Come As You Are brengt meer dan Nirvana alleen naar de Effenaar
“Het beste van drie decennia gitaarmuziek”, zo werd het Come As You Are Festival in de Effenaar in Eindhoven aangekondigd. Gitaarmuziek, gitaarmuziek en nog meer gitaarmuziek. Verwacht geen John Denver maar stevige rock van allerlij allooi. Op de programmering een rij bands om u tegen te zeggen. Van de jaren 90 tot nu, van The Travoltas tot aan Drive By Wire.
Drive By Wire
De grote zaal van de Effenaar wordt geopend door Drive By Wire. De band mag geen introductie meer behoeven want er is vrijwel geen festival of zaal meer waar de Deventerse band niet heeft gestaan. Met een historie bij The Cords heeft frontvrouw Simone Holsbeek de nodige ervaring en dat zie je. De band trekt van leer in een voller lopende Effenaar en dat is maar goed ook. De pakkende riffs op de diepe bass leggen vergelijkingen met PJ Harvey en Kyuss en de band gooit alles uit de kast. Eigen nummers worden afgewisseld met enkele nummers van The Cords en dat slaat aan. Ondanks het vroege tijdstip van half vijf geeft Eindhoven thuis voor de stoners. Nummers van het laatste album ‘Spellbound’ worden gebracht als spelen ze de nummers al jaren. Maar ook de succesvolle voorganger ‘The Whole Shebang’ krijgt haar aandacht. Een sterke opener in Eindhoven Rockcity van de band die hier zo vamdaan zou kunnen komen. Eigenlijk zonde dat deze band niet gewoon vaker in Eindhoven speelt.
dirk.
Terwijl in de grote zaal de laatste tonen van Drive By Wire uitdoven, vangt in de kleine zaal het Belgische dirk. aan. dirk. met een punt inderdaad, in navolging op de geweldige Vlaamde Jazzfusionband Stuff.. Ook met punt ja, en daar hebben ze een punt want de muziek van dirk. is af. Punt. dirk. klinkt hier en daar rommelig maar niet op storende wijze. De mannen openen verrassend en hier en daar klinkt wat vergelijking met The Pixies. De band won een bronzen medaille bij Humo’s Rock Rally in 2016 en het is dan ook vreemd dat de band niet al is doorgebroken. Met de nodige zelfspot staat de band op het eigenlijk te kleine podium. “In België zijn wij een rockband, in Nederland zijn wij een supermarkt.”, grapt frontman Jelle Denturck. Maar nee, ook in Nederland mag de band zich met recht een rockband noemen. De muziek pakt goed in de Effenaar en hier en daar hoor je zelfs invloeden van Metallica door in de drums van Robin Wille. Maar het is vandaag juist de zang van de frontman die trekt. De stem van Denturck trekt van alle zangers op Come As You Are het meest op die van Nirvana frontman Kurt Cobain. Een sterk optreden van een band die we beter willen leren kennen.
Green Lizard tribute to the 90’s (feat. Silver Surfering Rudeboy)
Een van de grote trekkers vandaag is Green Lizard. Publiekslievelingen van de vorige edities, en terecht. De band is zo’n beetje de huisband geworden van het festival. Ontstaan in 1994 heeft de band een grote stempel gedrukt op de 90’s sound van de Nederlandse alternatieve rockscene. Niet voor niets moet de band, die sinds kort weer bij elkaar is, optreden en dat doen ze met een 90’s tribute. Nummers van Nirvana, Alice in Chains, Beastie Boys en de Urban Dance Squad komen voorbij. Die laatste is logisch, want frontman van het tijdelijke project is Patrick ‘Silver Surfering Rudeboy/Rudeboy Remmington’ Tillon. Die laatste kwam goed van pas bij UDS nummers als ‘Good Grieve’ ‘Mugshot’ en ‘Demagogue’.
Green Lizard trekt een volle zaal en terecht. Met de typerende bassstijl van bassist Axel van Oort en een voor Green Lizard zeker geen overdadige bezetting met drie gitaren. Met een berg ervaren mannen op het podium zie je gelukkig nog steeds een speelgenot waar je blij van wordt. Het is goed om de band weer te zien en dat het de band niet uitmaakt wat ze spelen: Green Lizard is een genot voor oog en oor. Met ‘Sabotage’ begint de absoluut perfecte afsluiter van de meer dan geweldige set die naar veel meer smaakt. De zaal gaat los en dat gaat niet anders bij Nirvana’s ‘Lithium’, waar de eerste pit van de dag vormt. Als laatste wordt Rudeboy nogmaals naar voren gehaald en met een extra snelle ‘Fastlane’ sluit het optreden helaas af.
