The Riven – The Riven

Het Zweedse The Riven bracht in 2017 al een EP uit, ‘Blackbird’, maar debuteert nu met haar eerste volledige album ‘The Riven’. Opgenomen in Madrid, onder bezielende leiding van Ola Ersfjord (bekend van o.a. Tribulation, Lucifer en Primordial). Wat als eerste opvalt is het droge ietwat kale geluid. Drum, bas, gitaar en zang, meer hoor je niet. Voor zover ik kan beoordelen nauwelijks overdubs. Een typisch jaren retro 60-70 sound die wel bij deze muziek past. Echte heavy bluesrock, met hier en daar wat psychedelische invloeden en volgens eigen zeggen ook wat progressieve elementen, die ik eerlijk gezegd niet hoor. Eerlijke muziek, waar de productie niets aan oppoetst, het lijkt wel of het volledig live is ingespeeld. Muzikaal doet het nog het meest denken aan het eveneens Zweedse Blues Pills. Echter wel een tandje minder goed, vooral qua zang.

Als we inzoomen op de songs, horen we een lekker opzwepende ‘The Sepent’ de cd openen. Prima baswerk draagt het nummer. Zangeres Totta Ekebergh heeft een aangename stem, maar klinkt net wat te eentonig. Het droge geluid zonder enige galm of effect helpt haar ook niet echt. Maar als nummer wel lekker eigenlijk. ‘Far Beyond’ start met een rustig en dreigend intro en heeft een mooi refrein. Gitarist Arnau Diaz krijgt lekker de ruimte om los te gaan tijdens de lange solo. Prima compositie. Het snellere ‘Edge of Time’ en navolgende ‘Shadow Man’ zijn aardige maar niet al te opvallende nummers. Toevallig wel beiden als single uitgebracht en te vinden op YouTube. Wel valt steeds weer die lekker bassende Max Ternebring op. Talentje!

Het lange ‘Finnish Woods’ is een traag nummer, ook weer leunend op de baslijn. De gitarist kleurt hier en daar wat in. Het sleept zich voort tot halverwege, net op tijd, een prachtige gitaarsolo de versnelling inluidt. Mooi! ‘Fortune Teller’ is een echte blues rocker met psychedelisch, beetje Zeppelin-achtig middenstuk. De blues ballad van de plaat, ‘I Remember’, is okee, maar qua compositie wat cliché. De zang staat me hier weer enigszins tegen. Alsof de blondine net op het randje zingt. Een retrogeluid past prima bij deze muziek, maar het droge geluid maakt de cd wat te weinig afwisselend eigenlijk. ‘Leap of Faith’ knalt er daarna wel weer lekker energiek in, ook prima gezongen deze. Met een heerlijke baspartij trekt de bassist weer alle aandacht naar zich toe. Afsluiter ‘Sweet Child’ is muzikaal prima, maar beetje flauw refrein. Wel lekkere lange wahwah-solo en mooi rustig instrumentaal stuk halverwege.

Ik heb wat gemende gevoelens over dit album. Het live geluid en de wisselende kwaliteit van de nummers houden niet het hele album de aandacht vast. En de zangeres vind ik net niet goed genoeg eigenlijk. Ook haar zanglijnen zijn niet altijd even spannend. Een echt spectaculaire gitarist had het niveau wat op kunnen krikken, nu is verrassend genoeg de bassist het meest opvallende bandlid. Liefhebbers van een Blues Pills moeten de band maar eens uitchecken. Echter zijn er in dit genre heel wat betere releases te vinden, zoals de nieuwe van Rival Sons. Wel speciale aandacht voor het prachtige artwork van onze landgenoot Maarten Donders, die eerder de album covers ontwierp van onder meer Chelsea Wolfe, Graveyard, Blues Pills, Brutus, Shaking Godspeed en Monomyth. (72/100) (The Sign Records)

Tracklist The Riven:

1. The Serpent (3:31)
2. Far Beyond (4:47)
3. Edge of Time (3:28)
4. Shadow Man (3:59)
5. Finnish Woods (5:29)
6. Fortune Teller (4:51)
7. I Remember (5:10)
8. Leap of Faith (3:14)
9. Sweet Child (5:54)

Line-up The Riven:

Totta Ekebergh – Vocals
Arnau Diaz – Guitar
Max Ternebring – Bass Guitar
Olof Axegärd – Drums