SiX BY SiX – SiX BY SiX

Jeroen Schortemeijer | 25 August 2022 | CD | No Comments

Op het eerste gezicht een nogal aparte combi: Ian Crichton, gitarist van het symfonische Saga (Canada), gekoppeld aan Nigel Glockler, drummer van heavy rockers Saxon (UK). Tel daar de Amerikaanse zanger Robert Berry (solo, 3 en Sammy Hagar’s band) bij en je hebt Six by Six. Maar het allegaartje blijkt elkaar al lang te kennen van de begeleidingsband van Steve Howe (Yes) en Asia. Laten dat nu ook net de invloeden zijn die boven komen drijven als je naar dit uitdagende album luistert? Met name Yes ten tijde van Trevor Rabin is een duidelijke inspiratiebron geweest, al zingt Berry een stuk minder hoog dan Anderson en is één en ander veel gitaargerichter ook.

Het eerste dat opvalt is het songgerichte materiaal. De hooks, refreinen en herkenbaarheid zijn duidelijk belangrijker dan de instrumentale krachtpatserij welke in zovele progrockbands vaak de boventoon voert. Nummers met een kop en staart, meestal niet langer dan 5 of 6 minuten en voorzien van zowel fijn soleerwerk van Crichton als prima zang van Berry. Opener ‘Yearning To Fly’ start met een lekkere riff, funky baswerk, melodieus refrein en een freaky solo van Ian. Fijne binnenkomer. Verrassend vooral dat Glockler zo uitbundig en afwisselend kan drummen. Maar ik ken hem dan ook alleen van zijn rechttoe-rechtaan Saxon getrommel. Het navolgende ‘China’ is wat meer ‘tempo-driven’, catchiër en ligt mede daardoor ook nèt wat lekkerder in het gehoor. Het eerste en enige echte prog-epos is het acht minuten durende ‘Reason To Feel Calm Again’. Ze nemen de tijd voor een spannende opbouw waarin Berry mag schitteren en de gitaar de dreiging opvoert. Het tribal-ritme is origineel en het nummer gaat daarna diverse progkanten op, waarin de muzikanten hun eieren kwijt kunnen. De transparante productie zorgt ervoor dat de aandacht niet verslapt.

Het vervolg van het album is al even gevarieerd. ‘The Upside Of Down’ zit vol synthesizers en is lekker uptempo. Het proggy ‘Casino’ heeft een lekker intro, vervormde zang, funky baswerk en beklijft vanwege het melodieuze refrein en dat lekkere gitaarrifje. ‘Live Forever’ is een lekker frisse en relaxte akoestische ballad met alleen zang en gitaar. Waarna het vlotte ‘The Last Words On Earth’ de kamer binnen dendert, wederom voorzien van prachtig soleerwerk en een stevig rockende riff. Wat een klassemuzikant is die Crichton toch. Verder valt nog het afwisselende en mooi opgebouwde ‘Battle Of A Lifetime’ op. Het is een spannend nummer die blijft hangen vanwege het meezingbare refrein. Eén van de uitschieters. Al blijkt ook afsluiter ‘Save The Night’ een stevige topper met mooie samenzang.

Conclusie: deze Six by Six weet te verrassen en levert als zogenaamde ‘supergroup’ zowaar kwalitatief goede songs en drijft niet alleen op het technische vernuft van de muzikanten, zoals helaas zo vaak het geval is. Meer dan de som der delen dus. Hopelijk blijft het niet bij een éénmalig album, maar is dit het begin van een carrière. Hoe lastig deze progmarkt ook is.
(90/100 – InsideOutMusic)