Warkings – Revenge

‘Revenge’ is het tweede album van power metal band Warkings. Mocht je nog niet bekend zijn met Warkings (een kans die ik relatief hoog schat), de band bouwt muzikaal op stevige riffs en de heldere vocalen van vocalist ‘The Tribune’. De ‘gimmick’ (mocht je het zo willen noemen) van Warkings is dat de leden ieder gekleed zijn als andere oorlogsfiguren. De andere drie leden heten dan ook ‘The Spartan’ (drums), ‘The Crusader’ (gitaar) en ‘The Viking’ (bass). Alle lyrische onderwerpen gaan over generieke oorlogsonderwerpen, dan wel daadwerkelijke personen/gebeurtenissen.

Het album opent erg sterk met ‘Freedom’, een nummer wat perfect de stijl van Warkings sommeert. Goede riffs, heerlijke heldere zang en een sterke structuur in het nummer. Dit nummer wordt opgevolgd door het als single uitgebrachte ‘Maximus’, nogmaals een sterk nummer wat duidelijk gebouwd is op dezelfde formule, zonder dat het hetzelfde klinkt. Het nummer heeft ook een duidelijke aanwijzing dat de band met dit nummer het publiek live graag meeneemt. ‘Maximus’ wordt direct opgevolgd door de sterkste van de los uitgebrachte singles, ‘Warriors’. Warriors opent met een heerlijk stevige riff op de bass, waarna de lead gitaar er in knalt. Zodra ‘The Tribune’ dan zijn mond open trekt klinkt het nummer compleet. ‘Warriors’ zou het eerste nummer zijn om als introductie naar deze band te gebruiken.

Na deze drie sterke nummers lijkt ‘Fight in the Shade’ wat minder krachtig te zijn, maar dit haalt niet weg dat het nummer ook gewoon heerlijk is. Vooral de brug en de outro van dit nummer zijn hoogtepunten door de riffs. Op ‘Odin’s Sons’ is na de heerlijke opener The Queen of the Damned (ja, zo wordt de feature echt genoemd) te horen met wat screams. Het misstaat de stijl van Warkings zeker niet, maar het is wel even wat anders dan je ondertussen gewend bent. Na een tweede keer luisteren is dit nummer een stuk beter te waarderen. Vooral de combinatie van haar vocalen met die van ‘The Tribune’ in het refrein is een zeer welkome toevoeging. ‘Banners High’ opent ietwat stevig, maar lijkt daarna wat meer over te lopen in een ballad. Het couplet lijkt iets te veel te moeten rusten op de vocalen, waardoor het lijkt alsof deze het nummer bijna misstaan in de coupletten. Gelukkig is het refrein een stuk beter en goed om van te genieten. Met ‘Mirror, Mirror’ pakt de band het tempo weer op met een heerlijke openingsriff. Ook het refrein hier geeft een heerlijk machtig gevoel.

‘Azrael’ is een goed nummer, maar is zeker in vergelijking met de rest van het album helaas weinig speciaals. Het hier opvolgende ‘Battle of Marathon’ is dan weer een stuk energieker en lijkt de band het album nog even een laatste stoot aan energie te geven, voordat je het agressief openende ‘Warking’ in duikt. Het nummer is catchy, met een  zeer simpel doch effectief refrein. Afsluiter ‘Sparta’ ziet The Queen of the Damned weer terugkomen als feature. Haar rol in dit nummer is wat meer vooraanstaand, waardoor we coupletten met screams krijgen, afgewisseld met een heerlijk krachtig refrein. Het nummer heeft ook zonder twijfel de beste outro op het album, wat het logisch maakt dat dit nummer het album sluit.

Het totale album is gevuld met elf nummers die samen bijna 45 minuten spannen. De Warkings laten tijdens geen enkel nummer op ‘Revenge’ het niveau vallen en tonen duidelijk aan klaar te zijn voor het grotere publiek, iets waar dit album de band hopelijk naartoe kan helpen. (88/100) (Napalm Records)