Holosade-Anastasis

Ronald van Bruggen | 18 June 2021 | CD | No Comments

Halverwege de jaren ’80 wordt het Noord-Oost Engelse Holosade opgericht door zanger Philip Brown. Na wat demo’s verschijnt in 1988 het debuutalbum ‘Hell House’. Enkele demo’s later en een live-album houdt Holosade het voor gezien. Thrash is dan al jaren niet meer 1 van de meest toonaangevende genres in de metalscene en als je dan met het geproduceerde materiaal ook geen opzien hebt gebaard, dan is het heel hard vechten om dat nog wel te doen.

In 2016 komt Philip Brown weer boven drijven middels een andere band, Armortura, en in 2018 brengt Armortura hun zeer verdienstelijke debuut op de markt met een mix van heavy en thrash metal, al weet de band zich met dit album niet in de kijker te spelen. Brown heeft echter de smaak te pakken en blaast Holosade nieuw leven in en met een opgepimpt logo en met enkele bandleden van Armortura wordt dan nu de opvolger van het debuut gebracht.

Het tweede album van Holosade staat vol met muzikaal prima nummers, de stijl is net als bij Armortura een mix van heavy en thrash metal. En een beetje album in die stijl opent natuurlijk met een snelle beuker met een goeie gitaarriff, een prima gitaarsolo en dat doet ‘7 Seconds’ dan ook. Het navolgende ‘Through the eyes of wrath’ heeft in de coupletten een mooi tegendraads ritme in een mid-tempo waar de stukken hier omheen weer thrashy zijn, met ook nu weer een mooie melodieuze solo. Net als bij Armortura moet je wel door de vocalen van Philip de Sade heen kunnen luisteren, deze zijn meer vertellend/verhalend dan zingend en kunnen monotoon overkomen, bij een mid-tempo nummer als ‘Money to burn’ komen in de trage tussenstukken zijn beperkingen goed tot uiting, een album van 1 uur kan dan een hele zit worden. Andere vermeldenswaardige nummers zijn ‘Ascension from the waves’ wat mid-tempo begint, maar met een lekker springerig tussenstukje omslaat in een thrasher en ‘Weight of the world’, een uptempo nummer met een catchy refrein en fraaie melodieuze gitaarsolo. Uitschieter is Rise’, een uptempo nummer met een fraaie stuwende riff en dito gitaarsolo. Opvallendste nummer is het maar liefst bijna 11 minuten durende ‘Detonation to oblivion’, wat begint als een ballad en al snel vervolgt in een fraai afwisselend mid-tempo en snel nummer met een heerlijke lange gitaarsolo eerlijk verdeeld over de 2 gitaristen.

Naast de vele prima nummers kent het album ook een heel goede productie, goed uitgevoerd door de muzikanten met dan dus een kanttekening over de zang. Holosade heeft een goede comeback afgeleverd, of deze in de massa releases op gaat vallen, is de vraag. (81/100)(Dissonance Productions)