Epica & Apocalyptica in AFAS Live

De laatste vrijdag van januari is om te genieten. Epica en Apocalyptica staan op het programma met als voorprogramma Wheel. De Nederlandse band Epica doet al 2 decennia lang mee in de top van de symfonische metalscene. De Finnen van Apocalyptica hebben de harten van de Europese fans (en ver daar buiten) al veroverd met hun covers. Onder andere speelden de Scandinaven al nummers van Slayer en Metallica op hun cello’s. Een samenwerking van deze 2 metal giganten kan maar een ding betekenen, dit is een avond om van te genieten.

Wheel

Als eerste van de avond staat Wheel op het programma. Deze uit Helsinki afkomstige prog-metal band brak door met hun album ‘Moving Backwards’ in 2019 en doet goede zaken sindsdien. Hoewel het altijd moeilijk is voor een band om te openen voor 2 van deze grote namen uit de metalscene doet Wheel hun eigen ding waar ze goed in zijn, muziek maken! Met hun grote hits ‘Vultures’ en ‘Wheel’ mag de band 30 minuten lang het publiek gaan vermaken en dat doen ze met succes. Met een stijl die sterk doet denken aan Tool zorgt de band er voor dat het publiek al een voorproefje krijgt van de muzikaliteit van de avond.

Apocalyptica

Zo rond 19:30 is het tijd voor de eerste grote naam van de avond. Met wat rustgevende natuur muziek is de intro gestart voor de mannen uit Finland. Met de eerste percussie slagen rennen de mannen met hun cello het podium op om te starten aan ‘Ashes of the Modern World’ en ‘Grace’.

Zoals gewoonlijk gaat zanger Franky Perez trouw mee met de band om de vocalen op zich te nemen zoals ‘I’m not Jesus’ en ‘Not strong Enough’ en doet dit zeer verdienstelijk. Sterke lyrics gecombineerd met de fijne klanken uit de cello’s zorgen voor een geweldige atmosfeer in de AFAS Live. Na een aantal nummers uit hun eigen repertoire is het tijd voor een aantal covers waaronder ‘Nothing Else Matters’ en ‘Seek and Destroy’ van Metallica en ‘Inquisition Symphony’ van Sepultura. Na ongeveer anderhalf uur beginnen de mannen aan hun encore. De nummers ‘Farewell’ en hun versie van ‘In the Hall of the Mountainking’ komen voorbij en worden met luid gejuich ontvangen door het publiek waarna de mannen het podium verlaten en de stage gereed gemaakt kan gaan worden voor Epica.

Epica

Met ‘Anteludium’ van Alpha uit de speakers klinkend is het tijd voor Epica. Onder luid gejuich wordt de band ontvangen door het publiek en vanaf het eerste moment is duidelijk dat de band een blijvende indruk wil achterlaten op de aanwezige fotografen en cameramannen. Met 2 gigantische metalen slangen en de nodige pyro technieken is het de aankomende 2 uur een feest om van te genieten. 

Startend met de nummers ‘Abyss of Time’, ‘The Essence of Silence’, ‘Victims of Contingency’ en ‘Unleashed’ begint de band uitermate sterk aan het optreden waar het publiek constant getrakteerd wordt op veel contact met het publiek. 

Headbangende muzikanten, vuurspuwende slangen, vuurballen en siervuurwerk komt allemaal voorbij tijdens deze nummers. Ook het onderlinge contact tussen de verschillende bandleden valt op, het ziet er voor de leden zelf ook uit alsof ze er nog elke keer van genieten om een show weg te geven waar je U tegen zegt. Zeker het enthousiasme van toetsenist Coen Janssen en bassist Rob van der Loo steken er bovenuit qua energie. Coen is constant bezig met bewegen en het ronddraaien van het keyboard, terwijl Rob vrijwel non stop aan het headbangen is. Dit neemt niet weg dat de rest van de band niets op het podium doet, het tegendeel zelfs. Zangeres Simone Simons en beide gitaristen Isaac Delahaye en Mark Jansen rennen ook van links naar rechts om maar contact met het publiek te zoeken als ze niet mee hoeven te zingen met de immense stem van Simone.

Tijdens ‘The Final Lullaby’ en ‘Fools of Damnation’ is het even rust qua pyro technieken om de fotografen ook het moment te kunnen geven om iets dichterbij het podium te komen in verband met de veiligheid. Zodra het fotomoment voorbij is gaat de show vrolijk verder waar ze gebleven was. Met veel headbangen, schreeuwende fans en geweldige symfonieën. 

Om de samenwerking tussen Epica en  Apocalyptica nog eens te benadrukken spelen de 2 bands ook hun nummer ‘Rivers’ met z’n tweeën op het podium. Met de nummers ‘Code of Life’ en ‘Design your Universe’ kondigt de band het eind van de show aan, maar de trouwe fans weten genoeg dat hier niks van klopt en beginnen vrijwel al direct met een orkaan van geluid om de band aan te moedigen om door te gaan.

Als encore perst de band er nog eens 3 nummers uit met een enorm spektakel aan vuurwerk, pyro, geweldige graphics op het enorme scherm achter de band. Na ‘Consign to Oblivion’ is het nu echt tijd om er een eind aan te breien en kan de rust terugkeren in een AFAS Live na een avond van geweldige symfonische metalbands, een zeer divers publiek qua leeftijd en enthousiasme en, voor zowel het publiek kon zien, zeer voldane bands.