FUROR GALLICO – DUSK OF THE AGES

Deze maand zal de Italiaanse Celtic/ Folk Metal band Furor Gallicio hun derde album ‘Dusk Of The Ages’ uitbrengen via het recordlabel Scarlet Records.
De band uit Milaan maakt een interessante mix tussen Metal, Celtic Folk, en Beauty-And-The-Beats vocalsound.Daarbij zingt de band zowel in hun eigen moerstaal Italiaans als in het Engels.
Interessant, zou je kunnen zeggen? Welnu, dat valt een beetje tegen…

Opener ‘Passage To A New Life’ begint met een interessante folkinvloeden en soundeffects met opvoerende drumgeroffel, vioolspel, en triangel voordat de akoestische gitaar zich inzet. Ondersteunend door een romantisch vioolspel zet de akoestische sound zich voort voordat de harmonieën erin treden. Werkelijk hele mooie zang die de track tevens abrupt doen eindigen.

Meteen daarna wordt de stevige gitaarwerk ingezet ondersteunt door vioolspel en met gruntvocalen op de daaropvolgende track ‘The Phoenix’. Afgewisseld met vrouwelijke zang weet de band een redelijke track neer te zetten die meteen de sound van het album weet te presenteren, maar de luisteraar nog niet heel erg overtuigen.
De combinatie van heavy gitaren met typische folkelementen, zoals een viool en fluit, en de afwisseling tussen grunts en vrouwelijke vocalen hoor je al veel. Bovendien komt de afronding van ‘The Phoenix’ erg slordig en abrupt over doordat enkel en alleen de heavy gitaarsound langzaam wegvaagt naar de volgende track.

‘Waterstrings’ opent met een dromerige harpsound en vrouwelijke vocalen die uitstekend bij elkaar passen.
Alleen jammer dat deze net iets te kort duurt en al vrij snel de stevige gitaren en de grunts hun intrede doen. Het maakt allemaal nogal een slordige en vrij rommelige indruk om naar te luisteren.

Tracks gebracht in eigen moerstaal zijn ‘Nebbia Della Mia Terra’, ‘Aquane’ en ‘Canto D’ Inverno’. Grappig dat de tekst van ‘Nebbia Della Mia Terra’ wordt gebracht in gruntvocalen en vervolgens wordt afgewisseld met mannelijke cleanvocals. Beiden prima tracks, ook de ballad ‘Canto D’ Inverno’ is heel mooi wat betreft de uitvoering in zijn geheel. Bij ‘Aquane’ gaat de harpsound tegen staan en komt er screams ter afwisseling met de gruntvocalen. En deze zijn in opzet weinig geslaagd omdat eerder rommelig overkomen dan afwisselend in harmonie met de rest. Enigszins verbetering zit er in de track ‘Starpath’, met een uitstekende sound die prima in het gehoor ligt.

Maar bij ‘The Sound of Infinity’ begint de verveling toe te slaan. Op deze volledig instrumentale track zijn het vioolspel en de akoestische gitaar slaapverwekkend om naar te luisteren en opent titeltrack ‘The Dusk Of The Ages’ met een flinke gitaarmuur die eerder klinkt als ruimtevulling dan dat er echt een interessante heavy riff wordt gespeeld.
Ook afsluiter ‘The Gates of Annwn’ kent weinig verrassingen en bovendien een zeer saaie mannelijke cleanvocal als bridge.

Een slordige en afgeraffelde uitvoering van de songs vormen de boventoon op dit album.
Het is vooral de productie en prima vrouwelijke vocale kwaliteiten die het album dragen. Ook de stijl en vocalsound is op zich redelijk uitgevoerd, maar het vioolspel en de harpsound zijn soms hier en daar wat te nadrukkelijk aanwezig. En dat maakt het weer op sommige punten een beetje saai om naar te luisteren. Niet slecht gedaan, maar interessant klinkt toch net iets anders.

(60/100) (Scarlet Records)

TRACKLIST DUSK OF THE AGES

1. Passage To A New Life
2. The Phoenix
3. Waterstrings
4. Nebbia Della Mia Terra
5. Canto D’ Inverno
6. Starpath
7. Aquane
8. The Sound of Infinity
9. Dusk Of The Ages
10. The Gates Of Annwn