Soen betovert Trix, Antwerpen

De tickets lagen al zo’n twee jaar op de Corona-plank, dus de urgentie was er wel een beetje af. Oftewel, de te promoten plaat van het Zweedse Soen, ‘Imperial’ (2021) was al bijna ingehaald door het binnenkort te verschijnen ‘Atlantis’. Maar dat mocht de pret niet drukken, bleek donderdagavond in een redelijk volle, doch lang niet uitverkochte Trix in Antwerpen.

Voordat we konden genieten van de sfeervolle progressieve metal van het hoofdprogramma, dienden we ons te worstelen door twee voorprogramma’s. Met dank aan de altijd drukke ringweg rondom Antwerpen pikte ik alleen het staartje mee van openingsact Oceanhoarse. Deze Finse metalband is opgericht in 2018 en heeft vorig jaar zijn eerste studioalbum ‘Dead Reckoning’ uitgebracht, nadat eerder een EP en live-album verschenen. Het gezelschap ging lekker dynamisch tekeer en stond geen moment stil. Het bleek echter een leuker kijk- dan luisterspel, aangezien ik weinig had met de schreeuwzang van de besnorde Joonas Kosonen. Maar entertaining was het, zeker onder het genot van een Belgische pint.

Na een strakke 10 minuten ombouwtijd ving het Franse art-rock trio, en Soen’s vaste voorprogramma, Lizzard aan. Op album een prima bij Soen passende act, echter had de band een dove geluidsman meegenomen die volgens mij het slechtste geluid de zaal inblies dat ik ooit ‘hoorde’ bij een concert. En dat wil veel zeggen! De tinnitus-discussie is in België duidelijk geen ding, want het stond zo hard dat zelfs oordoppen geen oplossing bleken. Daarnaast overheersten de bas en drums nogal. Erg jammer, want in de sporadische rustigere passages bleek het prima muziek. Aangezien ook de bandleden nogal vastgeroest zaten aan hun podiumplek, was dit een optreden om snel te vergeten.

En nou maar hopen dat Soen niet de geluidsman van Lizzard deelde. Gelukkig niet, bleek na de eerste tonen van het opzwepende en heavy ‘Monarch’ van ‘Imperial’. Het geluid was zeker niet te hard, redelijk in balans, al stonden ook hier de drums net wat teveel op de voorgrond. Maar het zij drummer Martin Lopez (ex-Opeth) gegund en het was niet al te hinderlijk. De sympathieke en introverte zanger Joel Ekelöf liet zich qua imago inspireren door Rob Halford (in het zwart, leren jack, pet, zonnebril), maar zong prachtig. Nèt niet het niveau van de studioplaten evenarend, maar hij zat er erg dicht tegenaan. De bandleden waren lekker actief op het grote podium en naast het geluid, was ook het licht prima verzorgd, dus een mooie anderhalf uur lag voor ons.    

De setlist werd gedomineerd met nummers van de laatste en beste twee albums, ‘Lotus’ (2019) en het recente ‘Imperial’, met enkele uitstapjes naar eerdere platen. Zo had het lange en proggy ‘Savia’ van debuut ‘Cognitive’ (2012) zowaar een plek op de setlist. Van ‘Lykaia’ (2017) kwamen de gevoelige ballad ‘Lucidity’ en het Oosters aandoende prijsnummer ‘Jinn’ (als tweede toegift) voorbij. Maar het gros was dus logischerwijs recent materiaal. Als uitschieters noteerde ik het mooi opgebouwde epos ‘Lunacy’, het hakkende en zware ‘Covenant’ en het opzwepende ‘Antagonist’ (“Fire Up Your Guns” was een logischere titel, maar Soen houdt halsstarrig vast aan één woord per titel). De über-ballad van de laatste plaat, ‘Illusion’, sloot de set af met alweer een prachtige ‘Gilmour-solo’ van de Canadese Cody Lee Ford, die het hele concert al strooide met kippenvelsolo’s. Maar dit was zijn ‘Comfortably Numb’ moment, zo mooi. Als laatste toegift werden we verwend met de vergelijkbare en bijna even mooie ballad ‘Lotus’, waarna de band dankbaar én met een Oekraïense vlag (of was het toch Ikea-sluikreclame?) wapperend afscheid nam van een Belgisch publiek dat hoorbaar genoten had.

Muzikaal stond de band als een huis. De be-dreadlockte getalenteerde bassist Oleksii ‘Zlatoyar’ Kobel speelde heel overtuigend, tweede gitarist en keyboardspeler Lars Åhlund had naast een enorme snor ook een dynamische podiumpresentatie in huis en de warme stem van zanger Joel Ekelöf maakte het bandgeluid helemaal af. Al moet hij nog wel wat aan zijn podiumpresentatie werken, wil de band de echt grote zalen bij de les houden in de toekomst. Maar dat zelfvertrouwen komt vanzelf met veel optreden. Jammer dat er geen ruimte was voor enkele akoestische nummers, als vooruitblik op hun nieuwe album, dat had de avond afgemaakt én wat afwisseling geboden. Op vrijdag doet de band een ‘unplugged’ avond in de Boerderij, Zoetermeer, dus onlogisch was het niet geweest. Maar die tour komt hopelijk volgend jaar dan wel. Vooralsnog was dit een mooi rockavondje genieten geblazen!