Navarone speelt De Groene Engel in Oss plat

Een van de favoriete Nederlandse rockbands van dit moment doet een tour ter promotie van het nieuwe album ‘Salvo’. Dat deze hele tour terecht stijf uitverkocht is, is het eerste winstpunt van de door vele fans met argusogen gevolgde deelname aan The Voice of Holland. Hopelijk een effect dat wat langer na-ijlt dan die platte tv-show, maar dat is van later zorg. Vooralsnog staat de band in een volle en erg gezellige Groene Engel in Oss. Prachtige zaal met een lekker hoog podium en prima licht en geluid. Klein verbeterpuntje: de garderobe duurt nogal lang. Een deel van het publiek komt dan ook pas binnen als het voorprogramma Grim Tim uit Eindhoven al enkele nummers zijn retrorock door de speakers blaast. Grim Tim is een lekkere driemansformatie, met goede songs met kop en staart en prima zingende gitarist David Henry. Goeie uitstraling ook, die komen er wel. Af en toe wat funky, maar vooral bluesy rock wordt er gespeeld. Goeie opwarmer!

Een half uur later is het podium omgebouwd voor de jongens uit Nijmegen, al speelt bassist Bram Versteeg als Ossenaar een thuiswedstrijd. Navarone trapt energiek af met vette uitvoeringen van ‘The Strong Survive’ en ‘Showtime’. Vanzelfsprekend aardig wat Salvo nummers, waaronder het zware, en gezegend met een heerlijk meebrulrefrein, ‘Waste’ en het opzwepende ‘Surrender’.

Het mijn inziens zwakste Salvo nummer ‘Reset’ is vervangen door het originele, door Michael Jackson beïnvloede, ‘Another Way’. Goeie zet! Merijn klinkt zoals altijd perfect (al dacht Anouk daar gister anders over), met prachtige uithalen, zoals in het mooi opgebouwde ‘Leave’ van tweede album ‘Vim and Vigor’. Bassist Bram zoekt opvallend vaak de rand van het podium op en gaat een stuk energieker tekeer dan vroeger. Af en toe zijn bas bovenlangs bespelend als een Rudy Sarzo. Gitarist Kees Lewiszong heeft er de eerste helft van het optreden wat minder zin in lijkt het, maar dat maakt hij de tweede helft meer dan goed. En complimenten voor Robin Assen die met zijn voet in het gips prima zit te drummen.

De nieuwere songs worden afgewisseld met de favorieten van de eerdere platen, zoals de ‘Red Queen Effect’ en een prachtige uitvoering van het lange meesterwerk ‘Days of Yore’. De Salvo nummers liggen over het algemeen net wat makkelijker in het gehoor (korter, puntiger), wat een lekker afwisselende en mooi uitgebalanceerde setlist oplevert.

Halverwege is er met het topnummer dat een dikke hit had moeten zijn, ‘December’ en het fenomenale ‘Free Together’ een rustpuntje. Helaas moet het publiek gemaand worden tot stilte; aan de bar werd blijkbaar weer eens lekker de week doorgenomen. Jammer en respectloos. Maar daarna bleef men bij de les en ging zelfs uit zijn of haar dak tijdens beide meezing-feestnummers ‘Wander’ en ‘Lonely Nights’.

Navarone’s eigen ‘Rock Bottom’, oftewel ‘Sage’, geeft gitaristen Kees en Roman alle ruimte om te schitteren. Andere hoogtepunten zijn een bloedmooie uitvoering van het dreigende ‘Unmistakably Everything’ en vette afsluiter ‘Cerberus’ (hallo Zeppelin!).

Na twee uur zit het er op. Een enthousiast publiek, waaronder ongetwijfeld een aantal nieuwe fans, is getuige geweest van een on-Nederlands goeie rockshow waaraan alles klopte. Navarone is klaar voor de grotere zalen heet dat dan. Eens kijken waar dat Voice-avontuur ze gaat brengen, al had een band met deze kwaliteiten het op eigen kracht uiteindelijk ook zelf geklaard natuurlijk. Het was in ieder opzicht in ieder geval een mooie avond. Ga ze zien van de zomer op de festivals!

Foto’s (c) Jeroen Schortemijer