Tusky
Tusky is min of meer het vervolg op de succesfotmatie John Coffey. Punkrock zoals punkrock bedoelt is. Tusky is de hardste band op Come As You Are en heeft de pech te moeten beginnen terwijl Green Lizard nog vol aan het spelen is. De zaal loopt dan ook pas na ongeveer een kwartier vol, maar dan is het ook afgeladen vol. Terecht want ondanks dat je Tusky niet makkelijk kan vergelijken of in een hokje kan plaatsen, is Eindhoven bijzonder Tusky-minded. Frontman Alfred van Luttikhuizen trekt de band er met gemak doorheen, gesteund door een paar hardcore fans vooraan bij het podium.
Ash
Het Noord Ierse Ash lijkt op het eerste gezicht een vreemde eend in de bijt. Waar rock de gehele dag al zwaar de klok slaat, lijkt de britpopband toch een publiekstrekker te zijn. Met zijn Flying V trekt Frontman Tim Wheeler de zaal goed vol in Eindhoven. Met nummers als ‘Oh Yeah’, ‘Girl From Mars’ en ‘Burn Baby Burn’ mixen de mannen hun britpop met rock, grunge en poppunk. Come As You Are heeft met Ash een goede slag geslagen, hoewel het vreemd is waarom de band geen eigen avond heeft gekregen. Nee, de band heeft geen hits gehad in ons land, toch kan een groot deel van de zaal de teksten letterlijk meezingen.
Admiral Freebee
De Vlaamse Tom Van Laere mag stiekem een bekend geheim genoemd worden. De Belg is wellicht beter bekend onder zijn artiestennaam Admiral Freebee en met band en baardje staat de admiraal zaterdagavond op prime time in de kleine zaal van de Effenaar. Onterecht in de kleine zaal, maar met zo’n line-up als Come As You Are moet er ook een kleine zaal gevuld. Zonde, want de band kan met gemak een grotere zaal aan. De kleine zaal is vol, overvol en barst feitelijk uit z’n voegen. Nu pas valt het op dat de gemiddelde leeftijd van de bezoekers stukken hoger ligt dan normaal in de Effenaar het geval is. Ligt het aan de wat oudere programmering of is Come As You Are gewoon een festival voor muziek-connaisseurs, dat aan de snelle jeugd voorbij gaat? Het poppy ‘Always on the run’ opent de vrolijke en aparte set, waarbij de virtuositeit van Admiral Freebee direct de aandacht trekt. ‘Rags ’n Run’, ‘Einstein Brain’ en ‘Oh Darkness’ komen natuurlijk voorbij in de set die lijkt te zijn aangepast op het festival. Minder bluesrock dan Van Laere normaal in zijn set voorbij laat komen. Het valt te bezien of Freebee net zo’n volle zaal zou trekken in z’n eentje, maar voor het festival is het een bijzonder interessante afwisseling. Toch laat de band naar mate de set naar het eind loopt, horen ook het hardere gitaarwerk niet te schuwen.
Buffalo Tom
Met een typisch jaren 90-geluid vangt Buffalo Tom in de grote zaal aan. De Amerikanen zijn de grootste band op het festival en werden wereldberoemd door singles als ‘Taillights Fade’ en ‘I’m allowed’ maar ook door de iets minder bekende ‘Summer’ en ‘Sodajerk’, die bij de fans erg geliefd zijn. Met sferische beelden op de achtergrond spuit frontman Bill Janovitz zijn riffs over het publiek. De band probeert te refereren aan het vorige optreden in Eindhoven, maar als Janovitz niet weet wanneer dat was, grapt bassist Chris Colbourn er snel 1962 overheen, om snel verder te gaan met waar het publiek voor is gekomen: gitaarrock met een typiache Amerikaanse college-lick. Een set met hits en nummers van hun laatste album ‘Quiet and Peace’ zorgt niet voor moshpits maar weldegelijk voor een voldane zaal. De band is door de jaren heen goed op elkaar ingespeeld en dat klinkt door in de muziek. Waar drummer Tom Maginnis de motor van het geheel is, spelen Janovitz en Colbourn alsof het een Siamese tweeling is.
Birth Of Joy
In tien jaar bracht de psychedelische bluesrockband Birth of Joy al meer albums uit dan veel andere bands in het dubbel aantal jaren. Uit die hoeveelheid nummers die ze daarmee opnemen kan de band zaterdagavond wel een setlist van 4 uur opstellen. Helaas voor de Utrechtse band heeft het maar net meer dan een uur de tijd het publiek in de kleine zaal van de Effenaar te overtuigen. En dat lukt goed, met de ronkende sixties orgels en psychedelische 70’s gitaar. Het trio zit vol energie en dat slaat door op de zaal. Een dik uur komt er een energie van het podium die met zelden ziet en hoort. Is het de studentikoze jeugdigheid of staan er drie jongens vol speed op het podium, we gokken (en hopen) op het eerste. Birth of Joy is een band die zeker ook internationaal hoge ogen kan gaan gooien.
