards, Programming and Drones