Soundgarden Lives!
En dan is het tijd voor eenvan de hoogtepuntenvan het festival: Soundgarden Lives! Een gelegenheidsformatie waarmee men de komende tijd op tournee door het land gaat. Vanavond de aftrap. Soundgarden Lives! is een eerbetoon aan de vorig jaar overleden frontman van Soundgarden en Audioslave, Chris Cornell. Opgezet door Productiehuis Effenaar is Navarone gaan oefenen op het reportoire van Soundgarden en Audioslave en samen met enkele gastzangers moet het een eerbetoon worden aan Chris Cornell. Navarone heeft eerder materiaal van Soundgarden onder handen genomen, dus muzikaal zou het goed moeten komen. Wat wellicht een groot verschil maakt tussen Soundgarden en bijvoorbeeld Nirvana of Pearl Jam, is dat die laatste twee bands een enorme berg nummers hebben die bij het grote publiek zo bekend zijn dat ze letterlijk kunnen worden meegezongen. Bij Soundgarden en Audioslave samen blijft het aantal overbekende nummers samengenomen echter op ongeveer één liggen. En als je dan een coverband op het podium zet die bestaat uit meer dan geweldige artiesten en even zo geweldige zangers, hoop je toch op wat herkenning.
Die kwam er niet bij de nummers die gastzangeres Caroline Westendorp (The Charm The Fury) brengt. Als daarbij de eerste minuut van haar performance totaal weg valt, omdat zij niet te horen is door een dichtstaande microfoon, kakt het concert nog verder in dan al gebeurde bij aanvang. Als iets later wederom de zang wegvalt, trekt een deel van het publiek al zijn plan en zoekt alvast een plekje in de kleine zaal of verlaat al zelfs het pand. Dan mag je alleen maar hopen dat de grote hit ‘Black Hole Sun’ het optreden weer naar een hoogtepunt brengt, maar helaas. Wudstick krijgt de eer het nummer ten gehore te mogen brengen, maar weet het nummer op onverklaarbare reden zo kapot te schreeuwen, dan ook een volgende stroom mensen de grote zaal inmiddels verlaat.
Tijdens de aftrap in Eindhoven, op het Come As You Are festival, is ook zangeres Anneke van Giersbergen (The Gathering, VUUR) van de partij, maar ondanks haar geweldige en heldere stem, is een country-versie van Soundgarden ook uit haar mond niet het hoogtepunt waar het publiek op zit te wachten. Waar de zaal bij aanvang overvol stond, is halverwege de set nog slechts de helft van de toeschouwers blijven staan. Als wordt gevraagd “Wie is er hier allemaal fan van Soundgarden?”, is overduidelijk dat men wellicht beter een tribute to Nirvana, Pearl Jam, of wellicht zelfs De Heideroosjes (waarvan frontman Marco Roelofs ook nog eens tevergeefs probeert de set te redden), een veel betere keus geweest.
Travoltas
De absolute afsluiter van het absoluut geweldige en naar meer smakende festival is een oude bekende. De Travoltas ontstonden in 1990 en hadden de complete 90’s hun overduidelijke hoogtepunt. Nu, wederom in een comeback, zijn de mannen inmiddels enkele jaren ouder. En nee, dat geeft niet wat de poppunkrock van de Brabantse band is nog steeds recht voor zijn raap, vlijmscherp en barstensvol energie. De zaal staat goed vol, ondanks het late tijdstip. Hoewel de echte pit uitblijft weet de band het publiek goed te vermaken. Zanger en frontman Perry Leenhouts is nog steeds vol energie en springt over het podium met Travoltas-hits, waaronder ‘C’Mon Rock City’, ‘You Got What I Need’ en ‘Do It Again’. Is de surfpunk van de Travoltas iets van de jaren 90 of toch ook van nu? Aan het publiek te zien, dat toch wel wat ouder is dan 25 jaar geleden, hebben de mannen nog wel wat te doen om nieuw publiek te trekken, hoewel een fris jong meisje met streepjestrui vooraan het podium het tegendeel bewijst. De Travoltas zorgen er voor dat het Eindhovense publiek pas tegen enen de Effenaar verlaat.
Come As You Are is een absolute toevoeging tot het festivallandschap en de Eindhovense muziekagenda. Wellicht volgend jaar een klein derde podium in de Foyer van de kleine zaal of in het café-gedeelte en het staat. Met een net zo gevarieerde en uitdagende line-up als deze editie is succes gegarandeerd! Op naar de vierde!
Foto’s (c) Josanne van der Heijden
